Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

IRON MAIDEN (UK) - The Book Of Souls (2015)

Πέντε χρόνια μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του "The Final Frontier", το οποίο είχε τότε διχάσει τους οπαδούς των Βρετανών γερόλυκων. Στα πέντε αυτά χρόνια συνέβησαν πολλά, όπως η μάχη του Bruce Dickinson με την επάρατη νόσο, παρόλαυτα τίποτα δε φαίνεται ικανό να σβήσει τη δημιουργική φλόγα στις καρδιές των παπα-Maiden, κάτι που βέβαια έχει αποδειχτεί πολλάκις στην πολύχρονη καριέρα τους. Το ξέρουμε φυσικά όλοι, ότι οι Maiden είναι σταθερή αξία, "σιγουράκι" που λένε. Όμως προσωπικά, δε μπορώ να κρύψω ότι δυσανασχέτησα με τις γεμάτες ενθουσιαμό δηλώσεις των Dickinson/Harris, που έκαναν λόγο για το καλύτερο album της μπάντας εδώ και πολλά χρόνια. Τέτοιες δηλώσεις, στις οποίες όλες οι μπάντες λίγο-πολύ προβαίνουν, δε συνηθίζω να τις παίρνω στα σοβαρά, αλλά εδώ μιλάμε για τους Maiden, διάολε, δε γίνεται να είναι όλα αυτά απλά αερολογίες!;!

Έφτασε λοιπόν η μέρα που το "Book Of Souls", πρώτο διπλό album των Iron Maiden, έφτασε στα κεντρικά του Φίστανκ, και δε θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε την track-by-track παρουσίαση, χωρίς να αναφερθούμε στο φανταστικό, λιτό εξώφυλλο, που φέρει τον Eddie, την πασίγνωστη μασκότ της "Σιδηράς Παρθένου", σε tribal περιβολή. Ίσως το πιο εντυπωσιακό εξώφυλλο της μπάντας από την εποχή του "Fear Of The Dark". Βαθιά ανάσα και ξεκινάμε:

"If Eternity Should Fail": Το πρώτο μέρος του "Book Of Souls" ξεκινάει δυναμικά, ενώ εμείς κρατάμε την ανάσα μας μέχρι να "μπει" η Φωνή... Και ναι, αυτός είναι ο Bruce που ξέρουμε και αγαπάμε, και μάλιστα σε μεγάλες φόρμες! Το κομμάτι σε αρπάζει κατευθείαν απ' το σβέρκο και σε ωθεί σε ατελείωτο headbanging! Ωραία ξεκινάμε...

"Speed Of Light": Δε θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη "hit", αλλά σίγουρα πρόκειται για το πιο εντυπωσιακό track του πρώτου μέρους. Αγαπημένα, καλπάζοντα riffs, κολασμένο rhythm section και παθιασμένα φωνητικά, σε ένα κομμάτι που μόνο οι Maiden θα μπορούσαν να γράψουν.

"The Great Unknown": Το κομμάτι ξεκινάει μελωδικά, για να καταλήξει σε ένα refrain που βρίθει λυρισμού, με έναν Bruce να δίνει και εδώ τον καλύτερό του εαυτό. Επίσης πολύ δυνατοί στίχοι που θυμίζουν έντονα εποχές "Somewhere In Time".

"The Red And The Black": "Το Κόκκινο και το Μαύρο". Εδώ οι Maiden με κοινωνιολογικού περιεχομένου στιχουργική και ανατριχιαστικές κιθάρες συνθέτουν έναν σύχρονο ύμνο "intelligent" heavy metal, που άνετα θα μπορούσε να αποτελεί κομμάτι του "Operation: Mindcrime" (δεν κάνω πλάκα!). Κι αφήστε τους άσχετους να ωρύονται ότι το heavy metal είναι μουσική για "παιδάκια"...

"When The River Runs Deep": Riffs ξυράφια από το κιθαριστικό τρίδυμο Murray/Smith/Gers που κολλάνε αμέσως στο μυαλό. Σερβίρονται με σαρωτικό drumming (πραγματικά ο Nicko McBrain παίζει "τις κάλτσες του" εδώ) και οργιάζουσες μπασογραμμές.

"The Book Of Souls": Το title track κλείνει ιδανικά το πρώτο μέρος με έναν συγκλονιστικό Dickinson, που ειλικρινά προκαλεί ανατριχίλα με την ερμηνεία του. Μέχρι στιγμής ομολογώ ότι έχω πάθει πλάκα, δεν την περίμενα τέτοια επιστροφή. Κι είμαστε ακόμα στα μισά...

"Death Or Glory": Μπομπάτη είσοδος στο δεύτερο "τόμο" (όχι των ΖΝ) του "Βιβλίου των Ψυχών" με ένα τραγούδι που ξεχωρίζει με το λυρισμό και την επικότητά του. Απίστευτα ξεσηκωτικό, ανυπομονούμε να το ακούσουμε live.

"Shadows Of The Valley": Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι για μένα η μόνη "απλά καλή" στιγμή του δίσκου. Το τονίζω, το "Book Of Souls" δεν έχει ούτε ένα μέτριο δευτερόλεπτο, απλώς το, κατά τ' άλλα πιασάρικο, "Shadows Of The Valley" μάλλον θα ταίριαζε καλύτερα σα bonus track σε εναλλακτική έκδοση του album. Αλίμονο, οι Maiden μπορούν και πολύ καλύτερα...

"Tears Of A Clown": ... και φυσικά το αποδεικνύουν τρίβοντάς μάς στα μούτρα ένα τραγούδι φτιαγμένο από πυρακτωμένο ατσάλι! Ο ορίσμός της metal δύναμης που ξεχύνεται μέσα από αιχμηρά riffs και γεμάτες συναίσθημα μελωδίες. Ισως το πιο Maiden κομμάτι του δίσκου. Τολμώ να πω, ότι σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για ένα απ' τα "κλασσικά" τραγούδια τους.

"The Man Of Sorrows": Σας θυμίζει κάτι ο τίτλος; Δικαιολογημένα. Το κομμάτι κλείνει πονηρά το μάτι στους μυημένους και αποτελεί συνέχεια της ομώνυμης, επικής μπαλάντας του Bruce Dickinson. Ακόμη μια καταπληκτική ερμηνεία στα φωνητικά, ακόμα ένα αριστουργηματικό κομμάτι, ένας χείμαρρος συναισθημάτων.

"Empire Of The Clouds": Ο τελειότερος επίλογος για το "Book Of Souls". Μπάσο οδοστρωτήρας από τον Steve Harris, εκπληκτικά solos, το drumming "ζωγραφίζει", με λίγα λόγια, Maiden και τα μυαλά στα κάγκελα! Ώπα κάτσε, τελείωσε; Πότε πέρασε μιάμιση ώρα; Repeat...

Φαίνεται εξωπραγματικό, αλλά οι "παππούδες" πλέον Maiden, καταφέρνουν μετά απο 36 χρόνια πορείας να βάλουν τα γυαλιά σε πολλούς "σωτήρες του metal", και να παρουσιάσουν ένα δίσκο, που τολμώ να πω, ότι θα γίνει κλασσικός και θα κερδίσει επάξια μια θέση δίπλα σε ογκόλιθους όπως "Number Of The Beast" και "Seventh Son Of A Seventh Son". Υποκλίνομαι...

9,5

Νίκος "The Clansman" Τσουτσοπουλάκης