KNUT (Swi) – Wonder (2010)

 

Heavy τζαζίστες που λατρεύουν την ελεύθερης δομής εκτέλεση που τροφοδοτείται από τις τεχνικές απαιτήσεις του death - prog metal. Δεν αγχωνόμαστε, οι Knut παραμένουν η tech - sludge μπάντα που ξέρουμε και, 5 χρόνια μετά το ύποπτο "Terraformer", μας χτυπούν την πόρτα με το "Wonder". Αφήνοντας πίσω (μα έχοντας μάθει από) τον πειραματισμό του "Terraformer" και την λασπώδη επιθετική διάθεση του "Challenger", κατευθύνουν τον ενεργειακό καταιγισμό τους με μία πιο καθαρή και αποσταγμένη παραγωγή και δημιουργούν ακροβατώντας πάνω στη γραμμή που χωρίζει τη ρυθμική σπασμωδικότητα και το hardcore με τα drone - ambient ορχηστρικά σημεία.

Οι Knut παρουσιάζουν μία επιστημονική κατάρτιση. Ξέρουν τι παίζουν και πως, με αποτέλεσμα να μπορούν εύκολα να ταλανίσουν το κεφάλι σου προκαλώντας σε να παρακολουθήσεις ρυθμούς και τεχνικές αλλαγές. Κρίνοντας αποκλειστικά βάσει τεχνικής ο δίσκος τσακίζει κόκαλα, δυστυχώς όμως η δημιουργική - συνθετική πληρότητα καταδικάστηκε από την τεχνική αρτιότητα. Ο δίσκος κάπου κουράζει και δεν καταφέρνει να γρατσουνίσει το κεφάλι περαιτέρω ενώ η αλλαγή σε αρκετά κομμάτια, όπου τα ηνία παίρνουν τα "electronics" έναντι των riffs, δεν είναι ικανοποιητική αρκετά, απαγορεύοντας μου μια συνολική εκθείαση του δίσκου. Καλό comeback, απλά χρειάστηκε κάτι παραπάνω.

Γιώργος Κ.

www.myspace.com/unknut
www.hydrahead.com/knut
www.hydrahead.com

FUNERATUS (Bra) – Vision From Hell (2009) [7”]

 

Οι Funeratus, με καταγωγή από τη Βραζιλία και με το πρώτο τους demo να έχει βγει το '96, αυτομάτως κατατάσσονται στη συνομοταξία των γνήσιων βλάσφημων κάφρων που έχει την τάση να "γεννάει" η Λατινική Αμερική. Η μπάντα καθυστέρησε λίγο να βγει από το λαγούμι της (μόνο 6 χρονάκια), μιας και ο πρώτος ολοκληρωμένος της δίσκος κυκλοφόρησε το 2002, χτύπησε άλλες 2 φορές απανωτά (2003, 2004) και μετά πάλι πίσω στο λαγούμι για αρκετό καιρό, μέχρι που αποφάσισαν να "ξεμυτίσουν" πάλι την περασμένη χρονιά και με την κυκλοφορία του εν λόγω 7-ιντσου.

Τα 3 νέα κομμάτια που παρουσιάζονται στο "Vision From Hell" είναι ακραία, είναι oldschool, μπορεί όμως να παραπλανήσουν λίγο κάποιον που έρχεται σε πρώτη επαφή με τη μπάντα, μιας και βγάζουν μια "blackίλα", η οποία όμως οφείλεται στην παραγωγή του ep, που ακούγεται ίσως πιο ξερή και επίπεδη απ' ότι θα έπρεπε. Παρ' όλ' αυτά, με μια δεύτερη ματιά, τα ατόφια evil thrash σολίδια (τα οποία εκτελούνται με βάναυση τελειότητα), η ακατέργαστη φωνή του τραγουδιστή και η ίδια η καταγωγή της μπάντας δεν αφήνουν περιθώρια λάθους. Όποιος μπει στον κόπο να τσεκάρει και το υπόλοιπο υλικό της μπάντας, αμέσως θα αντιληφθεί πως οι Funeratus έχουν τη στόφα του τρελαμένου thrasher, ο οποίος γουστάρει να παίζει τη μουσική του τραβηγμένη στα άκρα και να την ντύνει με βλάσφημες εξωφυλλάρες σαν αυτή παραπάνω, αφού δε γουστάρει ούτε κατά διάνοια να τον πει κάποιος "καθολικό"!

Όσοι "εγκαταλείψατε" τους Malevolent Creation μετά το "Ten Commandments" επειδή έγιναν πολύ death metal και παράλληλα λατρεύετε το "Bestial Devastation" των Sepultura, αν τέλος πάντων γουστάρετε γνήσια σατανίλα και retro "βιαιοπραγίες", τότε εδώ θα βρείτε την υγειά σας και μπορείτε να προσθέσετε στη λίστα με τις Βραζιλιάνικες καφρίλες (Vulcano, Bloody Sign, Krisiun, Horned God, Vomepotro κ.α.) άλλη μια γαμάτη cult μπάντα!

Γεράσιμος Β.

www.funeratus.com.br
www.myspace.com/funeratus
www.bloodharvest.se

THE DILLINGER ESCAPE PLAN (USA) - Option Paralysis (2010)

 

Από το ξεκίνημα του "Option Paralysis" το "αντίο" των Dillinger Escape Plan στην Mona Liza είναι, για άλλη μια φορά, ο μεταφορικός αποχαιρετισμός στα πρότυπα και στα μουσικά όρια. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή. Ξεκίνημα με μια mathcorιά περιωπής, υποχθόνιος και νοηματικός συναισθηματισμός, επικό φινάλε με γηπεδικό κοινωνικό μήνυμα. Το "Calculating Infinity" ήταν το σοκ του ξερόλα και το "Miss Machine" η καθιέρωση.

Οι Dillinger Escape Plan ξέρουν τι κάνουν σε κάθε τους κυκλοφορία. Εξαφανίζουν ταμπού, ανακατεύουν ετερόκλητα στοιχεία που ούτε σε μια άλλη διάσταση μπορεί να φανταστείς ότι αυτό μπορεί να πραγματωθεί και σε κάνουν να μισείς τον εαυτό σου γιατί, χωρίς να το καταλάβεις, σιγοτραγουδάς, αβίαστα, πιασάρικα refrains. Ντροπή; Μάλλον αποκαθήλωση της υποκρισίας και θρίαμβος της έμφυτης τάσης για το εύκολο όμορφο. Λαμπρότερο παράδειγμα δεν μπορεί να υπάρξει από το ρυθμικό και χορευτικό "Chinese Whispers", όπου κάθε μελωδική ερμηνευτική γραμμή είναι ένας απολαυστικός εθισμός. Και αν το περίβλημα φωνάζει core, επιθετικότητα και γνωστές χαοτικές αυτιστικές φόρμες, η έννοια της φαντασίας, που δεν μετατρέπεται σε τσίρκο, είναι πάντα ο κρυφός άσος. Τα "Widower" και "Ι Wouldn’t If You Didn’t" έχoυν ερωτική jazz αύρα, σχεδόν μουσικής δωματίου και η αποκάλυψη του "Parasitic Twins" οδηγεί σε συνειρμούς χορωδιακών ελεγειακών υπερβολών παρελθοντικού progressive, με το hardrockάδικο τελείωμα να προσγειώνει το αστρικό ταξίδι.

Εντάξει, το ξέρω. Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για την μεθοδική αφηρηματικότητα των Dillinger Escape Plan. Αυτό που έχει σημασία και επέχει θέση λυτρωτισμού είναι ότι, το νέο σουρεαλιστικό μωσαϊκό τους βρίθει ευφυΐας και δημιουργικότητας, παρ’ όλο που έχει την νομοτελειακή ατυχία να είναι ο 4ος δίσκος τους.

Ντίνος Μ.

www.myspace.com/dillingerescapeplan

HARVESTMAN (USA) – Trinity (2010)

Δυστυχώς η κριτική έχει ελλείψεις κυρίως συνείδησης, μιας και ο δίσκος έχει επιλεχθεί και για OST ταινίας που δεν έχω δει ακόμα. Ως εκ τούτου, αυτό το κομμάτι παρουσίασης δεν θα καλυφθεί, αν και σε ποιοτικό επίπεδο καταλήγει αδιάφορο.

Η αφηρημένη ψυχεδελική rock κιθάρα αγκαλιάζει παραδοσιακά το είδος, μα παρουσιάζεται σαν ένα αποσταγμένο ερείπιο της συνηθισμένης δομής της, μέσα από την εκ νέου ανακάλυψη με διαδρομή που περνά από drone - fuzz τοπία. Κάτω από το Harvestman πέπλο, ο Steve Von Till τείνει να απλοποιεί τα πάντα στον μεγαλύτερο βαθμό. Ότι πρέπει να ειπωθεί διαγράφει απλουστευμένες πορείες. Οι στίχοι μένουν μακριά και τα σκήπτρα παίρνουν folk, ambient και ψυχεδελικές κραυγές μελωδικότητας συνδυασμένες με drone ηχητικά layers.

Σαν ψίθυροι μέσα στο σκοτάδι και το ημίφως, το "Trinity" είναι μία μαγική κυκλοφορία που παρακολουθείς με την ψυχή σε μία διαδικασία αφύπνισής της. Απογυμνώνοντας και αποσαφηνίζοντας τo είναι του με κάθε του κυκλοφορία, ο Von Till με κάνει να ακολουθώ υπνωτισμένος με μοναδική απορία για το πώς θα ένιωθα αν μπορούσα κάθε φορά που ακούω το δίσκο να βλέπω έναν πεντακάθαρο νυχτερινό ουρανό.



Γιώργος Κ.

www.myspace.com/heathenpsych
www.vontill.org
www.neurotrecordings.com

BURIAL INVOCATION (Tur) – Rituals Οf Τhe Grotesque (2010)

Η Τουρκία μοιάζει να ανακάμπτει στο χώρο του death metal μιας και την τελευταία διετία - τριετία έχει να επιδείξει σοβαρές κυκλοφορίες γνήσιας και τίμιας καφρίλας (Cenotaph, Decaying Purity, Heretic Soul, Carnophage). Ένα από τα πιο άρρωστα και βρωμερά δείγματα αυτής της εκκολαπτόμενης σκηνής είναι και οι Burial Invocation, οι οποίοι χτυπάνε φέτος για πρώτη φορά με το εν λόγω ep.

Παλιομοδίτες από την κορφή ως τα νύχια, οι Τούρκοι βαφτίζουν τη μουσική τους με τα λασπόνερα και τη βοθρίλα των 90s και δημιουργούν εκτρώματα στοιχειωμένου death metal με όλη τη σημασία της λέξης. Ο ήχος είναι ζεστός και αχνιστός σαν φρέσκια κρεατόσουπα, ο growler ακούγεται καθ' όλα πειστικός και επιβλητικός, τα riffs έχουν έναν Αutopsyκό, horror χαρακτήρα και όλα μαζί φτιάχνουν μια πολύ πετυχημένη, πηχτή και μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Κοινώς, υπερταχύτητες και σόλο χωρίς σύνορα βγάλτε τα απ' το μυαλό σας, εδώ μιλάμε για το soundtrack του νεκροταφείου! 

Υπέροχο ξεκίνημα για τους γείτονές μας, αναμένουμε το κυρίως πιάτο με λαχτάρα και δίψα! Οι απανταχού άρρωστοι με Autopsy, Incantation, Entombed ή Asphyx μπορείτε να τρέξετε τώρα να πάρετε την κόπια σας, είτε σε cd από τη νεοσύστατη Dark Descent, είτε (για τους αμετανόητους old schoolάδες) σε κασέτα από τη Skeleton Plaque!!!


Γεράσιμος Β.

www.myspace.com/burialinvocation
www.darkdescent.net
www.skeletonplaguerecords.com