Αν ακούσει κανείς το όνομα της μπάντας δίχως να γνωρίζει τίποτα για αυτήν και την μουσική τους (λογικά δεν θα πρέπει να δει ούτε pics γιατί και πάλι θα καταλάβει τι ΔΕΝ είναι), σίγουρα θα νομίζει πως έχουμε να κάνουμε με την νέα ultra-punk, υπερ-crust ή ''τοdbeatσενέαδιάσταση'' μπάντα που ξεπηδά από την μανούλα σε τέτοια πράγματα Σουηδία. Και δεν υπάρχει πρόβλημα πιστεύω, και γω κάτι τέτοιο θα καταλάβαινα. Να όμως που μία στο τόσο τα ονόματα, τα artworks και η χώρα καταγωγής, παραπλανούν τον ακροατή σε βαθμό που κινδυνεύει να αγνοήσει έναν από τους ποιοτικότερος ‘’punk’’ rock δίσκους της χρονιάς που διανύουμε.
Το να περιγράψω την μουσική των Masshysteri δίχως να καταφύγω σε ακαδημαϊσμούς θα είναι δύσκολο. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο τεράστιο μουσικό υπόβαθρο από πίσω, ούτε ότι πρεσβεύουν την εξέλιξη μιας σκηνής και πρέπει να προβώ σε αναλύσεις. Απλά στο συνθετικό μέρος, βρίσκει κανείς τόσο ενδιαφέρουσες και φιλικές για κουβέντα επιρροές, που για να τα έχουμε καλά πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα σε ένα υποτυπώδες εγκυκλοπαιδικό επίπεδο αλλιώς δεν θα βγει συννενόηση. Όταν κάποιος αναφέρει λοιπόν τον όρο K town το μυαλό του πηγαίνει σε DIY σχήματα της Κοπεγχάγης που σε έναν μικρότερο βαθμό σχετίζονται και με την κατάληψη του Ungdomshuset. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν αρκεί για να περιγράψει την μουσική πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα σχήμα κάτι εκατοντάδες χιλιόμετρα παραπέρα, αλλά δίνοντας κάπως τις βάσεις με συγκροτήματα τύπου No hope for the kids, Gorilla Angreb (ειδικά) κτλ. κάνουμε μια καλή αρχή.
Οι Masshysteri χαρακτηρίζονται από μια έντονη new wave αύρα στον δεύτερο τους δίσκο. Δεν υπάρχει κάποια τραχύτητα και δεν δίνεται έμφαση στα κιθαριστικά riffs (που παραδόξως είναι σχετικά πίσω στην μίξη). Αντί γι’αυτό προτιμάται μια σχετικά γυαλισμένη παραγωγή η οποία όμως ακούγεται πλήρως οργανική και αναδεικνύει τα εξαιρετικά τραγούδια που συνέθεσαν. Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά το ομώνυμο άλμπουμ, θα δει πως το μπάσο καθοδηγεί τις lead μελωδίες, οι οποίες με την σειρά χρωματίζουν περεταίρω τις φανταστικές φωνητικές ερμηνείες. Nαι ξέρω πληθυντικός, πρέπει να εξηγηθεί και αυτό τώρα. Είναι λάθος να αναφέρω ξεκάρφωτα τους Χ αφού αντικειμενικά, τα χαρακτηριστικά που μοιράζονται είναι λίγα. Ναι είναι μελωδικοί, ναι έχουν punk rock αναφορές και ναι έχουν αντρικά και γυνακεία φωνητικά (βέβαια το ''Ιmmun'' δεν θα ακουγόταν εκτός τόπου και χρόνου σε ένα Μore fun in the new world τώρα που το σκέφτομαι). Oι Χ είναι μια μπάντα που επηρεάστηκε βαθύτατα από την Αμερικάνικη μουσική παράδοση και είχαν και έναν Βilly Zoom (κιθαρίστας) που δεν τον βρίσκεις και εύκολα σε συγγενικά ακούσματα. Αλλά όπως και να το κάνουμε, η τεχνοτροπία της Exene Cervenka (τραγούδιστρια, πάλι στους Χ αναφέρομαι) είναι απολύτως συγγενική με αυτό που επιχειρείται εδώ. Τα πάντα είναι διπλά τραγουδισμένα, σε διαφορετικό τόνο και πιο πίσω ώστε να βγαίνει μπροστά η αντρική φωνή. Ναι τα γυναικεία δεν παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά η συνύπαρξη και ο τρόπος με τον οποίον επιτυγχάνεται μονάχα τέτοιους συνειρμούς μπορεί να φέρει στο μυαλό. Δεν απέφυγα την παγίδα τελικά, αλλά ελπίζω να εξήγησα και τους λόγους χωρίς να βαρεθήκατε!
Ολοκληρώνοντας, το ''Masshysteri'' είναι ένα άριστα συνεπές άλμπουμ. Δεν έχει ποιοτικά σκαμπανεβάσματα δηλαδή πως να το κάνουμε. Είναι καλογραμμένο, δείχνει ταλέντο, οι pop ευαισθησίες του δεν είναι επιτηδευμένες και το αισθητικό αποτέλεσμα φαίνεται να είναι προϊόν έντονης σκέψης και άριστης επίγνωσης των όσων προηγήθηκαν. Υπάρχουν κάποια τραγούδια-κράχτες για αρχή, αλλά το τοπίο αρχίζει και ξεκαθαρίζει σύντομα. Κρίμα που δεν βγαίνουν καθημερινά τέτοιοι δίσκοι, ξέρετε τι πιο ωραίες θα ήταν οι ζωές μας; Α και φροντίστε να μάθετε και κανένα Σουηδικό γιατί θα είναι η μοναδική γλώσσα που θα συναντήσετε εδώ.
Το να περιγράψω την μουσική των Masshysteri δίχως να καταφύγω σε ακαδημαϊσμούς θα είναι δύσκολο. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο τεράστιο μουσικό υπόβαθρο από πίσω, ούτε ότι πρεσβεύουν την εξέλιξη μιας σκηνής και πρέπει να προβώ σε αναλύσεις. Απλά στο συνθετικό μέρος, βρίσκει κανείς τόσο ενδιαφέρουσες και φιλικές για κουβέντα επιρροές, που για να τα έχουμε καλά πρέπει να ειπωθούν ορισμένα πράγματα σε ένα υποτυπώδες εγκυκλοπαιδικό επίπεδο αλλιώς δεν θα βγει συννενόηση. Όταν κάποιος αναφέρει λοιπόν τον όρο K town το μυαλό του πηγαίνει σε DIY σχήματα της Κοπεγχάγης που σε έναν μικρότερο βαθμό σχετίζονται και με την κατάληψη του Ungdomshuset. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν αρκεί για να περιγράψει την μουσική πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα σχήμα κάτι εκατοντάδες χιλιόμετρα παραπέρα, αλλά δίνοντας κάπως τις βάσεις με συγκροτήματα τύπου No hope for the kids, Gorilla Angreb (ειδικά) κτλ. κάνουμε μια καλή αρχή.
Οι Masshysteri χαρακτηρίζονται από μια έντονη new wave αύρα στον δεύτερο τους δίσκο. Δεν υπάρχει κάποια τραχύτητα και δεν δίνεται έμφαση στα κιθαριστικά riffs (που παραδόξως είναι σχετικά πίσω στην μίξη). Αντί γι’αυτό προτιμάται μια σχετικά γυαλισμένη παραγωγή η οποία όμως ακούγεται πλήρως οργανική και αναδεικνύει τα εξαιρετικά τραγούδια που συνέθεσαν. Αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά το ομώνυμο άλμπουμ, θα δει πως το μπάσο καθοδηγεί τις lead μελωδίες, οι οποίες με την σειρά χρωματίζουν περεταίρω τις φανταστικές φωνητικές ερμηνείες. Nαι ξέρω πληθυντικός, πρέπει να εξηγηθεί και αυτό τώρα. Είναι λάθος να αναφέρω ξεκάρφωτα τους Χ αφού αντικειμενικά, τα χαρακτηριστικά που μοιράζονται είναι λίγα. Ναι είναι μελωδικοί, ναι έχουν punk rock αναφορές και ναι έχουν αντρικά και γυνακεία φωνητικά (βέβαια το ''Ιmmun'' δεν θα ακουγόταν εκτός τόπου και χρόνου σε ένα Μore fun in the new world τώρα που το σκέφτομαι). Oι Χ είναι μια μπάντα που επηρεάστηκε βαθύτατα από την Αμερικάνικη μουσική παράδοση και είχαν και έναν Βilly Zoom (κιθαρίστας) που δεν τον βρίσκεις και εύκολα σε συγγενικά ακούσματα. Αλλά όπως και να το κάνουμε, η τεχνοτροπία της Exene Cervenka (τραγούδιστρια, πάλι στους Χ αναφέρομαι) είναι απολύτως συγγενική με αυτό που επιχειρείται εδώ. Τα πάντα είναι διπλά τραγουδισμένα, σε διαφορετικό τόνο και πιο πίσω ώστε να βγαίνει μπροστά η αντρική φωνή. Ναι τα γυναικεία δεν παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά η συνύπαρξη και ο τρόπος με τον οποίον επιτυγχάνεται μονάχα τέτοιους συνειρμούς μπορεί να φέρει στο μυαλό. Δεν απέφυγα την παγίδα τελικά, αλλά ελπίζω να εξήγησα και τους λόγους χωρίς να βαρεθήκατε!
Ολοκληρώνοντας, το ''Masshysteri'' είναι ένα άριστα συνεπές άλμπουμ. Δεν έχει ποιοτικά σκαμπανεβάσματα δηλαδή πως να το κάνουμε. Είναι καλογραμμένο, δείχνει ταλέντο, οι pop ευαισθησίες του δεν είναι επιτηδευμένες και το αισθητικό αποτέλεσμα φαίνεται να είναι προϊόν έντονης σκέψης και άριστης επίγνωσης των όσων προηγήθηκαν. Υπάρχουν κάποια τραγούδια-κράχτες για αρχή, αλλά το τοπίο αρχίζει και ξεκαθαρίζει σύντομα. Κρίμα που δεν βγαίνουν καθημερινά τέτοιοι δίσκοι, ξέρετε τι πιο ωραίες θα ήταν οι ζωές μας; Α και φροντίστε να μάθετε και κανένα Σουηδικό γιατί θα είναι η μοναδική γλώσσα που θα συναντήσετε εδώ.
Κώστας Χ.
www.myspace.com/masshysteri
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου