Ο Βαγγέλης επέμενε να γράψω μια λίστα για να ψωνίσουμε αναγνώστες, παρά τις αγωνιώδεις μου προσπάθειες να τον πείσω ότι έχω απαλλαχθεί από το ψυχαναγκαστικό καταναλωτικό μου παρελθόν και πλέον ανήκω σε μία αίρεση η οποία ασπάζεται την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ως μοναδικό μέτρο συναλλαγής. Με τούμπαρε εύκολα και δίκαια όταν σε ανύποπτο χρόνο επαίνεσε τον τρόπο με τον οποίο στηρίζω την μύτη μου στο πρόσωπο μου. Αυτό ήταν διάολε, τώρα του χρωστούσα μια λίστα.
- Αρχή Του Τέλους - Πτώση: Πραγματικά δεν ξέρω τι μουσική είναι αυτή, αλλά νομίζω τον δίσκο τον άκουσα κυριολεκτικά γύρω στις πενήντα (50) φορές μέσα στο πρώτο δεκαήμερο που ανέβηκε στα nets. Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί επιτέλους η κασσέτα, και από ό,τι ακούω μάλλον θα υπάρξει και βινύλιο. Ίσως ό,τι καλύτερο κυκλοφόρησε φέτος.
- Conspiracy Of Denial – S/T: Προσωπική αδυναμία, κυκλοφόρησαν φέτος τον πρώτο ολοκληρωμένο τους δίσκο (aka full length) σε 500 αντίτυπα και επιτέλους δικαιώθηκα. Αν τους βάλεις και τους πέντε τον έναν πάνω στον άλλο είναι πιο κοντοί από την στίβα των βινυλίων.
- Dirty Wombs / Gutter – Split : Η καλύτερη ελληνική μπάντα αμερικάνικου hardcore punk είναι οι Gutter, και αυτό είναι το πρώτο τους βινύλιο. Αυτό από μόνο του είναι ένα είδος σπουδαίων
νέων. Η καλύτερη ελληνική μπάντα γιαπωνέζικου hardcore punk από την άλλη, είναι οι Dirty Wombs, και βρίσκονται στην άλλη (ωπ, το πιάσαμε?) πλευρά του βινυλίου. ΣΚΟ ΤΩ ΜΟΣ.
- Injekting Khaos – S/T: Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πάνε από όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Injekting Khaos γράψανε νέο δίσκο (ep), πάντως είμαι σίγουρος ότι τόσα πέρασαν μέχρι να κυκλοφορήσει. Γαμημένα σαδιστικό. RIP σε μια από τις πιο «μπροστά» μπάντες, το σκοτάδι θα φωτίζεται με την απουσία σας.
- Acrimonious – Sunyata: Αν και τυπικά κυκλοφόρησε τελος του '12, το βινύλιο βγήκε '13, οπότε είμαστε νόμιμοι στις πανάρχαιες αρχές λιστοποίησης μουσικής. Ίσως καλύτερο από το πρώτο λοιπόν, το νέο Acrimonious σπάει στο ξύλο το Χριστό για πλάκα. Αλλά για πλάκα ε.
- Dodsferd / Chronaexus – Desecration Rites: Ο άνθρωπος που κυκλοφορεί δίσκο πιο γρήγορα από την σκιά του, εντυπωσίασε με ένα πανέμορφο split που μας άφησε χαζούς όλους στο fisthank (και τους τρεις).
- Impure Worship – Chthonic Litanies: Χαοτικό σατανιστικό death black που έχει και διασκευή σε Χαοτικό Τέλος, δεν πάει καλύτερα.
- Lifewreck – Demo : Από τα πιο διασκεδαστικά φετινά ακούσματα, κατεβαίνει αέρα (ένα 10λεπτο κρατάει) και σπάει κόκαλα. Συνυπολογίζουμε ότι παίζει να ήταν και το πιο ωραίο φετινό live που είδα.
- Cülo – My Life Sucks And I Could Care Less: ΚΩΛΟΣ ΓΑΜΩΤΟ!!!
- Black Gust – Psychedelic Maelstrom: Βρέθηκε κατά τύχη στα χέρια μου και με ενθουσίασε. Ανάλαφρο και καλοπαιγμένο, για όλες τις ώρες.
- Momentum – Herbivore: Σταθερά δυνατοί στο νέο δίσκο, με ιδιαίτερο ήχο και ωραία κομμάτια. Θα το πρότεινα. Βασικά ναι το κάνω… σας το προτείνω.
- Kylesa – Ultraviolet: Μπορεί να το ρίξανε στον Πλιάτσικα στο τελευταίο, αλλά αυτή η πηγή αιώνιας έμπνευσης που έχουνε βρει τους κάνει αλεξίσφαιρους σε κακά σχόλια. Τελικά αν το πάρουμε απόφαση ότι το "Static Tensions" είναι όντως δίσκος once in a million, θα μπορέσουμε να τους δώσουμε την αγάπη που τους αξίζει. Οπότε ναι, μετά το μέτριο "Spiral Shadows" το Ultraviolet τους ανεβάζει στα μάτια μας.
- Blank Pages – S/T: Αυτό το βινύλιο δεν το χω πάρει στα χέρια μου και όλο το ακούω από το bandcamp και μου σπάει τα αρχίδια. Αν το πουλάει κανείς please να ενημερώσει. Είναι γελοίο να χορεύω στη καρέκλα του υπολογιστή μου.
- Oathbreaker – Eros / Anteros: Γέλασα πολύ με τον τίτλο του δίσκου, όπως θα έκανε κάθε υγιής άνθρωπος που μιλάει τη γλώσσα των γλωσσών που γαμάει όλες τις άλλες γλώσσες και είναι σίγουρα η πιο αρχαία και η πιο γυαλιστερή και η πιο δυνατή. Σαν υπερατού ένα πράμα. Δεν γέλασα όμως με τη μουσική, γιατί το νέο Oathbreaker κάνει χαβαλέ στο ήδη γαμάτο προηγούμενό τους και μπορεί να έχει ό,τι τίτλο θέλει στην τελική, αδιαφορώντας για το φτηνό μου χιούμορ.
- Jungbluth – Part Ache: Για κάποιο λόγο το νέο Jungbluth το έχω συνδυάσει με το τελευταίο deafheaven. Ε καμία σχέση όμως, γιατί το "Part Ache" γαμάει και έχει στυλ. Είναι σα να πίνει tequila sunrise σε ποτήρι με 45-άρες πρόκες και corpse paint, κάτι το οποίο αν δεν είσαι η Lady Gaga είναι πολύ cool.
- Πανδημία – Μοντέρνα Πανούκλα: ΕΠΟΣ. Σάπιο, μίζερο, με γκρούβα και ατμόσφαιρα ανελέητη. Μεταμοντέρνο πανκ της καταστροφής ή τι σκατά είναι αυτό δεν ξέρω (αρνούμαι τον post punk χαρακτηρισμό – ψόφα καταραμένο hype), αλλά ΠΡΕΠΕΙ να το ακούσετε.
- I Want The Moon – Downfall: Ίσως ο πιο αναμενόμενος δίσκος για μένα, μέσα στο '13. Δεν με απογοήτευσε καθόλου, αν και τα τέσσερα κομμάτια είναι λίγα για τέτοια μπαντάρα.
- Fields of Locust / Mass Culture – Split: Αυτό μάγκες μου είναι πρωταθλητισμός. Η μια πλευρά έχει την μοναδική Church Of Ra-influenced ελληνική μπάντα σε νέες περιπέτειες, ενώ η άλλη έχει την αποθέωση της μουσικής που ακούει στο όνομα Fields of Locust. Το βινύλιο πωλείται όχι περισσότερο από 2000 δρχ. (κυριολεκτικα)... do it, do it now.
- Faithreat – S/T: Είναι αθλητές τους ΘΡΑΣ, είναι νέοι και είναι όμορφοι. Και βγάλανε και μπλούζα από το κομμάτι "42 δόντια", η οποία έχει όντως και κάτι δόντια μπροστά. Πιο πριν είχανε κομμάτι με τον Τσάκωνα. Δεν ξέρω ρε παιδί μου, είτε crossover, είτε πιο καθαρό thrash όπως στον νέο δίσκο, πραγματικά δεν γινεται να μην τους αγαπάς. Είναι πέρα από τις δυνάμεις μου.
- Ruined Families – Blank Language: ΑΘΗΝΑ ΔΙΧΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Τι να λέμε τώρα...
- Nuclear Spring – S/T: Είχε το αγαπημένο μου κομμάτι για φέτος είναι εδώ μέσα και ας με πείτε κορίτσι. Γενικά πολύ καλύτερο το εφτάρι αυτό από τις υπόλοιπες δουλειές τους, αξίζει σίγουρα λίγο ψάξιμο γιατί νομίζω μόνο αυτό αγοράζουν όλοι.
Τώρα που έκανα και γω την λίστα μου Βαγγέλη να σε ενημερώσω ότι μου αρέσει πολύ η άρθρωσή σου...
Ιωσήφ Χ.
