Οι Have A Nice Life είναι ουσιαστικά ένα δίδυμο φίλων που για την προσωπική τους ευχαρίστηση έγραφαν μουσική, και μετά από 6 χρόνια αποφάσισαν να την κυκλοφορήσουν μέσα από την εταιρία τους, Enemies List Home Recordings. Η δουλειά τους με τίτλο Deathconsiousness, είχε τόσο σκεπτικισμό και ιδεολογία όσο και συναίσθημα και όχι τόσο καινοτομία. Με το concept του δίσκου δωσμένο μέσα από τις αναφορές κειμένων για την ύπαρξη ενός θρησκευτικού αιρετικού σχήματος που μιλούσε για την αποκάλυψη το Μεσαίωνα, κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ακρόαση. Οι Dan και Tim, μας αναπτύσσουν κάπως την ιδεολογία τους και για τους HaNL και για την Enemies List.
Ε: Φοβάμαι θα πρέπει να ξεκινήσω αρκετά κοινότοπα. Πείτε μας κάποια πράγματα για το πως ήρθατε σε επαφή και δημιουργήσατε τους Have A Nice Life.
Α: Τ. Γνωριστήκαμε περίπου 10 χρόνια πριν μέσα από το δυτικό Massachusetts-Amherst punk-rock κύκλωμα. Μετά καταλήξαμε και οι δύο στο Πανεπιστήμιο του Massachusetts-Amherst, και αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε σε οποιαδήποτε ευκαιρία μας παρουσιαζόταν (ποιητική βραδιά, ή καφετέρια) να παίξουμε πολλές διασκευές από Dave Matthews και μακρόσυρτα ακουστικά κομμάτια με στίχους από φωτιά και λιβάνι. Μετά σταματήσαμε να το κάνουμε αυτό και αρχίσαμε να ηχογραφούμε.
Ε: Με το Deathconsiousness αποδείξατε ότι είχατε να συνεισφέρετε στην μοντέρνα shoegaze σκηνή, όχι με καινοτόμες μουσικές δομές μα μέσα από σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένα πάρα πολύ καλοδουλεμένο ήχο. Πιστεύετε ότι θα πρέπει να προσπαθήσετε να τον εξελίξετε;
Α: T. Με το να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε νέες φόρμες ή προσπαθώντας να δούμε τι υπάρχει πέρα από το σκότος; Θα προσπαθήσουμε να σπρώξουμε τη μουσική μας προς την κατεύθυνση που διαισθανόμαστε πως πρέπει. Κάτι το οποίο δεν απαντά επαρκώς στην ερώτηση, αλλά είναι η αλήθεια. Αν βάλουμε κάποιο πρόγραμμα ή κάποιο σχέδιο για το νέο δίσκο αυτά θα αφορούν στην ακολουθία κάποιου προγράμματος, τραβηγμένο από ένα πηγάδι ηχογραφήσεων που αποτελείται λίγο-πολύ από ακολουθούμενες ιδέες. Μουσικά θα είναι πιο “εκτός” αν το συγκρίνουμε με το Deathconsiousness, μα τίποτα υποκινούμενο ή υπολογισμένο από κάποιο αίσθημα υποχρέωσης.
D. Ουσιαστικά, απλά γράφουμε ό,τι νιώθουμε πως έχει αξία να γραφεί τη συγκεκριμένη στιγμή. Συνεχώς ενώνουμε μέρη ή πετάμε προηγούμενες ιδέες, κομμάτια κ.λπ. Με αυτό τον τρόπο τα τραγούδια εξελίσσονται με τον καιρό χωρίς κάποιο σχέδιο. Αυτό νομίζω κάνει και την συνθετική διαδικασία πιο ενδιαφέρουσα και επουσιώδη.
Ε: Η σημερινή αναγνώριση που έχετε θα μπορούσε να είναι κίνητρο για να πειραματιστείτε με τον ήχο σας;
Α: Τ. Όχι, τον σκαλίζουμε μόνοι μας όπως και να έχει. Καθώς το κοινό μπορεί να λαμβάνεται υπόψη και στη συγγραφή, την ζωγραφική, τις ηχογραφήσεις κ.λπ. εμείς προτιμούμε να δουλεύουμε με τον τρόπο μας και την αισθητική που δίνει το να ηχογραφούμε στο σπίτι, επειδή το κοινό αποτελεί χαμηλή προτεραιότητα. Αυτό μπορεί να είναι μία ψευδαίσθηση. Γράφοντας κάποιος με την ησυχία του για την δική του εποικοδόμηση, προσχέδια μπορεί να γεμίζουν ένα καλάθι σκουπιδιών ή να είναι νεκρό βάρος για ένα συρτάρι. Μα επιπλέον δημιουργούν μία διακριτή αίσθηση εγκατάλειψης. Μπορεί να ονομαστούν πειράματα δικαιολογώντας την ύπαρξή τους μα για την “προκαταβολή” σε έναν εκδότη ή για την πλήρωση του προγράμματος του δημιουργού μπορεί να είναι και αποτελέσματα που έπρεπε να έρθουν. Ως δέκτης όμως πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά είναι “αποτελέσματα που ΕΠΡΕΠΕ να έρθουν”.
Ε: Επηρεάζεστε όχι μόνο από ήχους, μπάντες και πετάλια αλλά και από το περιβάλλον σας. Επιπρόσθετα και οι δύο σας σπουδάζετε Ιστορία, κάτι που σημαίνει πολλές μάχες, νεκροί, μοχθηρία και λύπη. Η μουσική σας είναι σκοτεινή. Ποιος ήταν ο παράγοντας που επέδρασε περισσότερο στο να παίζετε με αυτόν τον τρόπο.
Α: D. Νομίζω ήταν ο συνδυασμός από τις προσωπικές μας επιρροές ενδιαφέροντα και εμπειρίες. Νομίζω και οι δύο μας πατάμε πάνω στην γραμμή που χωρίζει τον απόλυτο κυνισμό και πεσιμισμό από την κάποια αισιοδοξία που απεγνωσμένα χρειάζεται να βυθίζεις τον εαυτό σου κάθε μέρα. Ξέρω πως, νιώθω ότι τίποτα δεν θα δουλέψει, τίποτα δεν θα πάει καλά, μα ξυπνάω και το κάνω όπως και να έχει. Δεν γράφω μουσική όταν νιώθω καλά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται βαρετό.
Ε: Οπότε το Deathconsiousness ήταν κάτι το φυσικό να γραφτεί εξαιτίας των παραπάνω; Και πως οι γραπτές αναφορές σε αυτό το πιθανό αιρετικό σχήμα που μιλούσε για την αποκάλυψη το Μεσαίωνα σας βοήθησε με το δίσκο; Ήταν μία ιδέα να αναπτυχθείτε πάνω σε αυτό ή απλά προέκυψε όσο τον δουλεύατε;
Α: D. Το κείμενο είχε γραφτεί πριν από τη μουσική, μα το ένα αντικατόπτριζε το άλλο. Τίποτα δεν ήρθε φυσικά. Νιώσαμε ότι έπρεπε να το κάνουμε και το κάναμε, μα δεν ήταν εύκολο. Πάντα υπάρχουν αρκετές επιφυλάξεις. Νιώθω παρόμοια για αρκετή από τη νέα μας δουλειά: να αναρωτιέμαι αν είναι “σωστή”, αν σε όσους άρεσε το Deathconsiousness θα ευχαριστηθούν το νέο δίσκο με τον ίδιο τρόπο. Στο τέλος όμως, πρέπει απλά να εμποδίσεις τις σκέψεις αυτές, να συγκεντρωθείς στο κάθε τραγούδι, στην κάθε νότα από το κάθε τραγούδι. Όταν μπορέσεις να υποκριθείς πως ο κόσμος έχει εξαφανιστεί, τότε μπορείς να είσαι πραγματικά ειλικρινείς. Απλά είναι δύσκολο να το κάνεις.
Ε: Αρχίσατε να κάνετε συναυλίες, κυκλοφορήσατε ένα DVD και πλέον δίνετε περισσότερο χρόνο στην μπάντα. Έχοντας υπόψην πως κάνατε 6 χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσετε το Deathconsiousness οι χρόνοι σας έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ. Επιπλέον κυκλοφορήσατε και τη συλλογή “Voids”. Ξαφνικά είδατε πως η μπάντα μπορούσε να προσφέρει περισσότερες εμπειρίες από ότι φανταζόσασταν;
Α: Τ. Ναι, ποτέ δεν ελπίζαμε πως ο κόσμος θα ενδιαφερόταν για ό,τι γράφαμε.
D: Οτιδήποτε έχει να κάνει με την μπάντα αποτελεί έκπληξη, κάθε φορά. Ακόμα μοιάζει εξωπραγματικό μα βλέποντας τα σωστά, το κοινό μας είναι ακόμα αρκετά μικρό. Απλά έχουμε περισσότερη επαφή με άτομα που μας ακούνε από τη μέση μπάντα. Μιλάω με άτομα που ενδιαφέρονται για την μπάντα ή την Enemies List συνέχεια.
Ε: Οπότε όλα αυτά μήπως σας κάνουν να νιώθετε εκτεθειμένοι; Ίσως περισσότερο ανοιχτοί από όσο θα θέλατε μιας και η μουσική σας είναι κυρίως συναισθηματική;
Α: Τ. Η ιδιωτικότητα έχει πεθάνει.
D: Δεν έχω καμία αυτοεκτίμηση και έτσι καμία δυνατότητα να διατηρήσω μία εικόνα “μυστήριου μουσικού”. Η επαφή με άτομα που ενδιαφέρονται για τη μουσική σου κάνουν την εμπειρία περισσότερο αληθινή, όχι το αντίθετο.
Ε: Είστε επηρεασμένοι από κάποια μπάντα ή ιδίωμα περισσότερο;
Α: Τ. Όσο αφορά στους Have A Nice Life, το μουσικό μου λεξιλόγιο προέρχεται κυρίως από το δεύτερο έως το τέταρτο album των The Cure (17 seconds, Faith, Pornography) και από όλες τις δουλειές των Joy Division. Αυτές είναι οι επιρροές που ενεργά αφήνω να με καθοδηγήσουν. Αν χαζολογάω με την κιθάρα μου και αυτό που παίζω δεν είναι κάτι από Mercyful Fate, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι κάτι που θα ακούγεται σαν το “The Figurehead”, και συγχαίρω τον εαυτό μου λίγο πριν θυμηθώ πως πράγματι αυτό ακούγεται σαν το “The Figurehead”. Όταν συνθέτω παίρνω αυτό το λεξιλόγιο, περπατάω μαζί του, προσπαθώ να μιλήσω μαζί του και τότε το να το προσαρμόσω στην περίπτωση μέχρι να σταματήσει ή και όχι, να θυμίζει κάτι άλλο.
Ε: Ποια είναι η σχέση σας με τη σημερινή black metal σκηνή;
Α: Τ. Είμαστε φίλοι με κάποιες μπάντες και έχουμε κυκλοφορήσει κάποιες κυκλοφορίες του ιδιώματος. Πέρα από αυτό ούτε αράζουμε στο Helvete (σ.μ. Το δισκοπωλείο που είχε ο Euronymous στη Νορβηγία), ούτε τίποτα άλλο. Ενδιαφερόμαστε κυρίως για την κοινότητα της Enemies List.
Ε: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι πολλές μπάντες απομακρύνονται από μεγάλες εταιρίες, η DIY ιδεολογία με το να είναι πιο αληθινή και άμεση προσελκύει περισσότερο κοινό και μουσικούς. Έχετε την Enemies List Home Recordings. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την εταιρία; Θέλετε να δημιουργήσετε ένα “καταφύγιο” για μπάντες που θέλουν να δουλεύουν έτσι ή απλά να προμοτάρετε μουσική που γουστάρετε;
Α: Τ. Ο Dan γράφει ένα βιβλίο για την φιλοσοφία της εταιρίας.
D: Στόχος μας είναι η ολοκληρωτική διάλυση της ιδεολογίας της “μουσικής βιομηχανίας” - της μεγάλου βαθμού κλιμάκωσης στη δημιουργία και προώθηση μουσικής. Είμαστε οι “Knights of Labor ” της μουσικής. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μία κίνηση που θα οδηγεί σε μια δημοκρατία από πολλούς μικρούς και ανεξάρτητους παραγωγούς. Η κίνηση προς την αυτονομία είναι το πιο συνταρακτικό πράγμα που συνέβη στη μουσική.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που γράφω ένα βιβλίο για αυτό, κάτι που δεν είναι μόνο ένας οδηγός για να προωθείς μπάντες και να δημιουργήσεις μία ανεξάρτητη εταιρία χωρίς κεφάλαιο, μα αναφέρεται και στην αισθητική, την “business φιλοσοφία” κ.λπ. Ελπίζω να το έχω έτοιμο μέσα στο χρόνο.
Ε: Έχετε σχέδια για να μεγαλώστε την εταιρία; Το θέλετε;
Α: Τ. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάνουμε, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την οικονομική καταστροφή και να εξασφαλίσουμε τα προς το ζειν με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια.
D. Αργή ανάπτυξη. Κάνουμε αυτό που κάνουμε. Μπορεί να δουλέψει, μπορεί και όχι. Έχω πίστη στην ικανότητα μας να υποστηρίξουμε τους εαυτούς μας, αρκετά για να γράψουμε μουσική και αυτό είναι το μόνο που θέλουμε.
Ε: Προσθέστε οτιδήποτε άλλο θέλετε!
Α: Τ. Cotton Kingdom
Α: Τ. Γνωριστήκαμε περίπου 10 χρόνια πριν μέσα από το δυτικό Massachusetts-Amherst punk-rock κύκλωμα. Μετά καταλήξαμε και οι δύο στο Πανεπιστήμιο του Massachusetts-Amherst, και αρχίσαμε να εμφανιζόμαστε σε οποιαδήποτε ευκαιρία μας παρουσιαζόταν (ποιητική βραδιά, ή καφετέρια) να παίξουμε πολλές διασκευές από Dave Matthews και μακρόσυρτα ακουστικά κομμάτια με στίχους από φωτιά και λιβάνι. Μετά σταματήσαμε να το κάνουμε αυτό και αρχίσαμε να ηχογραφούμε.
Ε: Με το Deathconsiousness αποδείξατε ότι είχατε να συνεισφέρετε στην μοντέρνα shoegaze σκηνή, όχι με καινοτόμες μουσικές δομές μα μέσα από σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένα πάρα πολύ καλοδουλεμένο ήχο. Πιστεύετε ότι θα πρέπει να προσπαθήσετε να τον εξελίξετε;
Α: T. Με το να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε νέες φόρμες ή προσπαθώντας να δούμε τι υπάρχει πέρα από το σκότος; Θα προσπαθήσουμε να σπρώξουμε τη μουσική μας προς την κατεύθυνση που διαισθανόμαστε πως πρέπει. Κάτι το οποίο δεν απαντά επαρκώς στην ερώτηση, αλλά είναι η αλήθεια. Αν βάλουμε κάποιο πρόγραμμα ή κάποιο σχέδιο για το νέο δίσκο αυτά θα αφορούν στην ακολουθία κάποιου προγράμματος, τραβηγμένο από ένα πηγάδι ηχογραφήσεων που αποτελείται λίγο-πολύ από ακολουθούμενες ιδέες. Μουσικά θα είναι πιο “εκτός” αν το συγκρίνουμε με το Deathconsiousness, μα τίποτα υποκινούμενο ή υπολογισμένο από κάποιο αίσθημα υποχρέωσης.
D. Ουσιαστικά, απλά γράφουμε ό,τι νιώθουμε πως έχει αξία να γραφεί τη συγκεκριμένη στιγμή. Συνεχώς ενώνουμε μέρη ή πετάμε προηγούμενες ιδέες, κομμάτια κ.λπ. Με αυτό τον τρόπο τα τραγούδια εξελίσσονται με τον καιρό χωρίς κάποιο σχέδιο. Αυτό νομίζω κάνει και την συνθετική διαδικασία πιο ενδιαφέρουσα και επουσιώδη.
Ε: Η σημερινή αναγνώριση που έχετε θα μπορούσε να είναι κίνητρο για να πειραματιστείτε με τον ήχο σας;
Α: Τ. Όχι, τον σκαλίζουμε μόνοι μας όπως και να έχει. Καθώς το κοινό μπορεί να λαμβάνεται υπόψη και στη συγγραφή, την ζωγραφική, τις ηχογραφήσεις κ.λπ. εμείς προτιμούμε να δουλεύουμε με τον τρόπο μας και την αισθητική που δίνει το να ηχογραφούμε στο σπίτι, επειδή το κοινό αποτελεί χαμηλή προτεραιότητα. Αυτό μπορεί να είναι μία ψευδαίσθηση. Γράφοντας κάποιος με την ησυχία του για την δική του εποικοδόμηση, προσχέδια μπορεί να γεμίζουν ένα καλάθι σκουπιδιών ή να είναι νεκρό βάρος για ένα συρτάρι. Μα επιπλέον δημιουργούν μία διακριτή αίσθηση εγκατάλειψης. Μπορεί να ονομαστούν πειράματα δικαιολογώντας την ύπαρξή τους μα για την “προκαταβολή” σε έναν εκδότη ή για την πλήρωση του προγράμματος του δημιουργού μπορεί να είναι και αποτελέσματα που έπρεπε να έρθουν. Ως δέκτης όμως πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά είναι “αποτελέσματα που ΕΠΡΕΠΕ να έρθουν”.
Ε: Επηρεάζεστε όχι μόνο από ήχους, μπάντες και πετάλια αλλά και από το περιβάλλον σας. Επιπρόσθετα και οι δύο σας σπουδάζετε Ιστορία, κάτι που σημαίνει πολλές μάχες, νεκροί, μοχθηρία και λύπη. Η μουσική σας είναι σκοτεινή. Ποιος ήταν ο παράγοντας που επέδρασε περισσότερο στο να παίζετε με αυτόν τον τρόπο.
Α: D. Νομίζω ήταν ο συνδυασμός από τις προσωπικές μας επιρροές ενδιαφέροντα και εμπειρίες. Νομίζω και οι δύο μας πατάμε πάνω στην γραμμή που χωρίζει τον απόλυτο κυνισμό και πεσιμισμό από την κάποια αισιοδοξία που απεγνωσμένα χρειάζεται να βυθίζεις τον εαυτό σου κάθε μέρα. Ξέρω πως, νιώθω ότι τίποτα δεν θα δουλέψει, τίποτα δεν θα πάει καλά, μα ξυπνάω και το κάνω όπως και να έχει. Δεν γράφω μουσική όταν νιώθω καλά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται βαρετό.
Ε: Οπότε το Deathconsiousness ήταν κάτι το φυσικό να γραφτεί εξαιτίας των παραπάνω; Και πως οι γραπτές αναφορές σε αυτό το πιθανό αιρετικό σχήμα που μιλούσε για την αποκάλυψη το Μεσαίωνα σας βοήθησε με το δίσκο; Ήταν μία ιδέα να αναπτυχθείτε πάνω σε αυτό ή απλά προέκυψε όσο τον δουλεύατε;
Α: D. Το κείμενο είχε γραφτεί πριν από τη μουσική, μα το ένα αντικατόπτριζε το άλλο. Τίποτα δεν ήρθε φυσικά. Νιώσαμε ότι έπρεπε να το κάνουμε και το κάναμε, μα δεν ήταν εύκολο. Πάντα υπάρχουν αρκετές επιφυλάξεις. Νιώθω παρόμοια για αρκετή από τη νέα μας δουλειά: να αναρωτιέμαι αν είναι “σωστή”, αν σε όσους άρεσε το Deathconsiousness θα ευχαριστηθούν το νέο δίσκο με τον ίδιο τρόπο. Στο τέλος όμως, πρέπει απλά να εμποδίσεις τις σκέψεις αυτές, να συγκεντρωθείς στο κάθε τραγούδι, στην κάθε νότα από το κάθε τραγούδι. Όταν μπορέσεις να υποκριθείς πως ο κόσμος έχει εξαφανιστεί, τότε μπορείς να είσαι πραγματικά ειλικρινείς. Απλά είναι δύσκολο να το κάνεις.
Ε: Αρχίσατε να κάνετε συναυλίες, κυκλοφορήσατε ένα DVD και πλέον δίνετε περισσότερο χρόνο στην μπάντα. Έχοντας υπόψην πως κάνατε 6 χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσετε το Deathconsiousness οι χρόνοι σας έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ. Επιπλέον κυκλοφορήσατε και τη συλλογή “Voids”. Ξαφνικά είδατε πως η μπάντα μπορούσε να προσφέρει περισσότερες εμπειρίες από ότι φανταζόσασταν;
Α: Τ. Ναι, ποτέ δεν ελπίζαμε πως ο κόσμος θα ενδιαφερόταν για ό,τι γράφαμε.
D: Οτιδήποτε έχει να κάνει με την μπάντα αποτελεί έκπληξη, κάθε φορά. Ακόμα μοιάζει εξωπραγματικό μα βλέποντας τα σωστά, το κοινό μας είναι ακόμα αρκετά μικρό. Απλά έχουμε περισσότερη επαφή με άτομα που μας ακούνε από τη μέση μπάντα. Μιλάω με άτομα που ενδιαφέρονται για την μπάντα ή την Enemies List συνέχεια.
Ε: Οπότε όλα αυτά μήπως σας κάνουν να νιώθετε εκτεθειμένοι; Ίσως περισσότερο ανοιχτοί από όσο θα θέλατε μιας και η μουσική σας είναι κυρίως συναισθηματική;
Α: Τ. Η ιδιωτικότητα έχει πεθάνει.
D: Δεν έχω καμία αυτοεκτίμηση και έτσι καμία δυνατότητα να διατηρήσω μία εικόνα “μυστήριου μουσικού”. Η επαφή με άτομα που ενδιαφέρονται για τη μουσική σου κάνουν την εμπειρία περισσότερο αληθινή, όχι το αντίθετο.
Ε: Είστε επηρεασμένοι από κάποια μπάντα ή ιδίωμα περισσότερο;
Α: Τ. Όσο αφορά στους Have A Nice Life, το μουσικό μου λεξιλόγιο προέρχεται κυρίως από το δεύτερο έως το τέταρτο album των The Cure (17 seconds, Faith, Pornography) και από όλες τις δουλειές των Joy Division. Αυτές είναι οι επιρροές που ενεργά αφήνω να με καθοδηγήσουν. Αν χαζολογάω με την κιθάρα μου και αυτό που παίζω δεν είναι κάτι από Mercyful Fate, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι κάτι που θα ακούγεται σαν το “The Figurehead”, και συγχαίρω τον εαυτό μου λίγο πριν θυμηθώ πως πράγματι αυτό ακούγεται σαν το “The Figurehead”. Όταν συνθέτω παίρνω αυτό το λεξιλόγιο, περπατάω μαζί του, προσπαθώ να μιλήσω μαζί του και τότε το να το προσαρμόσω στην περίπτωση μέχρι να σταματήσει ή και όχι, να θυμίζει κάτι άλλο.
Ε: Ποια είναι η σχέση σας με τη σημερινή black metal σκηνή;
Α: Τ. Είμαστε φίλοι με κάποιες μπάντες και έχουμε κυκλοφορήσει κάποιες κυκλοφορίες του ιδιώματος. Πέρα από αυτό ούτε αράζουμε στο Helvete (σ.μ. Το δισκοπωλείο που είχε ο Euronymous στη Νορβηγία), ούτε τίποτα άλλο. Ενδιαφερόμαστε κυρίως για την κοινότητα της Enemies List.
Ε: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι πολλές μπάντες απομακρύνονται από μεγάλες εταιρίες, η DIY ιδεολογία με το να είναι πιο αληθινή και άμεση προσελκύει περισσότερο κοινό και μουσικούς. Έχετε την Enemies List Home Recordings. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την εταιρία; Θέλετε να δημιουργήσετε ένα “καταφύγιο” για μπάντες που θέλουν να δουλεύουν έτσι ή απλά να προμοτάρετε μουσική που γουστάρετε;
Α: Τ. Ο Dan γράφει ένα βιβλίο για την φιλοσοφία της εταιρίας.
D: Στόχος μας είναι η ολοκληρωτική διάλυση της ιδεολογίας της “μουσικής βιομηχανίας” - της μεγάλου βαθμού κλιμάκωσης στη δημιουργία και προώθηση μουσικής. Είμαστε οι “Knights of Labor ” της μουσικής. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μία κίνηση που θα οδηγεί σε μια δημοκρατία από πολλούς μικρούς και ανεξάρτητους παραγωγούς. Η κίνηση προς την αυτονομία είναι το πιο συνταρακτικό πράγμα που συνέβη στη μουσική.
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που γράφω ένα βιβλίο για αυτό, κάτι που δεν είναι μόνο ένας οδηγός για να προωθείς μπάντες και να δημιουργήσεις μία ανεξάρτητη εταιρία χωρίς κεφάλαιο, μα αναφέρεται και στην αισθητική, την “business φιλοσοφία” κ.λπ. Ελπίζω να το έχω έτοιμο μέσα στο χρόνο.
Ε: Έχετε σχέδια για να μεγαλώστε την εταιρία; Το θέλετε;
Α: Τ. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάνουμε, θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την οικονομική καταστροφή και να εξασφαλίσουμε τα προς το ζειν με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια.
D. Αργή ανάπτυξη. Κάνουμε αυτό που κάνουμε. Μπορεί να δουλέψει, μπορεί και όχι. Έχω πίστη στην ικανότητα μας να υποστηρίξουμε τους εαυτούς μας, αρκετά για να γράψουμε μουσική και αυτό είναι το μόνο που θέλουμε.
Ε: Προσθέστε οτιδήποτε άλλο θέλετε!
Α: Τ. Cotton Kingdom
Συνέντευξη: Γιώργος Κ.
2 σχόλια:
παλιος δισκος βεβαια, 2008 μου τον ειχε δωσει φιλος, αλλα θυμαμαι οταν ακουσα το πρωτο κομματι (waiting for black metal records to come in the mail)τους ειχα συπμαθησει κατευθειαν για την ωμοτητα τους.πολυ καλο ντουετο κ τσιαρς για την συνεντευξη.
plaka plaka k gamw ta onomata: waiting for black metal records to come in the mail. trelo
Δημοσίευση σχολίου