Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

CALVAIIRE (Fra) – Rigorisme EP (2012)

Η νεοσύστατη γαλλική εταιρεία Throatruiner έχει κάνει τρομερή αίσθηση τον τελευταίο καιρό με τον ποιοτικό, hardcore με την ευρύτερη έννοια, κατάλογό της, αλλά και με τους ευγενείς τρόπους της, αφού όλες οι κυκλοφορίες της βρίσκονται για δωρεάν κατέβασμα στο site της, με αντάλλαγμα περαιτέρω προώθηση της μουσικής από τους επίδοξους τζαμπατζήδες. Ομορφιές. Φέτος το label μοιάζει ιδιαίτερα δραστήριο, τρίβοντας μας στα μούτρα τα θεϊκά ντεμπούτα των Elizabeth και των Cowards, όπως και το μνημειώδες βινύλιο "Collected" με τα άπαντα των Birds In Row, της καλύτερης μπάντας του κόσμου αυτή τη στιγμή. Στα φετινά διαμάντια της Throatruiner δεν αναφέρθηκε ακόμα το EP των Γάλλων Calvaiire, γιατί γι' αυτό γράφω στο κείμενο και πρέπει η αναφορά του να λειτουργεί συνδετικά με την παράγραφο που ακολουθεί και το περιγράφει κλπ.

Οι Calvaiire έχουν μέλη από Birds In Row, αλλά προς το παρόν κρατάμε την ψυχραιμία μας. Φευ! Τα ζοριλίκια ξεκινάνε στο πρώτο δευτερόλεπτο και σταματούν στο τελευταίο με τον απόηχο ψυχικού βιασμού. Οι αφετηρίες των Calvaiire βρίσκονται σ' αυτό το μέρος που πριν κάτι χρόνια βαφτίστηκε βλακωδώς "mathcore", κάποιος τεμπέλης θα σκεφτόταν ότι έχουμε να κάνουμε με μουσική επηρεασμένη από πρώιμους Dillinger Escape Plan και Converge, ένα και μόνο κομμάτι από Calvaiire όμως φτάνει, για να σας το κάνει επιτέλους λιανά, ότι οι Dillinger Escape Plan είναι επιδειξιομανείς βλάχοι και οι Converge ακίνδυνοι rock stars. Μετά τα εννέα λεπτά αυτού του EP θα έχετε πλέον καταλάβει ότι οι Calvaiire δεν είναι για να σπάτε κέφι. Είναι τύποι που κάνουν παρέα με τους Gaza και αρέσκονται να κάνουν κακό σε κόσμο, κοινωνώντας και κηρύττοντας το Ευαγγέλιο της απόλυτης απελπισίας των Bloodlet, ενώ παράλληλα μοιάζουν να καυχιούνται για το θαυμασμό τους προς τον πνευματικό καρκίνο που ονομάζεται Starkweather – "Croatoan", λες και περιμένουν μπράβο που γαμάνε ανθρώπινες ψυχές. Σα να μην έφταναν όλα αυτά τα σκατά, οι Calvaiire σπέρνουν παραπάνω ανησυχία αφήνοντας να εννοήθει η ύπαρξη μη υπολογίσιμων κινδύνων, αφού οι στίχοι είναι στα γαλλικά και το εξώφυλλο απροσδιόριστο.

Για μένα το "Rigorisme" λειτουργεί σαν επιπλέον hint, ότι στη γαλλική ακραία σκηνή παίρνει μορφή κάτι σημαντικό τα τελευταία χρόνια, κάτι εμποτισμένο με βαθιά αντιδραστική φιλοσοφία, στο οποίο με κάποιο τρόπο θεωρώ ότι εμπλέκονται οι Deathspell Omega. Θα δείξει. Σε περίπτωση που όντως αποκαλυφθεί το διεστραμμένο σχέδιο στο μέλλον, πνευματικές ασκήσεις στον πόνο, σαν αυτή που σας υποβάλλουν οι Calvaiire, ίσως σας σώσουν από μεγάλες λαχτάρες.

Βαγγέλης Ε.

NIGHTSTALKER (Gre) - Dead Rock Commandos (2012)

Τα albums εκείνα που έχουν μια αίσθηση αυτοαναφορικότητας, εξ' ορισμού και μόνο, αναβλύζουν έναν τόνο απελπισίας. Την αίσθηση αυτής της υπερπροσπάθειας, που καταδεικνύει την ανάγκη, να επιβεβαιώσουν (εαυτόν) την εκάστοτε δήλωση. Μια προσωπικής χρήσης απάντηση, στο "που βρισκόμαστε". Εκεί λοιπόν έρχεται το σημείο που πρέπει να κάνεις έναν διαχωρισμό, κρίσιμο διαχωρισμό... είναι η μπάντα cool και μερακλίδικη ή στην τελική είναι όντως απελπισμένοι και βλάκες; Ακολουθώντας αυτή την απλή σχετικά διαδρομή μπορείς να βγάλεις ένα εύκολο πρώτο συμπέρασμα ώστε να αποφασίσεις αν αξίζει μέσα στον καταιγισμό μουσικής της σύγχρονης εποχής της πληροφορίας μπλα μπλα, να επενδύσεις στον εκάστοτε δίσκο.

Έτσι όταν οι Nightstalker σκάνε με τον τίτλο "Dead Rock Commandos", ναι μεν μπορεί να πεις (δυνατά ή όχι δεν έχει σημασία), "ρε Argy μας δουλεύεις στα γαμημένα γεράματα", αλλά από την άλλη ρε πούστη είναι η γαμημένα coolest μπάντα around. Δεν πα' να 'λεγε και kings of booze, desert rock messiahs, stoned motherfucking kangaroos from Alabama, είναι η μπάντα που έχει τον στίχο (και μπλουζάκι) "Satanic drugs from outer space". Οπότε ναι γαμώτο, θα τον ακούσουμε τον νέο δίσκο και θα αποθεωθούμε αναλόγως, ενάντια σε κάθε είδους προσωπικό φραγμό που θα μας κρατούσε μακριά του.

Το θέμα ποιο είναι τελικά. ο δίσκος μάλλον είναι φτιαγμένος περισσότερο για τους ίδιους, μεγαλώσανε, οι τσιρίδες έμειναν πιο πίσω, το ντέφι βρήκε την ουσία του σε όλο και περισσότερα κομμάτια και ο ήχος έσκυψε και καταδέχτηκε να μπει σε ταμπέλα. Με μια stoner παραμόρφωση καρφωτή Kyuss στα grooveαρίσματα, αλλά με ζόρικη μπασάρα, θα ακούσουμε και τα hitακια μας και καλοκαιριάτικα δεν θα ξεκολλήσει από το κασετόφωνο κασελάκι, στο camping που θα λιάζουμε τις μαλαπέρδες μας. Μπορεί οι ταχύτητες να έπεσαν συνολικά, χάριν μιας πιο easy listening εκδοχής, που ναι μεν κρατάει τον όρο "εμπορικότητα" σταθερά εκτός παιχνιδιού, αλλά που και που γλυκοκοιτάει και τίποτα Colour Haze που όπως και να το κάνουμε, έχουν δώσει ζωή σε ολόκληρα downloading blogs. Και όσο οξύμωρο και αν ακουστεί, από αυτή την stonerobixxx λογική προκύπτει το βασικό μειονέκτημα του δίσκου, είναι πατωμένος στην ποιότητα και το ταλέντο αλλά πολύ safe. Και εμείς τους Nightstalker μας τους θέλουμε επικίνδυνους.

Αν θέλετε τώρα να το δούμε αντικειμενικά, ναι έχασαν μέρος της μοναδικότητας τους, έγιναν λίγο πιο political correct και for the masses αλλά τελικά έβγαλαν έναν δίσκο με τα hits του, με τις ψυχεδέλειες και τα mini bluesαρίσματα του, και γενικά με ενδιαφέρουσα ποικιλία. Το test της παραλίας το χει κερδίσει από τα αποδυτήρια, με ντάλα ήλιο θα κλαίμε με την desertίλα του, δεν είναι θέμα. Αλλά αυτό θέλεις από τον Argy σου;

Ιωσήφ Χ.

www.myspace.com/nightstalkermusic