Έχω μείνει πίσω στα δυνατά ακούσματα είναι η αλήθεια και ζηλεύω λίγο τον Ιωσήφ Χι και τον Βαγγέλη Έψιλον που είναι φίλοι και τα σπάνε με τα χαρκορ, αλλά η απομόνωση με έχει κάνει πολύ κουλτούρα (γκουχ) και η απομόνωση είναι για τους λεβέντες. Πάω λοιπόν να ασχοληθώ με το νέο δίσκο των Yurei ή του Bjeima, που παίζει μπάσο στους Virus, που θα βγάλουν και EP σε λίγες μέρες ή έβγαλαν ήδη, δεν ξέρω πότε θα δημοσιευτεί το κείμενο.
Η φάση του Yurei είναι "Είμαι τεχνικός και την τεχνική μου δεν φοβάμαι να την χρησιμοποιήσω. Και είμαι και ποιοτικός οπότε πολλά σημεία μου είναι αυτό που θα έβγαινε αν οι τζαζίστες ήταν Νορβηγοί και αντί για πρέζα έπαιρναν κοκαΐνη". Και είναι αρκετά καλή φάση αυτή, γιατί ο Yurei είναι πράγματι καλός και οι επιρροές του (κυρίως Fleurety και Virus) προς τιμή του δεν τον κατευθύνουν μα τον χώνουν ακόμα πιο βαθιά στο λαγούμι που έσκαψε με το ντεμπούτο του πρόπερσι. Αυτό το λαγούμι είναι σκοτεινό, δύστροπο, πολλές φορές παράλογο και αναπτύσσεται περίτεχνα, μιας και ο Bjeima παρουσιάζει αριστοτεχνικά ιδέες τζαζ, dark cabaret, σκληρότερα ξεσπάσματα και κυρίως avant-garde σκοτεινά και ατμοσφαιρικά περάσματα, ντυμένα με ποικιλόμορφα φωνητικά. Το επίσημο δελτίο τύπου λέει και για Dali-like πλάσματα της νύχτας και για Balkan-like καλούδια (τρανό παράδειγμα το "Machinery") και τα αντιγράφω για να εδραιώσω το κουλτουριάρικο (γκουχ λέμε) προσωπείο που υιοθετώ για αυτή την παρουσίαση του νέου πονήματος του Νορβηγού πολυοργανίστα. Κεράσια.
Ο δίσκος γενικά λέει πολύ, και μάλιστα έχει στιγμές που λέει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ, όπως στο τελευταίο κομμάτι με μία ατμόσφαιρα εξαιρετική, ιδανική για το backround ενός ονείρου με καπνούς, καθρέφτες και σκιά. Δεν χτυπάει σαν σφυρί, μα περνάει την αίσθηση της ρευστότητας πολύ όμορφα και επιτακτικά, ενώ η συνοχή του επιτρέπει να προσπεράσεις χωρίς κόπο τα λίγα σημεία του δίσκου που βρίσκονται στην νερντόσφαιρα, όπως το εισαγωγικό κομμάτι.
Ο Yurei λοιπόν τα πάει καλά στο ταξιδάκι που ξεκίνησε μέχρι τώρα, το "Night Vision" προσφέρεται για αρκετές ακροάσεις κάνοντας τον ακροατή όλο και δεκτικότερο στο "άβολο" και αποτελεί τον ιδανικό δίσκο για να μας ζεστάνει πριν το επερχόμενο EP των Virus. Ναι, δεν άντεξα να μην κλείσω έτσι το review. Μα δεν ακούσατε ακόμα το "Inverted Escape";
Γιώργος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου