Bring out your deeeeead!!!! Από πέρυσι το πήραμε πρέφα, αλλά φέτος το μάθαμε και επίσημα. Οι Autopsy επαναδραστηριοποιήθηκαν και οι Abscess περνούν για μια τελευταία φορά να μαζέψουν τα πτώματα που τους αναλογούν από τα σπίτια σας.
Στο νέο σχετικά και τελευταίο (θα δείξει πόσο σχετικά) έκτρωμά τους, ο Reifert και η παρέα του, συνοψίζουν αυτό που εδώ και μιάμιση δεκαετία πρεσβεύουν. Την σαπίλα και την αλητεία. Όχι τόσο την αλητεία tribute στον GG Allin, για αυτό επιστράτευαν τους EatMyFuk όποτε χρειάστηκε. Την λίγο πιο ελαφρολαϊκή death punk αλητεία του "Horrorhammer" και του θεϊκού split με Bonesaw. Κατά βάση όμως για αυτό που αγαπήθηκαν, αποτελώντας παράλληλα και τροχοπέδη στην γιγάντωση του ονόματος τους, είναι η μερική συνέχιση του τρόμου και του εμετού που ήταν οι Autopsy. Αν με ρωτάτε... κακώς. Οι Abscess μπορεί, τουλάχιστον όπως όλα δείχνουν, να αποτέλεσαν το εύκολο πορνό του Reifert όταν έλειπε η βασική του γκόμενα (Autopsy) αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέδινε ζόρικα και με αυτούς.
Το "Dawn of Inhumanity", όπως πιθανά έγινε κατανοητό έχει λίγο απ' όλα. Περισσότερο έχει σαπίλα όμως. Αυτή την αίσθηση που μετατρέπει το δωμάτιο σε τάφο και σένα σε νεκρόφιλο. Οι κιθάρες και το μπάσο βγάζουν πολύ όγκο και ειλικρίνεια, τα τύμπανα σέρνονται όσο πρέπει και τα φωνητικά σταθερά να ακούγονται κάτι ανάμεσα σε ποντίκι που 'χει πάρει speed και χαλασμένο καζανάκι. Όλα στην θέση τους για ένα τελευταίο αντίο. Κάπου βέβαια δημιουργείται ένα αίσθημα κόπωσης, μια υποβόσκουσα επιτήδευση η οποία μπορεί να πέρναγε απαρατήρητη αν δεν υπήρχε η διάλυση της μπάντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Νομίζω ότι αυτό χρεώνεται κατά βάθος σε κομμάτια όπως τα "Never sane again", "Rotting Land" και "Dark side of a broken knife" που αν μη τι άλλο θα μου λείψουν.
Συμβουλή μου είναι να το ακούσετε, ο δίσκος όπως και τα περισσότερα των Abscess, είναι μάθημα απλότητας και καύλας. Άλλοι κόβουν φράτζες, άλλοι χτυπιούνται σαν αυτιστικοί, και άλλοι βάφονται. Οι Abscess παίζουν death metal. Και μας αρέσει. Και για αυτό αν ξεχάσουμε ότι συνοδεύει τον δίσκο και επικεντρωθούμε στην μουσική, μιλάμε για γαμώ τους δίσκους, χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις. Στην τελική όσοι ξέρετε... ε ξέρετε. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μάθετε, πιθανά από κάποιο από τα πρώτα (το απίστευτο "Tormented" ή το "Seminal Vampires and Maggot Men"), χωρίς όμως το "Dawn of Inhumanity" να αντενδείκνυται. Προς θεού όμως, αν μέσα στα επαγγέλματα που σκοπεύετε να ασχοληθείτε περιλαμβάνονται αυτά του σκουπιδιάρη, νεκροθάφτη, ιατροδικαστή, serial killer ή οτιδήποτε σχετικό με θανατίλα και αποσύνθεση, μην διανοηθείτε και δεν το ακούσετε.
Στο νέο σχετικά και τελευταίο (θα δείξει πόσο σχετικά) έκτρωμά τους, ο Reifert και η παρέα του, συνοψίζουν αυτό που εδώ και μιάμιση δεκαετία πρεσβεύουν. Την σαπίλα και την αλητεία. Όχι τόσο την αλητεία tribute στον GG Allin, για αυτό επιστράτευαν τους EatMyFuk όποτε χρειάστηκε. Την λίγο πιο ελαφρολαϊκή death punk αλητεία του "Horrorhammer" και του θεϊκού split με Bonesaw. Κατά βάση όμως για αυτό που αγαπήθηκαν, αποτελώντας παράλληλα και τροχοπέδη στην γιγάντωση του ονόματος τους, είναι η μερική συνέχιση του τρόμου και του εμετού που ήταν οι Autopsy. Αν με ρωτάτε... κακώς. Οι Abscess μπορεί, τουλάχιστον όπως όλα δείχνουν, να αποτέλεσαν το εύκολο πορνό του Reifert όταν έλειπε η βασική του γκόμενα (Autopsy) αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέδινε ζόρικα και με αυτούς.
Το "Dawn of Inhumanity", όπως πιθανά έγινε κατανοητό έχει λίγο απ' όλα. Περισσότερο έχει σαπίλα όμως. Αυτή την αίσθηση που μετατρέπει το δωμάτιο σε τάφο και σένα σε νεκρόφιλο. Οι κιθάρες και το μπάσο βγάζουν πολύ όγκο και ειλικρίνεια, τα τύμπανα σέρνονται όσο πρέπει και τα φωνητικά σταθερά να ακούγονται κάτι ανάμεσα σε ποντίκι που 'χει πάρει speed και χαλασμένο καζανάκι. Όλα στην θέση τους για ένα τελευταίο αντίο. Κάπου βέβαια δημιουργείται ένα αίσθημα κόπωσης, μια υποβόσκουσα επιτήδευση η οποία μπορεί να πέρναγε απαρατήρητη αν δεν υπήρχε η διάλυση της μπάντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Νομίζω ότι αυτό χρεώνεται κατά βάθος σε κομμάτια όπως τα "Never sane again", "Rotting Land" και "Dark side of a broken knife" που αν μη τι άλλο θα μου λείψουν.
Συμβουλή μου είναι να το ακούσετε, ο δίσκος όπως και τα περισσότερα των Abscess, είναι μάθημα απλότητας και καύλας. Άλλοι κόβουν φράτζες, άλλοι χτυπιούνται σαν αυτιστικοί, και άλλοι βάφονται. Οι Abscess παίζουν death metal. Και μας αρέσει. Και για αυτό αν ξεχάσουμε ότι συνοδεύει τον δίσκο και επικεντρωθούμε στην μουσική, μιλάμε για γαμώ τους δίσκους, χωρίς ιδιαίτερες αναλύσεις. Στην τελική όσοι ξέρετε... ε ξέρετε. Οι υπόλοιποι καλό θα είναι να μάθετε, πιθανά από κάποιο από τα πρώτα (το απίστευτο "Tormented" ή το "Seminal Vampires and Maggot Men"), χωρίς όμως το "Dawn of Inhumanity" να αντενδείκνυται. Προς θεού όμως, αν μέσα στα επαγγέλματα που σκοπεύετε να ασχοληθείτε περιλαμβάνονται αυτά του σκουπιδιάρη, νεκροθάφτη, ιατροδικαστή, serial killer ή οτιδήποτε σχετικό με θανατίλα και αποσύνθεση, μην διανοηθείτε και δεν το ακούσετε.
Ιωσήφ Χ.
www.abscessfreaks.com
www.myspace.com/abscessband
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου