Η αλήθεια είναι ότι στις αρχές των ‘90s οι περισσότεροι άρπαζαν μια κιθάρα, έβαζαν και μια αγγελία "ζητούνται μέλη με επιρροές Metallica και Iron Maiden" και αυτό ήταν όλο. Ε, σήμερα, και στην περίπτωση των Proghma-C, κάποιος πρέπει να άλλαξε τα ονόματα σε Tool και Meshuggah, δύο από τις πιο επιδραστικές μπάντες της τελευταίας δεκαετίας, σε ότι έχει να κάνει με τον ακραίο και ταυτόχρονα εγκεφαλικό ήχο.
Με τον εξαιρετικά περίεργο τίτλο "Bar-Do Travel" οι Proghma-C κάνουν το πρώτο βήμα σε ότι έχει απομένει από την μουσική βιομηχανία, έχοντας βέβαια στην πλάτη τους και ένα EP που κυκλοφόρησε το 2005. Με την δημιουργία τους να χάνεται κάπου στα βάθη του 2002, φαίνεται πως έχουν ωριμάσει στο θέμα της ερμηνείας αλλά από συνθετικής άποψης το συγκρότημα κάπου χωλαίνει. Τα κατά Meshuggah ρυθμικά όργια, σε συνδυασμό με τον μεσμερισμό των Tool, σίγουρα δεν μας προκαλούν κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Ακόμα και η φωνή του Piotr Gibner στα χαλαρά ακούγεται σαν τον Maynard και όποτε είναι και γρυλλίζει, θυμίζει καταπληκτικά Jens Kidman. Μπορεί όλες αυτές οι δήθεν τυχαίες ομοιότητες να στερούν πολλά credits σε ότι έχει να κάνει με την πρωτοτυπία, ωστόσο η ένωση από μόνη της αυτών των δύο σχολών κινεί το ενδιαφέρον για μια τουλάχιστον ακρόαση. Κι επειδή το άκουσμα δεν είναι και το ευκολότερο, με ένα δεύτερο και τρίτο πέρασμα καταλαβαίνεις ότι μπορεί και κάτι καλό να παίζει με τους Πολωνούς. Καταφέρνει να σου περάσει αυτό το ψυχρό συναίσθημα που σου προκαλεί η επανάληψη ταυτόσημων ήχων, αυτή την αποξένωση από τον χώρο.
Βέβαια καταφέρνει να σου χαρίσει και έναν αξιόλογο πονοκέφαλο, ειδικά αν στο άκουσμα και μόνο του ονόματος Meshuggah βγάζεις σπυριά. Αλλά για να έρθουμε και λίγο στα εγχώρια, χωρίς αυτό να αποτελεί ακριβή σύγκριση, οι δικοί μας Tardive Dyskinesia ρίχνουν πολλά κεφάλια σε μπόι στους Πολωνούς. Όπως και να 'χει, από περιέργεια και μόνο ο δίσκος αξίζει προσοχής.
Με τον εξαιρετικά περίεργο τίτλο "Bar-Do Travel" οι Proghma-C κάνουν το πρώτο βήμα σε ότι έχει απομένει από την μουσική βιομηχανία, έχοντας βέβαια στην πλάτη τους και ένα EP που κυκλοφόρησε το 2005. Με την δημιουργία τους να χάνεται κάπου στα βάθη του 2002, φαίνεται πως έχουν ωριμάσει στο θέμα της ερμηνείας αλλά από συνθετικής άποψης το συγκρότημα κάπου χωλαίνει. Τα κατά Meshuggah ρυθμικά όργια, σε συνδυασμό με τον μεσμερισμό των Tool, σίγουρα δεν μας προκαλούν κάποια ιδιαίτερη έκπληξη. Ακόμα και η φωνή του Piotr Gibner στα χαλαρά ακούγεται σαν τον Maynard και όποτε είναι και γρυλλίζει, θυμίζει καταπληκτικά Jens Kidman. Μπορεί όλες αυτές οι δήθεν τυχαίες ομοιότητες να στερούν πολλά credits σε ότι έχει να κάνει με την πρωτοτυπία, ωστόσο η ένωση από μόνη της αυτών των δύο σχολών κινεί το ενδιαφέρον για μια τουλάχιστον ακρόαση. Κι επειδή το άκουσμα δεν είναι και το ευκολότερο, με ένα δεύτερο και τρίτο πέρασμα καταλαβαίνεις ότι μπορεί και κάτι καλό να παίζει με τους Πολωνούς. Καταφέρνει να σου περάσει αυτό το ψυχρό συναίσθημα που σου προκαλεί η επανάληψη ταυτόσημων ήχων, αυτή την αποξένωση από τον χώρο.
Βέβαια καταφέρνει να σου χαρίσει και έναν αξιόλογο πονοκέφαλο, ειδικά αν στο άκουσμα και μόνο του ονόματος Meshuggah βγάζεις σπυριά. Αλλά για να έρθουμε και λίγο στα εγχώρια, χωρίς αυτό να αποτελεί ακριβή σύγκριση, οι δικοί μας Tardive Dyskinesia ρίχνουν πολλά κεφάλια σε μπόι στους Πολωνούς. Όπως και να 'χει, από περιέργεια και μόνο ο δίσκος αξίζει προσοχής.
Νίκος Ζ.
www.myspace.com/proghmac
www.mystic.pl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου