SLOWLY ROLLING CAMERA (UK) - Slowly Rolling Camera (2014)

Έχω την ανάγκη να γράψω για αυτό το δίσκο όσο γρηγορότερα γίνεται. Να τον καταπιώ αμάσητο ρε φίλε, να μην κάτσω να σκαλίσω τίποτα, να προσπαθήσω να μιλήσω για αυτόν ενόσω καίγομαι ακόμα από τις πρώτες ακροάσεις. Ο χρόνος όμως δεν είναι αρωγός αυτής της επιθυμίας καθότι στο συγκεκριμένο σύστημα μετράται τυπολατρικά και μονοδρομεί από νότα σε νότα και τραγούδι σε τραγούδι. Έτσι κάθε στιγμή με βρίσκει πιο κοντά στο δίσκο. Ήδη μέχρι να τελειώσω αυτή την παράγραφο θα είμαι πιο μακριά από την αφετηρία, θα μπορώ να αναλύσω (αναλυθώ) καλύτερα, θα ξέρω πού και τι λαμβάνει χώρα. Η γνώση θα μειώσει την αίσθηση, καθώς κάθε συναίσθημα θα κολλάει πάνω σε μία λέξη, κάθε πέρασμα ή αλλαγή θα παίρνει ένα χαρακτηρισμό. Και οι λέξεις έχουν γίνει τετριμμένες, δύσκολα γίνονται πιστευτές ή το νόημά τους ακούγεται. Γιατί όμως αυτή η κάψα; Γιατί αξίζει η αναφορά στους Slowly Rolling Camera να έχει τη λάμψη που θα είχε μία πρώτη κριτική σε όλα όσα τους συγκρότησαν.

Κάθε σκηνή έχει τη βρωμιά της. Δεν αναφέρομαι στη συναισθηματική ή ηχητική. Αναφέρομαι στην εφήμερη δημιουργία, στην αντιγραφή, στα γίδια που η όποια δισκογραφική πλασάρει και στα καθυστερημένα τέκνα της ανθρώπινης διανόησης που η δεξιοτεχνία τους σε κάποιο όργανο τους ενθάρρυνε αρκετά ώστε να την επιδείξουν και σε ανθρώπους εκτός οικογενειακού κύκλου. Τώρα, κάθε μέτρηση χρειάζεται ένα όργανο και κάθε όργανο χρειάζεται ένα εύρος τιμών. Ο βρωμομετρητής (αυτιά) είναι βιολογικός, οι τιμές καθορίζονται από τα ίδια τα δείγματα τα οποία υπόκεινται μέτρησης (παράγοντες υποκειμενικού και αντικειμενικού να λείπουν, ντιπ ντάουν την ξέρουμε την αλήθεια). Προτείνεται η σύγκριση να λαμβάνει υπόψη της χρονικούς και τοπικούς παράγοντες. Με αυτά τα στοιχεία ας κρίνουμε και τους Slowly Rolling Camera.

Περιμαζεύοντας όλα όσα η αγγλική σκηνή των mid-90's έδωσε στο alternative electro-hip hop που τότε άκμασε, ακουμπώντας στη jazz του τότε με το ένα χέρι και φτάνοντας στη jazz, νέο-jazz, κλασική και ό,τι άλλο-jazz, φτιάχνουμε το υπόστρωμα του δίσκου. Κλείνοντας τα χέρια σε μία τεράστια αγκαλιά που συμμαζεύει όλα τα παραπάνω, και δεδομένου ότι μια αγκαλιά σημαίνει αγάπη, ή κάτι ιδιαίτερα προσφιλές βλέπουμε τα αισθήματα της μπάντας για αυτές τις σκηνές και τα μπαστάρδια τους. Αν μέχρι τώρα ψυχανεμίζεστε λέξεις όπως Massive Attack (καθόλου τυχαία ο παραγωγός τους, παραγωγός και αυτόυ του δίσκου), Portishead, Cinematic Orchestra καλά πηγαίνετε. Ταυτόχρονα, και δικαίως όμως η διαδρομή έγινε μονόδρομος καθότι μαγκιά αρκετή, τεράστια, χρειάζεται μόνο και μόνο για να χωρέσεις τέτοια ονόματα σε ένα δίσκο χωρίς να αντιγράφεις. Το κάτι παραπάνω θέλει αρχίδια.

Το λοιπόν, ο μόνος μονόδρομος που υπάρχει είναι αυτός που σε οδηγούν οι ακροάσεις του δίσκου. Αρχή έως τέλος, μία διαδρομή στην οποία οι επιρροές της είναι τα αξιοθέατα, όχι οι οδηγοί. Η συνθετική τετράδα δε δημιούργησε με αφέλεια, και στα ατού που δίνονται από την καταπραϋντική αύρα της jazz και το τσαγανό της electro-καιλοιπα προστίθενται μεγαλόπρεπα soundtrack-ική τσόντα/νοοτροπία και όλη η ζεστασιά της soul από τα θερμά, μοναδικά φωνητικά που έχει η τραγουδίστρια. Οι διαχρονικές μουσικές, μάλλον τα χαρακτηριστικά τους, έχουν φτιάξει το κράμα του δίσκου που το σμίλεψαν με εργαλεία τις επιρροές τους και μπλαμπλαμπλα φτάνει, σταματάω.

Το ζήτημα επιστρέφει. Και αυτός ο δίσκος, πέραν της προσωπικής επαφής, πρέπει να υποστεί την συγκριτική κριτική του. Ο βρωμομετρητής σε λειτουργία. Ο βρωμομετρητής δεν αντιδρά. Ο δίσκος είναι φρέσκος, ΝΕΟΣ ρε γαμώτο και ταυτόχρονα αναγνωρίσιμος, εύξεινος στους ακροατές που δεν ξέρουν που πατάει, αλλά σημείο αναφοράς για να ψαχτεί και να δει πως εκφράζονταν παρόμοιες σκέψεις τότε και ξεχωριστά, όταν τα είδη δε χρειάζονταν να επιτίθενται το ένα στο άλλο για να αποφευχθεί η ομοιογένεια. Λίγο πολύ οι Slowly Rolling Camera έχουν την ιστορία τους, εννοώντας ότι κανένα μέλος δεν είναι πρωτάρης. Το όνομα όμως μπορεί να σταθεί σαν πρωτάρικο και ελπίζω έτσι να πολώσει με το χρόνο του το φιλότεχνο κοινό. Κρίνοντας από το ντεμπούτο αυτό, το να πάει αυτή η μπάντα άπατη θα είναι προσθήκη στον ατελείωτο καλλιτεχνικό κατάλογο των ατοπημάτων της ανθρωπότητας. Κεράσια.

http://slowlyrollingcamera.bandcamp.com/

Γιώργος Κ.