Να το ξεκαθαρίσω εξαρχής, δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Το An θα 'πρεπε να τιγκάρει από σεβασμό και μόνο. Αυτό δεν έγινε προφανώς και βρήκα ευκαιρία να γκρινιάξω, τέτοιος είμαι. Δεν χαλάστηκα που σήκωνα την μπύρα μου σχεδόν με άνεση, αλλά όπως και να 'χει πήγα για τον πανικό και το χαμό και τον ερχομό του διαόλου τελοσπάντων.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είδα Eleven Square Meters. Τα 5 λεπτά που κατέβηκα στην αρχή του live, σε ένα μάλλον κακό timing, τους πέτυχα να διασκευάζουν Slipknot, γεγονός που με ώθησε ξανά στο πεζοδρόμιο για μπύρα. Δεν είναι θέμα σνομπισμού, για να μην υπάρχει παρεξήγηση, απλά δεν είχα έρθει καθόλου γι' αυτό το πράγμα. Αργότερα, και με την πολύτιμη βοήθεια του θηρίου του διαδικτύου που τους τσέκαρα, μου φάνηκαν αξιοπρεπέστατοι. Πεζοδρόμιο, μπύρα, μπόλικοι punk-ηδες, άλλοι τόσοι metal-άδες όλντσκουλ και τέτοιοι, γενικά το 'χουμε το σκηνικό έτσι; Ε, βάλτε και μια βόλτα από μέσα για Ten Beers After που έπαιξαν τίγκα μέτρια, αλλά όπως και να 'χει είναι Πειραιώτες καυλιάρηδες και κλείνοντας με Soberphobia, κέρδισαν.
Και κάπως έτσι καταλήγουμε στους Νέγκατιβ Στανς όπως τους λέει και ο παππούς μου, γνωστούς και ως Arnitiki Stasi. Ε, και μετά κλάμα, πολύ κλάμα. Όχι επειδή θυμηθήκαμε τα νιάτα μας (που το κάναμε), γιατί έτσι θα πηγαίναμε στα Μωρά στη Φωτιά με κανα 50ευρο εισιτήριο. Οι Negative Stance είναι η αξιοπρεπέστερη ελληνική μπάντα της εποχής των early 90's αυτή τη στιγμή. Είναι παράγοντας σεβασμού να αποδεικνύεις ότι ξέρεις πότε και πόσο πρέπει να μιλάς, χωρίς φανφάρες, με αρκετή διάθεση, δημιουργώντας φιλικό κλίμα και όχι δηθενιά. Το live άγγιξε το απόλυτο, με μοναδικό μείον τον μέτριο πανικό που γινόταν, σε μια εμφάνιση που άξιζε τον ολοκληρωτικό χαμό. Ακούστηκαν σχεδόν όλα τα κομμάτια τους (πρέπει να άφησαν 1-2 έξω) και δυο διασκευές σε Motorhead και Suicidal Tendencies. Και όταν τελείωσαν, μετά από γενική απαίτηση, έπαιξαν ξανά την "Πτώση" και το "Τα όνειρά μου είναι οι εφιάλτες σας". Και πάλι λίγο μου φάνηκε, μία ώρα δεν θα φτάσει λέμε. Αυτό μάλιστα! Αυτό ήταν γιορτή. Δεν ξέρω αν θα πρεπε να ξανακάνουν live και δεν με ενδιαφέρει καν να μπω στο tripάκι να το αναλύσω, αλλά στο μυαλό μου πλέον είναι μπάντα υπόδειγμα.
Κρίμα για τα αργά αντανακλαστικά πάντως που επέδειξαν κάποιοι. Σε ένα live που περίμενα το αδιαχώρητο, τελικά αντιμετώπισα μια κατάσταση που φανερώνει περισσότερο ένα κοινό μουδιασμένο από ιδεολογικά φιάσκα τύπου "80's gathering" και λοιπά star-ιλίκια. Το να απομυθοποιείς ήρωες που δεν περίμενες, ίσως είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι δεν έπρεπε να τους έχεις φτιάξει καν.
Δύο σχετικά facts για το κλείσιμο. Το ένα είναι ότι στο live πουλούσαν κάποιες ξεχασμένες κόπιες του "Angels of Deceit" προς 10 ευρώ... τίμιο. Μετά από παρότρυνση άγνωστου συλλέκτη με καπέλο και ραφτά, έριξα μια ματιά σε γνωστό site αγοραπωλησίας "σπανιοτήτων", για να διαπιστώσω ότι οι πιο ακριβές κόπιες πωλούνται από Έλληνες... όχι τίμιο*. Το live έχει για άλλη μια φορά βιντεοσκοπηθεί από τους ήρωες του Punk.gr... επίσης τίμιο. Κουφάλες, κάτι θα δείτε κι εσείς λοιπόν.
*Για πιο κλείσιμο: Ψόφος στο εμπόριο ιδεολογίας από όψιμους μικροαστούς με επαναστατικό παρελθόν. Ένα ζήτω σε όσους νιώθουν παρά την ηλικία.
Ι. Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου