Οι Terrible Feelings έβγαλαν έναν απ΄τους καλύτερους δίσκους της
χρονιάς. Eίναι Σουηδοί. Όταν βγάζεις δίσκό συνήθως δίνεις συνεντεύξεις.
Τι καλύτερο λοιπόν για το ενυδρείο μας να παίρνει συνέντευξη Ιούλιο Μήνα
από Σουηδούς που έβγαλαν δίσκο, οι οποίοι ξέρουμε πως σκάνε στην
κοσμογονική θερμοκρασία των 28 βαθμών κελσίου. Ξεπερνώντας το μέτριο
αστείο, κάτσαμε και τα είπαμε με τους Anton (κιθάρα) και Manuela (φωνή) :
Κώστας : Πως βάλατε μπρος τη μπάντα; Είχατε τίποτε νταλαβέρια με άλλα σχήματα πριν;
Αντον : Η Μανουέλα και γω ήμασταν σε μια μπάντα που λεγόταν Acid Eyes στην οποία ήμουν ο ντράμερ ενώ αυτή τραγουδούσε. Είχε αρχίσει να ψιλοχάνεται το ενδιαφέρον γι’αυτή τη φάση αλλά θέλαμε πολύ να συνεχίζουμε να παίζουμε μουσική μαζί. Μιλάγαμε με τον Αndy σε διάφορα party και συναυλίες μπας και ξεκινούσαμε τίποτα νέο, περισσότερο για τον χαβαλέ χωρίς να έχουμε κάποιους συγκεκριμένους στόχους. Tελικά ήρθαν τα πράγματα έτσι που πέρασαν 2μιση χρόνια με μας να δουλεύουμε πολύ σοβαρότερα απ’οτι περιμέναμε. Περνά ο χρόνος ε...
Κ. : Ακούω αρκετό καιρό το Shadows και πρέπει να πω πως ειναι πολύ ενδιαφέρον. Απ’τη μία σκέφτομαι πως είναι μια λογική έκβαση των όσων βγήκαν μέσα απ’την K-town σκηνή όπως οι Gorilla Angreb, No Hope for the Kids, ή ακόμη και κάποιες πολύ δυνατές Σουηδικές μπάντες όπως οι Masshysteri ή οι Knugen Faller. Παρολαυτα έχετε ένα έντονο pre-punk 70’s vibe. Θα μπορούσα να παραλληλίσω την όλη φάση με τους Observers να διασκευάζουν Fleetwood Mac ή Patti Smith. Ξέρω πως δεν χρειάζεται να τα επιβεβαιώσετε όλα αυτά αλλά είμαι τελικά στο σωστό δρόμο;
Α. : Εγώ θα τα επιβεβαίωνα πάντως! Το θέτεις πολύ σωστά αλλά ας μην ξεχνάμε μερικά πιο σκοτεινά country στοιχεία!
Manuela : Ναι, έχεις δίκιο! Είμαστε αρκετά επηρεασμένοι απ’το παλιό hard rock και σίγουρα δεν ακούμε μόνο punk. Γιατί να βάλεις περιορισμούς στον εαυτό σου;
Κ. : Είναι οι Terrible feelings μια DIY μπάντα; Θα μπορούσατε να υπογράψετε στην Warner για παράδειγμα;
A. : Υπάρχει μια μεγάλη απόσταση μεταξύ του να είσαι DIY και να πηγαίνεις να υπογράψεις στην Warner. Να σου πω, δεν νομίζω να το κάναμε, αλλά δεν μας βλέπω να μένουμε μια DIY μπάντα που δεν θέλει να προοδεύσει και να ανοιχτεί λίγο παραπάνω, τόσο στο εμπορικό κομμάτι , όσο και στο καθαρά μουσικό. Για την ώρα πάντως τα κάνουμε όλα μόνοι μας και δουλεύει μια χαρά το πράγμα. Μας αρέσει μπορώ να πω. Για την ώρα.
Κ. : Το νέο υλικό ακούγεται πολύ πιο γυαλισμένο και πολυδιάστατο απ’τα επτάρια. To βρίσκω σαφέστατα ανώτερο. Δουλέψατε πολύ για το τελικό αποτέλεσμα;
A. : Μερικά τραγούδια του Shadows ήταν γραμμένα κανά χρόνο πριν μπούμε μέσα να το τελειώσουμε oπότε οι ενορχηστρώσεις ήταν διαμορφωμένες σχεδόν με το που ξεκινήσαμε. Αλλά συζητήσαμε αρκετά σχετικά με το τι θέλαμε να κυκλοφορήσουμε και πως θέλαμε να ηχεί. Ξέραμε πως θέλουμε να πειραματιστούμε λίγο παραπάνω και να μην κάνουμε ακόμη έναν συμβατικό punk rock δίσκο με παραμορφωμένες κιθάρες και τα κλασικά γρυλιστά φωνητικά. Αλλά να διευκρινήσω όταν μιλάω για πειραματισμό, μιλάω σε ένα χρονικό περιθώριο οκτώ ημερών πριν απ’την ηχογράφηση. Δεν ξέραμε τελικά ότι θα καθόμασταν και θα βάζαμε όλα αυτά τα περίεργα όργανα μέσα. Αν είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο νομίζω θα φαινόταν μία επιπλέον διεργασία και θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα.
Μ. : Μ’αρεσε πολύ η όλη διαδικασιά που ηχογραφείς κάτι ολοκληρωμένο μέσα στο στούντιο και χαίρομαι που δεν το ξεπετάξαμε γρήγορα και προλάβαμε να δοκιμάσουμε μερικά πράγματα. Δεν νομίζω πως πήρε περισσότερο απ’οτι πήραν τα singles (αναλογικά), αλλά ήταν σίγουρα διαφορετική η όλη κατάσταση.
Κ. : Το ‘’Rest in Peace’’ είναι απ’τα καλύτερα τραγούδια που άκουσα μέσα στη χρονιά. Είναι τόσο περίεργο για έναν γλυκό punk rocker σαν και του λόγου μου; Κάτσε, μπορώ να λέω ακόμα ότι είμαι punk rocker;
A. : Νομίζω πως punk σημαίνει να πηγαίνεις αντίθετα στο όλο ρεύμα, όχι;
M. : To punk είναι ότι θέλεις εσύ να είναι.
Κ.: Manuela, έκανες καταπληκτική δουλειά. Τρελαίνομαι για μουσική με τόσο καλά γυναικεία φωνητικά. Ένα απ’τα αγαπημένα μου σημεία στον δίσκο μάλιστα, είναι το σπάσιμο στο "Next round’s on you" όπου πραγματικά λάμπεις (σ.σ. : σάλια). Ποιες είναι οι επιρροές σου;
M.: Σ’ευχαριστώ! Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έκατσα ποτέ να πολυσκεφτώ τι επιρορές έχω σαν τραγουδίστρια πριν ξεκινήσουμε τους Terrible Feelings. Δεν μ’αρέσουν πάντως τα υψίφωνα φωνητικά, αυτό είναι σίγουρο. Προτιμώ σκοτεινά, οχι ιδιαιτέρως ευχάριστα (σ.σ.: raspy είπε ακριβώς) αντρικά ή γυναικεία, δεν έχει σημασία. Ή γενικότερα ρε παιδί μου, πιο ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά. Μερικές απ’τις αγαπημένες μου φωνές είναι ο Ben Cook (Young Governor) ή Shannon Shaw απ’τους Shannon and the Clams και ο Joakim που τραγουδά στους Graveyard. Ακόμη λατρεύω τον τρόπο με τον οποίον τραγουδούσε ο Colin Blunstone στους Zombies την δεκαετία του ’60 και οι Pat Benatar και Annie Lennox στα ‘80s και ‘90s αντίστοιχα.
Κ.: Ας επιμείνω λίγο στα πιο "τεχνικά". Γράφοντας ένα κείμενο για τον δίσκο, περιέγραψα τον τρόπο που παίζεις (σ.σ.: αναφερόμενος στον Anton) σαν έναν πιο αρτιστικό Billy Zoom. Σ’αρέσουν οι X βασικά;
A.: Ναι μ’αρέσουν οι X αλλά δε νομίζω να με επηρέασαν ιδιαίτερα. O Keith Richards, o Stevie Ray Vaughn και ο Johnny Ramone στάθηκαν σημαντικότεροι για μένα.
Κ. : Αν θυμάμαι καλά, παίξατε μαζί με την νέα μπάντα του Nicke, τους Imperial State Electric. Πως πήγε; Υπάρχει διαφορά να ανοίγεις γι’αυτούς με το να μοιράζεσαι την σκηνή σε τοπικό στέκι με τους Autistic Youth πχ;
Κώστας : Πως βάλατε μπρος τη μπάντα; Είχατε τίποτε νταλαβέρια με άλλα σχήματα πριν;
Αντον : Η Μανουέλα και γω ήμασταν σε μια μπάντα που λεγόταν Acid Eyes στην οποία ήμουν ο ντράμερ ενώ αυτή τραγουδούσε. Είχε αρχίσει να ψιλοχάνεται το ενδιαφέρον γι’αυτή τη φάση αλλά θέλαμε πολύ να συνεχίζουμε να παίζουμε μουσική μαζί. Μιλάγαμε με τον Αndy σε διάφορα party και συναυλίες μπας και ξεκινούσαμε τίποτα νέο, περισσότερο για τον χαβαλέ χωρίς να έχουμε κάποιους συγκεκριμένους στόχους. Tελικά ήρθαν τα πράγματα έτσι που πέρασαν 2μιση χρόνια με μας να δουλεύουμε πολύ σοβαρότερα απ’οτι περιμέναμε. Περνά ο χρόνος ε...
Κ. : Ακούω αρκετό καιρό το Shadows και πρέπει να πω πως ειναι πολύ ενδιαφέρον. Απ’τη μία σκέφτομαι πως είναι μια λογική έκβαση των όσων βγήκαν μέσα απ’την K-town σκηνή όπως οι Gorilla Angreb, No Hope for the Kids, ή ακόμη και κάποιες πολύ δυνατές Σουηδικές μπάντες όπως οι Masshysteri ή οι Knugen Faller. Παρολαυτα έχετε ένα έντονο pre-punk 70’s vibe. Θα μπορούσα να παραλληλίσω την όλη φάση με τους Observers να διασκευάζουν Fleetwood Mac ή Patti Smith. Ξέρω πως δεν χρειάζεται να τα επιβεβαιώσετε όλα αυτά αλλά είμαι τελικά στο σωστό δρόμο;
Α. : Εγώ θα τα επιβεβαίωνα πάντως! Το θέτεις πολύ σωστά αλλά ας μην ξεχνάμε μερικά πιο σκοτεινά country στοιχεία!
Manuela : Ναι, έχεις δίκιο! Είμαστε αρκετά επηρεασμένοι απ’το παλιό hard rock και σίγουρα δεν ακούμε μόνο punk. Γιατί να βάλεις περιορισμούς στον εαυτό σου;
Κ. : Είναι οι Terrible feelings μια DIY μπάντα; Θα μπορούσατε να υπογράψετε στην Warner για παράδειγμα;
A. : Υπάρχει μια μεγάλη απόσταση μεταξύ του να είσαι DIY και να πηγαίνεις να υπογράψεις στην Warner. Να σου πω, δεν νομίζω να το κάναμε, αλλά δεν μας βλέπω να μένουμε μια DIY μπάντα που δεν θέλει να προοδεύσει και να ανοιχτεί λίγο παραπάνω, τόσο στο εμπορικό κομμάτι , όσο και στο καθαρά μουσικό. Για την ώρα πάντως τα κάνουμε όλα μόνοι μας και δουλεύει μια χαρά το πράγμα. Μας αρέσει μπορώ να πω. Για την ώρα.
Κ. : Το νέο υλικό ακούγεται πολύ πιο γυαλισμένο και πολυδιάστατο απ’τα επτάρια. To βρίσκω σαφέστατα ανώτερο. Δουλέψατε πολύ για το τελικό αποτέλεσμα;
A. : Μερικά τραγούδια του Shadows ήταν γραμμένα κανά χρόνο πριν μπούμε μέσα να το τελειώσουμε oπότε οι ενορχηστρώσεις ήταν διαμορφωμένες σχεδόν με το που ξεκινήσαμε. Αλλά συζητήσαμε αρκετά σχετικά με το τι θέλαμε να κυκλοφορήσουμε και πως θέλαμε να ηχεί. Ξέραμε πως θέλουμε να πειραματιστούμε λίγο παραπάνω και να μην κάνουμε ακόμη έναν συμβατικό punk rock δίσκο με παραμορφωμένες κιθάρες και τα κλασικά γρυλιστά φωνητικά. Αλλά να διευκρινήσω όταν μιλάω για πειραματισμό, μιλάω σε ένα χρονικό περιθώριο οκτώ ημερών πριν απ’την ηχογράφηση. Δεν ξέραμε τελικά ότι θα καθόμασταν και θα βάζαμε όλα αυτά τα περίεργα όργανα μέσα. Αν είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο νομίζω θα φαινόταν μία επιπλέον διεργασία και θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα.
Μ. : Μ’αρεσε πολύ η όλη διαδικασιά που ηχογραφείς κάτι ολοκληρωμένο μέσα στο στούντιο και χαίρομαι που δεν το ξεπετάξαμε γρήγορα και προλάβαμε να δοκιμάσουμε μερικά πράγματα. Δεν νομίζω πως πήρε περισσότερο απ’οτι πήραν τα singles (αναλογικά), αλλά ήταν σίγουρα διαφορετική η όλη κατάσταση.
Κ. : Το ‘’Rest in Peace’’ είναι απ’τα καλύτερα τραγούδια που άκουσα μέσα στη χρονιά. Είναι τόσο περίεργο για έναν γλυκό punk rocker σαν και του λόγου μου; Κάτσε, μπορώ να λέω ακόμα ότι είμαι punk rocker;
A. : Νομίζω πως punk σημαίνει να πηγαίνεις αντίθετα στο όλο ρεύμα, όχι;
M. : To punk είναι ότι θέλεις εσύ να είναι.
Κ.: Manuela, έκανες καταπληκτική δουλειά. Τρελαίνομαι για μουσική με τόσο καλά γυναικεία φωνητικά. Ένα απ’τα αγαπημένα μου σημεία στον δίσκο μάλιστα, είναι το σπάσιμο στο "Next round’s on you" όπου πραγματικά λάμπεις (σ.σ. : σάλια). Ποιες είναι οι επιρροές σου;
M.: Σ’ευχαριστώ! Πρέπει να παραδεχτώ πως δεν έκατσα ποτέ να πολυσκεφτώ τι επιρορές έχω σαν τραγουδίστρια πριν ξεκινήσουμε τους Terrible Feelings. Δεν μ’αρέσουν πάντως τα υψίφωνα φωνητικά, αυτό είναι σίγουρο. Προτιμώ σκοτεινά, οχι ιδιαιτέρως ευχάριστα (σ.σ.: raspy είπε ακριβώς) αντρικά ή γυναικεία, δεν έχει σημασία. Ή γενικότερα ρε παιδί μου, πιο ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά. Μερικές απ’τις αγαπημένες μου φωνές είναι ο Ben Cook (Young Governor) ή Shannon Shaw απ’τους Shannon and the Clams και ο Joakim που τραγουδά στους Graveyard. Ακόμη λατρεύω τον τρόπο με τον οποίον τραγουδούσε ο Colin Blunstone στους Zombies την δεκαετία του ’60 και οι Pat Benatar και Annie Lennox στα ‘80s και ‘90s αντίστοιχα.
Κ.: Ας επιμείνω λίγο στα πιο "τεχνικά". Γράφοντας ένα κείμενο για τον δίσκο, περιέγραψα τον τρόπο που παίζεις (σ.σ.: αναφερόμενος στον Anton) σαν έναν πιο αρτιστικό Billy Zoom. Σ’αρέσουν οι X βασικά;
A.: Ναι μ’αρέσουν οι X αλλά δε νομίζω να με επηρέασαν ιδιαίτερα. O Keith Richards, o Stevie Ray Vaughn και ο Johnny Ramone στάθηκαν σημαντικότεροι για μένα.
Κ. : Αν θυμάμαι καλά, παίξατε μαζί με την νέα μπάντα του Nicke, τους Imperial State Electric. Πως πήγε; Υπάρχει διαφορά να ανοίγεις γι’αυτούς με το να μοιράζεσαι την σκηνή σε τοπικό στέκι με τους Autistic Youth πχ;
Α.:
Βασικά, ο Nicke και τα παιδιά είναι όλοι πολύ κυριλέ rock 'n roll τύποι,
πολύ καλοί μαζί μας και νιώθουν πραγματικά αυτό που κάνουν μιλώντας
πάντα για την μουσική. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους Autistic
Youth. Oπότε στη τελική το μόνο που αλλάζει είναι το μέρος και ο κόσμος,
τίποτε άλλο. Να πω πως είμαι μεγάλος οπαδός και των δύο ε;
Κ.: Το Malmö είναι ξακουστό για την πολυπολιτισμικότητα που το διακρίνει. Διαφέρει πολύ σε σχέση με την υπόλοιπη Σουηδία; Ξέρετε, όποτε εμείς οι Νότιοι σκεφτόμαστε τη χώρα σας, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα πλήρως οργανωμένο κράτος που οι άνθρωποι δουλεύουν όλη μέρα και κάνουν βόλτες με τα Volvo τους περιμένοντας να έρθει το Σαββατοκύριακο για ν’αρχίσουν τις μπύρες. Εχω την εντύπωση πάντως πως εκεί που μένετε αλλάζουν τα πράγματα (σ.σ.: Χαρακτηριστικά αναφέρω πως το Malmö θεωρείται η πιο επικίνδυνη πόλη στην Σουηδιά με γνώστα τα περιστατικά "ξεκαθαρίσματος" λογαριασμών μεταξύ τοπικών μαφίων αλλά και άλλων ρομαντικών περιστατικών)
Α.: Χαχ, ναι μπορείς να το πεις λίγο πιο μποέμικο και υποβαθμισμένο και είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα πόλη, αλλά γενικά, υπάρχει μια προκατάληψη πως το Malmö διαφέρει δραστικά απ’την υπόλοιπη χώρα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο απλώς τα μέσα έχουν επικεντρωθεί πάνω μας για πράγματα που συμβαίνουν παντού.
Μ.: Φαντάζομαι η διαφορά έγκειται στο οτι το Malmö είναι μια ιδιαίτερα μικρή πόλη δίχως προάστια που διαχωρίζονται διακριτά απ’το κέντρο του. Μπορείς να το γυρίσεις με ένα ποδήλατο, κυριολεκτικά. Η περιοχή με τα περισσότερα μπαρ είναι η ίδια στην οποία συγκεντρώνονται όλα τα μαγαζιά και τα εστιατόρια όπου ειδικεύονται σε φαγητά από άλλες χώρες. Πάντως είμαι σίγουρη πως και εδώ είμαστε γεμάτοι με τύπους που οδηγούν τα Volvo τους και πίνουν μπύρες τα Σαββατοκύριακα! Επιστρέφοντας, αυτό είναι το όλο θέμα, είναι μια μικρή πόλη όπου όλη η ζωή είναι συγκεντρωμένη σε ένα μέρος και τα media δε χάνουν την ευκαιρία να μιλάνε για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν. Μου αρέσει πολύ η ζωή εδώ όμως.
Κ.: Ωραία λοιπόν έστω ότι σας κουβαλιέμαι του χρόνου. Υπάρχει το θέμα πως πρέπει να γνωρίζω τη μισή τοπική σκηνή πριν το κάνω για να το παίζω έξυπνος. Λοιπόν;
Μ.: Κάποια φοβερά σχήματα που ξέρω απ’την ευρύτερη περιοχή, δηλαδή θα σου πω και Δανέζικα, είναι τα εξής : Vånna Inget (σ.σ.: αυτούς να τους τσεκάρετε), Dig & Mig (σ.σ.: και αυτούς αμα βρείτε τίποτα πέρα από ξέμπαρκα κομμάτια στο youtube), Höje Haele, Tumor Warlord, Lower, Plötslig Måndag, Pig Eyes, Klubb Totaal, Gamla Pengar, Spiders, Poppets. Θα’χει και άλλα, αλλά ούτε τα θυμάμαι τώρα!
Κ.: Το Malmö είναι ξακουστό για την πολυπολιτισμικότητα που το διακρίνει. Διαφέρει πολύ σε σχέση με την υπόλοιπη Σουηδία; Ξέρετε, όποτε εμείς οι Νότιοι σκεφτόμαστε τη χώρα σας, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα πλήρως οργανωμένο κράτος που οι άνθρωποι δουλεύουν όλη μέρα και κάνουν βόλτες με τα Volvo τους περιμένοντας να έρθει το Σαββατοκύριακο για ν’αρχίσουν τις μπύρες. Εχω την εντύπωση πάντως πως εκεί που μένετε αλλάζουν τα πράγματα (σ.σ.: Χαρακτηριστικά αναφέρω πως το Malmö θεωρείται η πιο επικίνδυνη πόλη στην Σουηδιά με γνώστα τα περιστατικά "ξεκαθαρίσματος" λογαριασμών μεταξύ τοπικών μαφίων αλλά και άλλων ρομαντικών περιστατικών)
Α.: Χαχ, ναι μπορείς να το πεις λίγο πιο μποέμικο και υποβαθμισμένο και είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα πόλη, αλλά γενικά, υπάρχει μια προκατάληψη πως το Malmö διαφέρει δραστικά απ’την υπόλοιπη χώρα. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο απλώς τα μέσα έχουν επικεντρωθεί πάνω μας για πράγματα που συμβαίνουν παντού.
Μ.: Φαντάζομαι η διαφορά έγκειται στο οτι το Malmö είναι μια ιδιαίτερα μικρή πόλη δίχως προάστια που διαχωρίζονται διακριτά απ’το κέντρο του. Μπορείς να το γυρίσεις με ένα ποδήλατο, κυριολεκτικά. Η περιοχή με τα περισσότερα μπαρ είναι η ίδια στην οποία συγκεντρώνονται όλα τα μαγαζιά και τα εστιατόρια όπου ειδικεύονται σε φαγητά από άλλες χώρες. Πάντως είμαι σίγουρη πως και εδώ είμαστε γεμάτοι με τύπους που οδηγούν τα Volvo τους και πίνουν μπύρες τα Σαββατοκύριακα! Επιστρέφοντας, αυτό είναι το όλο θέμα, είναι μια μικρή πόλη όπου όλη η ζωή είναι συγκεντρωμένη σε ένα μέρος και τα media δε χάνουν την ευκαιρία να μιλάνε για όλα τα άσχημα που συμβαίνουν. Μου αρέσει πολύ η ζωή εδώ όμως.
Κ.: Ωραία λοιπόν έστω ότι σας κουβαλιέμαι του χρόνου. Υπάρχει το θέμα πως πρέπει να γνωρίζω τη μισή τοπική σκηνή πριν το κάνω για να το παίζω έξυπνος. Λοιπόν;
Μ.: Κάποια φοβερά σχήματα που ξέρω απ’την ευρύτερη περιοχή, δηλαδή θα σου πω και Δανέζικα, είναι τα εξής : Vånna Inget (σ.σ.: αυτούς να τους τσεκάρετε), Dig & Mig (σ.σ.: και αυτούς αμα βρείτε τίποτα πέρα από ξέμπαρκα κομμάτια στο youtube), Höje Haele, Tumor Warlord, Lower, Plötslig Måndag, Pig Eyes, Klubb Totaal, Gamla Pengar, Spiders, Poppets. Θα’χει και άλλα, αλλά ούτε τα θυμάμαι τώρα!
Κώστας Χ.
