Το εξώφυλλο με αρρώστησε. Και η μουσική το ίδιο. Διπλά εύσημα εκεί, επειδή δεν αφήνεται στην παρορμητική του δράση αλλά εκμαιεύει το περιεχόμενο. Το οποίο είναι πλουσιοπάροχα διανθισμένο με πλήθος νευρικών απολήξεων εκτεθειμένων στον αέρα και τα ζωύφια της πόλης, της θλίψης και της σκέψης. Η τεχνικώς μαινόμενη πλευρά του δίσκου είναι ένα σεμινάριο από μόνη της, και οι επιρροές θα μπορούσαν να καλύψουν ένα εύρος από τους Ulcerate στους Portal, ενώ κραυγές από σχισμένες Voivod-ικές θα έλεγα φτάνουν μέχρι τη βοθριλοεντερική χροιά των Nile. Στις φρέσκιες φουρνιές του χώρου, ο δίσκος είναι ένα tech-death βυρσοδεψείο που αφαιρεί όχι το δέρμα από το σώμα, αλλά την αύρα από το δέρμα. Τεχνικά όλα γλιστρούν προς τη δυσαρμονία, την πιο μελωδικά αδύναμη γραμμή, που αγαπημένος της σκοπός είναι να ζεσταίνει την άβολη θέση στην οποία θα σε βάλει να κάτσεις. Ένα βορβορώδες αποτέλεσμα που συνδυάζει τον τρόμο και τη σκέψη μακριά από αυτόν, όμως γεννημένη εξαιτίας του.
Δυσκολεύομαι να μην αναφερθώ στην αδιάλειπτη μεθόδευση των τελευταίων χρόνων στις τεχνικές και στο στήσιμο που χρησιμοποιούν οι Γάλλοι ψάλτες Deathspell Omega, υπαίτιοι της ισχυρότερης τερατογένεσης που πέρασε από το μουσικό παραπέτασμα. Αυτό, συμπληρώνεται με ονόματα, και παρότι δίπλα στο πρώτο δε μπαίνει κανένα, από κάτω αρχίζει να σχηματίζεται ένας καλός αριθμός αιρετικών. Οι Pyrrhon (τσεκάρετε σαν γρήγορο παράδειγμα το "Eternity In A Breath") εμπίπτουν και αυτοί της κατηγορίας. Μέχρι τώρα το μόνο που με νοιάζει για τους Pyrrhon είναι να μην έχουν αντίστοιχη των Ulcerate αναποδιά (λόγω της Relapse), τους οποίους μού θυμίζουν περισσότερο από όλους.
http://pyrrhonband.bandcamp.com/
Γιώργος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου