Έχουμε και λέμε. Ύπαρξη δεκαετίας με μία σοβαρή δισκογραφική παρουσία που έπαιρνε το χρόνο της ανάμεσα σε κάθε κυκλοφορία (συνολικά 3 full και ένα demo). Μία μουσική ιδέα με εκτελεστικές πλάτες για την υποστήριξη και εφαρμογή της. Προσεγμένες ηχογραφήσεις, συνθέσεις και αναζήτηση στον ήχο. Με αυτά τα χαρακτηριστικά στην πλάτη τους οι Sun Of Nothing αποτελούν μία από τις αξιοπρεπέστερες παρουσίες της ελληνικής ακραίας σκηνής. Ακόμα σε ανοδική πορεία, κυκλοφορούν το τρίτο full length τους “The Guilt Of Feeling Alive”.
Το “The Guilt..." στέκεται σε μία απόσταση από τα προηγούμενα δημιουργήματα τους. Βασικότερη στροφή όλων είναι αυτή από το επιθετικό-βαβουριαστό ύφος τους, σε μία πιο συμπαγή ηχητικά παρουσία. Η αλλαγή τους οφείλεται κυρίως στην παρουσία του κιθαρίστα τους. Κοβωντας όλα τα περιττά στοιχεία της ριφολογίας από το δεύτερό τους δίσκο, βάζοντας αρκετή post-metal νοοτροπία και τις γνωστές suicidal πινελιές τους, χώνοντας δομές από νεότερες επιρροές (διακρίνετε κάτι από Amenra;) και δουλεύοντας τα καθαρά σημεία τους -διανθίζοντας αυτή την περιοχή στην οποία υστερούσαν - οι SoN παρουσιάζουν μία αξιέπαινη ηχητική εξέλιξη. Έτσι, οι συνθέσεις είναι ακόμα σκοτεινές, τραχείς και ως τον πυρήνα ζοφερές, η ατμόσφαιρα και αυτή η μιζέρια που τους διακατέχει, ακούγονται το ίδιο έντονα μα δύο φορές πιο σωστά.
Για την οπισθοφυλακή της μπάντας δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να προστεθεί. Τα στιβαρά drums είναι οι πυλώνες της ανάπτυξης των τραγουδιών, και το μπάσο η οριοθέτηση της παρουσίας τους. Η πλαισίωση των κομματιών γίνεται από ένα πραγματικά αξιόλογο rythm section, που κρατά δυνατά δεμένο το κάθε τραγούδι, δημιουργώντας τη ραχοκοκκαλιά, που γεμίζουν με σάρκα οι κιθάρες και την ντύνουν τα φωνητικά, τους δίνουν και ταυτόχρονα το υπόβαθρο να ξεσαλώσουν. Κάτι το οποίο λειτουργεί ιδιαίτερα ευνοϊκά για τα σε σημεία άρυθμα φωνητικά. Άσχετα με αυτό όμως, και τα φωνητικά βρίσκονται πιο ουσιώδη από τους προηγούμενους δίσκους και ξεφεύγουν από την κλασική "μπρούταλ-ρούφηγμα-μπρούταλ-ρούφηγμα" πατέντα καθώς εμπλουτίζονται από κάποιες πιο καθαρές γραμμές βάζοντας πολύ δυνατές στιγμές στο δίσκο (παράδειγμα το τραγούδι "Catharsis").
Με αυτά τα στοιχεία, χωρίς φόβο βλέπουμε τους SoN να στέκονται ψηλότερα από τις περισσότερες ελληνικές μπάντες. Όχι όμως μόνο γιατί οι συνθέσεις τους ξεχωρίζουν έναντι των λοιπών συγκροτημάτων του χώρου, αλλά γιατί αυτό που δεν παύουν να παρουσιάζουν είναι η εικόνα της σωστής αφομοίωσης. Οι ιδέες δουλεύονται όσο χρειάζονται και η συνθετική δύναμη των SoN δείχνει να έχει χωνέψει τις επιρροές της, ξέροντας τι θέλει να παίξει. Το "The Guilt..." είναι μία ακόμα ισχυρή -και μάλλον η καλύτερη- κυκλοφορία από τους Sun Of Nothing, με συνθέσεις συναισθηματικές, μεστές και φοβερό δεσιμό ανάμεσα στα μέλη. Σίγουρα η πιο ώριμη δουλειά τους, και χάρη σε αυτήν κρατάνε ακόμα τον τίτλο της καλύτερης εγχώριας μπάντας, δυναμώνοντας την δισκογραφία τους ακόμα περισσότερο.
Το “The Guilt..." στέκεται σε μία απόσταση από τα προηγούμενα δημιουργήματα τους. Βασικότερη στροφή όλων είναι αυτή από το επιθετικό-βαβουριαστό ύφος τους, σε μία πιο συμπαγή ηχητικά παρουσία. Η αλλαγή τους οφείλεται κυρίως στην παρουσία του κιθαρίστα τους. Κοβωντας όλα τα περιττά στοιχεία της ριφολογίας από το δεύτερό τους δίσκο, βάζοντας αρκετή post-metal νοοτροπία και τις γνωστές suicidal πινελιές τους, χώνοντας δομές από νεότερες επιρροές (διακρίνετε κάτι από Amenra;) και δουλεύοντας τα καθαρά σημεία τους -διανθίζοντας αυτή την περιοχή στην οποία υστερούσαν - οι SoN παρουσιάζουν μία αξιέπαινη ηχητική εξέλιξη. Έτσι, οι συνθέσεις είναι ακόμα σκοτεινές, τραχείς και ως τον πυρήνα ζοφερές, η ατμόσφαιρα και αυτή η μιζέρια που τους διακατέχει, ακούγονται το ίδιο έντονα μα δύο φορές πιο σωστά.
Για την οπισθοφυλακή της μπάντας δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο να προστεθεί. Τα στιβαρά drums είναι οι πυλώνες της ανάπτυξης των τραγουδιών, και το μπάσο η οριοθέτηση της παρουσίας τους. Η πλαισίωση των κομματιών γίνεται από ένα πραγματικά αξιόλογο rythm section, που κρατά δυνατά δεμένο το κάθε τραγούδι, δημιουργώντας τη ραχοκοκκαλιά, που γεμίζουν με σάρκα οι κιθάρες και την ντύνουν τα φωνητικά, τους δίνουν και ταυτόχρονα το υπόβαθρο να ξεσαλώσουν. Κάτι το οποίο λειτουργεί ιδιαίτερα ευνοϊκά για τα σε σημεία άρυθμα φωνητικά. Άσχετα με αυτό όμως, και τα φωνητικά βρίσκονται πιο ουσιώδη από τους προηγούμενους δίσκους και ξεφεύγουν από την κλασική "μπρούταλ-ρούφηγμα-μπρούταλ-ρούφηγμα" πατέντα καθώς εμπλουτίζονται από κάποιες πιο καθαρές γραμμές βάζοντας πολύ δυνατές στιγμές στο δίσκο (παράδειγμα το τραγούδι "Catharsis").
Με αυτά τα στοιχεία, χωρίς φόβο βλέπουμε τους SoN να στέκονται ψηλότερα από τις περισσότερες ελληνικές μπάντες. Όχι όμως μόνο γιατί οι συνθέσεις τους ξεχωρίζουν έναντι των λοιπών συγκροτημάτων του χώρου, αλλά γιατί αυτό που δεν παύουν να παρουσιάζουν είναι η εικόνα της σωστής αφομοίωσης. Οι ιδέες δουλεύονται όσο χρειάζονται και η συνθετική δύναμη των SoN δείχνει να έχει χωνέψει τις επιρροές της, ξέροντας τι θέλει να παίξει. Το "The Guilt..." είναι μία ακόμα ισχυρή -και μάλλον η καλύτερη- κυκλοφορία από τους Sun Of Nothing, με συνθέσεις συναισθηματικές, μεστές και φοβερό δεσιμό ανάμεσα στα μέλη. Σίγουρα η πιο ώριμη δουλειά τους, και χάρη σε αυτήν κρατάνε ακόμα τον τίτλο της καλύτερης εγχώριας μπάντας, δυναμώνοντας την δισκογραφία τους ακόμα περισσότερο.
Γιώργος Κ.
http://www.sunofnothing.com/
http://www.myspace.com/sunofnothing
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου