Η αλήθεια είναι ότι το αργήσαμε λίγο, ναι! Ε, και;! Εδώ ο πλανήτης
υποφέρει, οι φώκιες στο Βόρειο Πόλο την ακούνε απ' το κρύο και τα παιδιά
στη Σομαλία την ακούνε απ' τη ζέστη, για τις λίστες του ενυδρείου θα
μιλάμε τώρα;! Κι όμως, μιας και εμείς δεν έχουμε προβλήματα, για άλλη
μια φορά τους γράφουμε όλους στα παπάρια μας και φτιάχνουμε λίστες για
πάρτη σας!
Οι λίστες μου κάθε χρονιά είναι οι χειρότερες του ίντερνετ. Είτε θα δεχτώ λοιπόν πως στο άγχος της στιγμής παραλείπω τους δίσκους που άφησαν το στίγμα τους στο μυαλό μου (και νιώθω ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως πέρυσι υπήρξαν 10 τέτοιοι), είτε δεν έχω κανένα γούστο. Αναπολώντας και ανασκάπτωντας εν μέσω κρίσης ταυτότητας το καταραμένο '11 λοιπόν, έχουμε και λέμε: ο Tim Hecker με τον συγκλονιστικό - και σίγουρα καλύτερο δίσκο της καριέρας του - "Ravedeath 1972" μονοπώλησε τα ακουστικά μου με ένα πάθος που είχε καιρό να καταφέρει δίσκος. Το νέο Corrupted, χωρίς να φτάνει στα αυτιά μου με την ορμή του "Mundo Frio", καταφέρνει με αυτό το εκπληκτικό τρίτο track να με ανατριχιάζει εδώ και μήνες. Το λίγο βαρετό συνολικά Belong (αγαπούσα τον παλιό τους ήχο βλέπετε) μόνο και μόνο για το ονειρικό "Perfect Life" μπαίνει στην τριάδα. Ο Leviathan "σκέτο γουρούνι και μισογύνης", ακόμη κι αν δεν έβγαζε τον ποταμό ριφφ και έμπνευσης που κυκλοφόρησε, θα έμπαινε στο top 5 μου για τα χαιρέκακα χαμόγελα που μου χάρισαν οι ψυχαναλύσεις του Wrest από τα ελληνικά και ξένα έντυπα.
Ύστερα, σε μια κανονικότατη επιστροφή των απωθημένων, οι Will Haven και My Dying Bride εκδικητικά με αναγκάζουν να πληκτρολογήσω τα θαμμένα στο Λυκειακό μου είναι ονόματά τους στην λίστα μου... Δεν βαριέσαι, η Grouper με τις πανέμορφες δουλειές της επανορθώνει το λαβωμένο Indie Cred μου, και για την απαραίτητη ποικιλία, θα προσθέσω και τους δύο πιο απρόβλεπτους και αλλοπρόσαλους δίσκους της χρονιάς που πέρασε: τις κυκλοφορίες των Diapsiquir και Wold, μαζί με την ευχάριστη έκπληξη του "Possessed By The Rise of Magik", τον πιο αληθινό και πηγαδένιο δίσκο που θα μπορούσα να ελπίζω πως θα βγάλουν οι τεράστιοι Ramesses. Βραβείο κοινού, στο φετινό Psychic Paramount (το στιγμιότυπο στο 2:35 αυτού του βίντεο, τα λέει καλύτερα και αληθέστερα απ' ότι θα τολμούσα να το πω ποτέ εγώ).
Πολύ καλή λίστα, νιώθω ήδη καλύτερα!
1. Tim Hecker - Ravedeath, 1972
2. Corrupted - Garten Der Unbewusstheit
3. Belong - Common Era
4. Leviathan - True Traitor True Whore
5. Will Haven - Voir Dire
6. My Dying Bride - The Barghest O’ Whitby
7. Grouper - Alien Observer
8. Diapsiquir - ANTI
9. Wold - Freemasonry
10. Ramesses - Possessed By The Rise Of Magik
Δημήτριος Γ.
Οι λίστες μου κάθε χρονιά είναι οι χειρότερες του ίντερνετ. Είτε θα δεχτώ λοιπόν πως στο άγχος της στιγμής παραλείπω τους δίσκους που άφησαν το στίγμα τους στο μυαλό μου (και νιώθω ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως πέρυσι υπήρξαν 10 τέτοιοι), είτε δεν έχω κανένα γούστο. Αναπολώντας και ανασκάπτωντας εν μέσω κρίσης ταυτότητας το καταραμένο '11 λοιπόν, έχουμε και λέμε: ο Tim Hecker με τον συγκλονιστικό - και σίγουρα καλύτερο δίσκο της καριέρας του - "Ravedeath 1972" μονοπώλησε τα ακουστικά μου με ένα πάθος που είχε καιρό να καταφέρει δίσκος. Το νέο Corrupted, χωρίς να φτάνει στα αυτιά μου με την ορμή του "Mundo Frio", καταφέρνει με αυτό το εκπληκτικό τρίτο track να με ανατριχιάζει εδώ και μήνες. Το λίγο βαρετό συνολικά Belong (αγαπούσα τον παλιό τους ήχο βλέπετε) μόνο και μόνο για το ονειρικό "Perfect Life" μπαίνει στην τριάδα. Ο Leviathan "σκέτο γουρούνι και μισογύνης", ακόμη κι αν δεν έβγαζε τον ποταμό ριφφ και έμπνευσης που κυκλοφόρησε, θα έμπαινε στο top 5 μου για τα χαιρέκακα χαμόγελα που μου χάρισαν οι ψυχαναλύσεις του Wrest από τα ελληνικά και ξένα έντυπα.
Ύστερα, σε μια κανονικότατη επιστροφή των απωθημένων, οι Will Haven και My Dying Bride εκδικητικά με αναγκάζουν να πληκτρολογήσω τα θαμμένα στο Λυκειακό μου είναι ονόματά τους στην λίστα μου... Δεν βαριέσαι, η Grouper με τις πανέμορφες δουλειές της επανορθώνει το λαβωμένο Indie Cred μου, και για την απαραίτητη ποικιλία, θα προσθέσω και τους δύο πιο απρόβλεπτους και αλλοπρόσαλους δίσκους της χρονιάς που πέρασε: τις κυκλοφορίες των Diapsiquir και Wold, μαζί με την ευχάριστη έκπληξη του "Possessed By The Rise of Magik", τον πιο αληθινό και πηγαδένιο δίσκο που θα μπορούσα να ελπίζω πως θα βγάλουν οι τεράστιοι Ramesses. Βραβείο κοινού, στο φετινό Psychic Paramount (το στιγμιότυπο στο 2:35 αυτού του βίντεο, τα λέει καλύτερα και αληθέστερα απ' ότι θα τολμούσα να το πω ποτέ εγώ).
Πολύ καλή λίστα, νιώθω ήδη καλύτερα!
1. Tim Hecker - Ravedeath, 1972
2. Corrupted - Garten Der Unbewusstheit
3. Belong - Common Era
4. Leviathan - True Traitor True Whore
5. Will Haven - Voir Dire
6. My Dying Bride - The Barghest O’ Whitby
7. Grouper - Alien Observer
8. Diapsiquir - ANTI
9. Wold - Freemasonry
10. Ramesses - Possessed By The Rise Of Magik
Δημήτριος Γ.
