Είμαστε αργόσχολοι; Κάμπτουμε το χρόνο; Επιδεικνύουμε ψαρένια αδιαφορία και κάνουμε κατάχρηση της αυθεντίας του ενυδρείου; Αδιαφορούμε για την ανάρτηση λιστών σε δεδομένα και προβλεπόμενα χρονικά πλαίσια καθώς και για την έγκαιρη επίδειξη της φοβερής αντίληψης που φέρει ο καθένας ως μονάδα μα και ως σύνολο στη μονάδα; Τρολάρουμε; Ίσως δεν ξέρουμε ούτε οι ίδιοι. Ίσως πάλι δεν χρειάζεται να ξέρουμε. Αν ξέρετε βοηθήστε μας. Μέχρι τότε μάθετε τι γούσταραν κάποιοι από εμάς τη χρονιά που πέρασε.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ.
Γιατί απουσίαζα πέρυσι; Γιατί υπηρετούσα την πατρίδα μου με έναν ομολογουμένως τραγικό τρόπο. Φέτος η παραγωγική διαδικασία μού έκλεψε όλο το χρόνο οπότε δεν άκουσα πολλά. Παρόλαυτά από τα λίγα και καλά που έπεσαν στα χέρια μου, ξεχώρισαν σχεδόν όλα. Ετερόκλητες επιλογές που κινούνται μεταξύ αναβιωτικού rock'n roll και οριακού crossover. Με αυτό το εύρος και την ελάχιστη σοβαρότητα που προσδίδει, συνεχίζουμε.
TOP 8 (+1)*:
White Lung - Sorry
Κερδίζουν τους Hot Snakes anytime και αυτό για εμένα που είμαι οπαδός των δεύτερων λέει πολλά. Σε κάθε περίπτωση, εκνευριστικά κολλητικό το post-hardcore αυτών εδώ των τύπισσων (και ενός τυπά). Ο πιτσαδώρος κόντεψε να τους γαμήσει όταν τους είδε live. Eμείς λέμε να τον γαμήσουμε ομαδικά επειδή τους είδε live.
Corrosion Of Conformity - Corrosion Of Conformity
O Keenan πήρε μπούλο και το κλασικό μέχρι το "Blind" (δίχως το "Blind") lineup έμεινε να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Το νέο άλμπουμ είναι περίεργο αλλά ξεσκίζει. Πιάσαν την πρόσφατη ριφφολογία τους που ξεκινά απ' τους Blue Cheer και τελειώνει στους Sabbath, έριξαν μέσα μερικά γρήγορα crossover/punk σημεία και το αποτέλεσμα είναι αυτό που προσπαθείτε να φανταστείτε. Γύρισε και ο Mullin, τραγουδά και πάλι ο Dean (πολύ καλά), ε στ' αρχίδια μου αν θα ξανάρθει ο Pepper.
Terrible Feelings - Shadows
Είναι το άλμπουμ που μου θύμησε το ντεμπούτο της αρθρογραφικής μου δραστηριότητας στο ενυδρείο, άρα όσοι έγιναν βαμμένοι οπαδοί μου με εκείνο, θα μου βγάλουν το καπέλο κι εδώ. Ξεκαβαλώντας, όποιος γουστάρε το δεύτερο άλμπουμ των Σουηδών Masshysteri, έχει βάσιμες πιθανότητες να ξετρελαθεί. Για περισσότερα, υπάρχει και συνέντευξη.
The Nomads - Solna
Με απολύτως κατασταλλαγμένο punk rock'n roll ήχο, που θεμελιώθηκε στο "Up-tight" και μάλλον θα συνεχιστεί μέχρι να ψοφήσουν, οι επίσης Σουηδοί Nomads έβγαλαν ό,τι ακριβώς περιμέναμε. Celibate Rifles, Cheap Trick, Ramones, Roky Erickson είναι μόνο μερικά ονόματα απ' το συνταρακτικό namedropping που σου προκαλούν οι ακροάσεις του "Solna".
Propagandhi - Failed States
"Failed States" λέγεται ένα βιβλίο του Chomsky που γαμάει, "Failed States" λέγεται το νέο techno-thrash/ hardcore/ Rich Kids On LSD/ Corrosion Of Conformity/ Sacrifice/ Bad Religion άλμπουμ των Propagandhi που επίσης γαμάει. Πιο βατοί (& συμβατικοί) απ' το "Supporting Caste", η μπάντα φαίνεται να έχει ξεμεινει από επιλογές ως προς τι θα παίξει στη συνέχεια, αλλά δεν πτοείται και συνεχίζει να γράφει κομματάρες ανενόχλητη.
Warsong - The Caravan 12''
Όταν οι Dag Nasty και οι Marginal Man πήγαν να διασκευάσουν το "Over The Edge" τότε έκλασαν τους Warsong και βγήκε τσίρλα το εξής δωδεκάρι. Δεν είχα άλλη αναλογία πρόχειρη, βολευτείτε.
Witchcraft - Legend
Από τα πιο εντυπωσιακά άλμπουμ που άκουσα φέτος. Δεν περίμενα τίποτα ιδιαίτερο, ειδικά μετά τη μεταγραφή στη Nuclear Blast, αλλά έφαγα το σκατό μου όταν άκουσα τα εξαιρετικά Pentagram-οειδή pop-άκια. Ακολουθεί ψιλοτεράστιο review.
Kylesa – From the Vaults Vol. 1
Το προηγούμενο είχε μπει στα τότε καλύτερα. Αυτό εδώ δεν είναι ακριβώς νέο, ουσιαστικά εμπεριέχει κάποιες επανεκτελέσεις, κάποιες διασκευές και ένα καινούργιο τραγούδι (αν δεν κάνω και κανένα τραγικό λάθος). Η νέα φάση των Kylesa -αυτή η ψόφια- είναι μακράν η πλέον ενδιαφέρουσα και εδώ παίρνουμε μια τζούρα αναφορικά με τον διάδοχο του "Spiral Shadow".
Δεν ξεχνώ:
Bokomolech – Mass Vulture
Αξιοπρεπέστατη και πάλι η καλύτερη Ελληνική indie rock μπάντα.
Ladyhawk – No Can Do
Αξιοπρεπέστατο αλλά όχι τόσο καλό όσο το "Shots".
Burzum – Umskiptar
Κλαψομουνιά.
Τοξικός Εμετός – Θερμοπυρηνική Καταστροφή
Θερμοπυρηνική καταστροφή του πλανήτη γη**.
*Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι και το νέο Cult Of Luna μέσα.
** Ονσλότ
Μετριότητα το νέο Dinosaur Jr., ΣΚΑΤΑ σε Tragedy και Baroness. Τέλος, φέρτε πίσω τον τραγουδιστή του "Rise" στους Bad Brains.
Κώστας Χ.
---
Τα λαμόγια οι Μάγιας αποδείχτηκαν κακά τρολλ, οπότε το πανανθρώπινο θέατρο σκιών θα συνεχίσει τις παραστάσεις του μέχρι νεωτέρας. Στο Φίστανκ είμαστε γνωστοί εσχατολόγοι και αθεράπευτοι νοσταλγοί του big bang, έτσι σε αυτό το κλίμα ρομαντισμού είπα να φτιάξω το soundtrack της χειρότερης Αποκάλυψης έβερ, παίρνοντας με σειρά προτεραιότητας τους αγαπημένους μου pre-apocalyptic fail δίσκους και διαλέγοντας σοφά ένα κομμάτι απ' τον καθένα. Κάντε κι εσείς το ίδιο και μη νομίζετε ότι ο Φουσέκης μπορεί να σας ξεφύγει έτσι.
1. Propagandhi – Failed States
"Duplicate Keys Icaro (An Interim Report)": Τα είπαμε και στο review του album, το κομμάτι αυτό είναι απ' τα πιο πλήρη των Propagandhi, σε συνθετικό και αισθητικό επίπεδο. Ακούμε, διαβάζουμε στίχους και κλαίμε.
2. White Lung – Sorry
"Glue": Το "Sorry" βγήκε έβδομος καλύτερος δίσκος της χρονιάς στο Rolling Stone. Στ' αρχίδια μας, εμείς ακούμε το "Glue", κόβουμε κομμάτια απ' τη σάρκα μας και τα στέλνουμε στους White Lung με ευχετήριες κάρτες τύπου "καλές γιορτές και μείνετε όπως είστε", οι πουθενάδες του Rolling Stone θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο για την Αγάπη;
3. Ruined Families – 7"
"Bedroom Nihilist": Σε περίπτωση που κάποτε καταλάβουμε στην ολότητά τους την απόγνωση και την τσίτα που μας φιλέψανε οι Ruined Families φέτος, πιστεύω ότι θα πάρουμε όλοι ομαδικώς τα βουνά, οπότε ακούμε το "Bedroom Nihilist" με προσοχή και με ένα νηφάλιο κοντινό μας πρόσωπο να επιβλέπει τη διαδικασία.
4. Dirty Wombs – We Rise [cassette]
"Dirty Wombs": Κουνούπια, αρακάς, ένα LP Επιθανάτιος Ρόγχος και η προφορά του στίχου "his target is money, a perfect husband for his honey" είναι αυτά που θυμάμαι απ' το φετινό Arm Your Desires.
5. I Want The Moon – Demo 11/2011
"A Point In Time": Μεγάλο ψέμα το παραπάνω, γιατί αυτό που θυμάμαι πιο έντονα απ' το φεστιβάλ είναι το σετ των I Want The Moon, που εκείνο το αυγουστιάτικο βράδι ήρθαν από το πουθενά για να ροκάρουν τον κόσμο μου. Όχι ακριβώς από το πουθενά, γιατί μέλη τους έχουν κάνει Χειμερία Νάρκη και Straighthate, αλλά όπως και να 'χει τέτοια κεραμίδα δεν την περίμενα. Το demo τους είναι ό,τι πιο γνήσιο και τρου κυκλοφόρησε το 2012.
6. Deathspell Omega – Drought
"Sand": Είναι οι Deathspell Omega και γράφουν μουσική που σε κάνει να βλέπεις διάφορα. Στο "Sand" απαντώνται τα ερωτήματα περί των ορίων του γενικότερου συνόλου και του νοήματος της ύπαρξής τους αλλά και του ίδιου του συνόλου, ερωτήματα που γεννιούνται σε συγκεκριμένο μέρος του εσωτερικού μας σύμπαντος, προς το οποίο η δίοδος ανοίγει μόνο μέσω τέτοιων ερεθισμάτων. Δυστυχώς, οι απαντήσεις μετά το πέρας της τελετουργίας είναι αδύνατον να προφερθούν από τον κοινωνό της. Δεν κάνω πλάκα.
7. Birds In Row – You, Me And The Violence
"Walter Freeman": Δεν έχει σημασία ποιο τραγούδι από το album των Birds In Row θα διαλέξουμε για τη γουστόζικη συλλογή μας, αφού η συναισθηματική φόρτιση του δίσκου είναι παρούσα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτό του. Η επιλογή του κομματιού έγινε μόνο και μόνο για αυτό το καραμπινάτο ξέσπασμα "and I don’t wanna die!".
8. Antimob – Antimob
"Αγανάκτηση Και Υποταγή": Πρόκειται για το επόμενο κομμάτι μετά το "Έρχεται Κηδεία", πιστεύω αντιλαμβάνεστε το συμβολισμό της φάσης. Γενικότερα, πρόκειται για μια απ' τις σημαντικότερες ελληνικές μπάντες, η οποία διατηρεί με το πέρασμα του χρόνου αναλλοίωτο τον παλμό της, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις δυνατότητές της. Οι Antimob κρατάνε τη σημαία του ελληνικού diy underground.
9. Τοξικός Εμετός – Θερμοπυρηνική Καταστροφή
"Στρατόπεδα Συγκέντρωσης": Πολλοί άκουσαν το δίσκο των Τοξικός Εμετός, αλλά κανένας δε βρίσκει λόγια να περιγράψει αυτά που άκουσε και πνίγεται στην αμηχανία του. Για πολύ καιρό ακόμα θα ψαχνούμε την απάντηση στο δεύτερο μεγάλυτερο ερώτημα*, "τοξικός ψεκασμός, γιατί;".
*μετά το δίλημμα "Τον Ιησού ή το Βαραβά;"
10. Dephosphorus – Night Sky Transform
"Starless": Το μεγάλυτερο breakthrough ελληνικής μπάντας εδώ και πολλά χρόνια νομίζω ότι το έκαναν φέτος οι Dephosphorus. Με το "Night Sky Transform" παραμιλάει cosmos και cosm-άκης σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ το album φιγουράρει στις πρώτες θέσεις σε best of λίστες σε πολλά sites. Πρωτοπόροι και ασταμάτητοι. Ένα εξαιρετικό δείγμα πυρηνικοφυσικής riff-ολογίας, σαμανοκαφρίλας και σκόνης από αστρικά νεφελώματα αποτελεί το κομμάτι "Starless".
Κλείνοντας, να σημειωθεί ότι η έκδοση της παραπάνω συλλογής σε βινύλιο περιέχει bonus track το "Καλοκαίρι" των Ατοπία και μπορείτε να την αποκτήσετε στέλνοντας "κουραμπιές", κενό και το ονοματεπώνυμό σας στο mail του Φίστανκ, για να λάβετε μέρος στη σικέ κλήρωση.
Βαγγέλης Ε.
---
TOP 2012:
1. AmenRa - V
2. Routes - Land Of Holy Dope
3. Antimob - Antimob
4. Dephosphorus – Nightsky Transform
5. White Lung - Sorry
6. Turbonegro - Sexual Harassment
7. Deathspell Omega - Drought
8. Delete The Mass - Demo 2012
9. Hell Militia - Jacob's Ladder
10. Neurosis - Honor Found In Decay
Check also random acts of violence:
• Drip Of Lies - Failure
• Birds In Row - You, Me & The Violence
• Delete The Mass - Demo 2012
• I Want You Dead – ΑΩ
• Ruined Families - Untitled 7’’
• Napalm Death - Utilitarian
• Slavebreed - Dethrone The Architect
• Warfuck - The Weak And The Wicked
• Τοξικός Εμετός - Θερμοπυρηνική Καταστροφή
• Karhozat - Demo 2012
• Mass Culture - Amoralism
• Narcan - Kukuvaya
• Dirty Wombs - We Rise
• Terrible Feelings - Shadows
• Wolfbrigade - Damned
• Wish Upon A Star - Something to hold onto
• Ομίχλη - Legion Of Freaks
• Potergeist - Muddy Mermaids
• Tardive Dyskinesia - Static Apathy In Fast Forward
• Greek Death Grind Scene vol.2 (compilation)
• Resurgency - False Enlightenment
• Mgla – With hearts towards none
• Aura Noir - Out To Die
• Svartidaudi - Flesh Cathedral
• Dark Sonority - Kaosrekviem
• Stagnant Waters - Stagnant Waters
AmenRa
Η αρχή και το τέλος. Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο, δε με βαστάνε τα πόδια μου. Ψάχνω λόγια, αλλά δεν... Ο δίσκος ολάκερος συντονίζεται συμπαντικά με ακατανόητες συχνότητες μαυρίλας παράγοντας καυλωτική αντι-ύλη. Το ακούμε για να σωθούμε ΟΛΟ, τρεις (3) φορές την ημέρα για ένα μήνα. Όλα καλά παιδιά... όλα καλά...
Routes
Μπορεί να με πείτε στημένο, γιατί σίγουρα σε κάποιο περιοδικό θα έχετε δει φωτογραφίες μου μαζί τους. Oι πιο προσεκτικοί χρήστες του facebook, θα μας έχετε τσεκάρει σε αυτά τα chic sites που σε φωτογραφίζουν στην είσοδο κάποιου club, λίγο πριν πληρώσεις 20 ευρό το «ποτάκι». Το θέμα είναι ότι οι Routes παρότι μωβ λαμέ κογιότ της ερήμου, δε θα διψάσουν ποτέ. Πίνουν από νωρίς... Κράτα την τεράστια πράσινη πατάτα και τρέχα. Ο δίσκος θα περιστρέφεται στο μυαλό σου σε βαθμό αρρώστιας ότι και να κάνεις. Αρρωστημένα κολλητικό. Παρότι low budget και DIY, άνετα μέσα στα τρία (3) καλύτερα πράγματα που άκουσα φέτος.
Antimob
Στα ίδια μέρη που συχνάζουν οι από πάνω, ίσως βρεις και τους τέσσερις (4) αυτούς εδώ να χαριεντίζονται με καραφλούς πορτιέρηδες. Πλάκα κάνω, οι Antimob παρ' όλα αυτά είναι υπεύθυνοι εν αγνοία τους, για την μεγαλύτερη στάμπα αίμα που έχω δει πρόσφατα σε πεζοδρόμιο. Αυτό εν μέρει με καλύπτει για την αναμονή της κασέτας που άργησε δέκα αστρικά έτη περίπου. Τραγικό επίσης και το ότι βγήκε σε 100κάτι κομμάτια μόνο. Όταν είσαι ότι καλύτερο παίζει στο hardcore-punk τελευταία, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με μεγαλύτερη υπευθυνότητα, εκτός και αν... ψήνεσαι για σφαγές και αίματα. Ώπα κάτσε, το αίμα σε εκείνο τον πεζόδρομο του Μεταξουργείου... ρε τους αλήτες... Τρεχάτε για το βινύλιο, ούτε αυτό δε θα προλάβετε.
Το ευχάριστο είναι ότι οι 3 αγαπημένοι μου δίσκοι για φέτο, δεν έχουν την παραμικρή σχέση μεταξύ τους, και αυτό δείχνει είτε αναποφασιστικότητα είτε υγεία. Ανάλογα με τα αποθέματα metalhead που κρύβεις για περίπτωση ανάγκης...
Σε διάφορα άλλα νέα, ακούσαμε σαγηνευτικά καλέσματα στην κάμαρη του διαόλου από Svartidaudi και Mgla, που σε διαγωνισμό πιο ενοχλητικού ονόματος βάζουν δύσκολα και στον πιο τραγόκαφρο προσκυνητή του Άρχοντα. Από κοντά και οι rookies Dark Sonority μαζί με τα βρωμόσκυλα από την χώρα του έρωτα τους Hell Militia οι οποίοι επιτέλους ανέσυραν τις μνήμες κλεισούρας, μούχλας και κοινωνικής αναπηρίας που είχαν πετύχει με τον πρώτο τους δίσκο. Το νέο τρίτο τους album "Jacob's Ladder" με κάνει να τους συγχωρέσω για την προηγούμενη βλακεία τους και να ξεθάψω τις γουρουνοκεφαλές μου. Θρίαμβος. Στα κοντινά οι Stagnant Waters μόνο και μόνο για την τόλμη τους να πειραματιστούν, καταφέρνοντας και ένα ηχηρό τρολάρισμα στους χαζούς που ψάχνουν για νέους DHG. Η μαύρη παράγραφος θα κλείσει τιμητικά με τους Aura Noir να βελτιώνονται από τον προηγούμενο δίσκο, ο οποίος γαμούσε, άρα τι κάνουν και στο "Out to die"; ΓΑΜΑΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.
Επειδή ο μεταλάς μέσα μου όμως δε θα γίνει άνθρωπος ποτέ, άκουσα και ελάχιστο death metal φέτος, με τους Resurgency να στέλνουν τα βρακιά μου στο κρεματόριο για κάψιμο. Κρεματόριο βρακιών. Μην σας παραξενέψει αν το δείτε για τίτλο στον δίσκο των Delete The Mass που θα βγει μέσα στο 2013. Το demo cd τους πάντως που βγήκε φέτος, τσακίζει φλώρους. Το ίδιο κάνουν και οι Slavebreed αλλά όχι με demo, με μπουνιές και κλωτσιές σε moshpit για άντρες, και γυναίκες που μοιάζουν πολύ με άντρες. Ο νέος αργοπορημένος δίσκος τους "Dethrone The Architect" είναι σφαγή και κοντράρει εύκολα σε τελειότητα τους ακραία αντίθετους σε επίπεδο παραγωγικότητας αλλά εφάμιλλους σε ποιότητα, Dephosphorus. Τούτοι οι δεύτεροι, στο "Nightsky Transform" παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα διασταύρωση της Λίτσας Πατέρας με τον Charles Manson, υποκινούμενη από τις δυνάμεις του απόλυτου κακού. Το σύμπαν δεν αντέχει και καταρρέει, μπορεί οι Mάγιας να ήταν παπάτζα, αλλά στους Dephosphorus μπορείς να βασιστείς άνετα. Επίσης μπορείς να βιαστείς άνετα από το νέο Napalm Death που συνεχίζουν τα λογοπαίγνια τύπου Σταυρολύνω στους τίτλους των δίσκων τους. Για να ελαφρύνω το κλίμα αφήνω στο τέλος, τους νέους θεούς του απόλυτου ηλίθιου, τους γάλλους Warfuck που παίζουν ανανεωτικό (refreshing) grindcore και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές πατάνε και με τα δυο πόδια τους Ελλάδα (την γνωστή).
Τα τελευταία αποθέματα τεστοστερόνης πάντως τα ξόδεψα παρέα με τα βατράχια για χάρη των Potergeist, ακούγοντας κρωξίματα και φυσαρμόνικες σε swamp metal combo για σκληρούς με tattoo. Στα σχεδόν καπάκια όμως ρέφαρα, ερχόμενος σε επαφή με την θηλυκή μου πλευρά ανακαλύπτοντας τους Terrible Feelings. Το αποκορύφωμα μού το φύλαγαν οι White Lung για τους οποίους δεν θα πω πολλά, γιατί αν δεν τους ακούσετε αμέσως, γαμιέστε. Πάντως αν είναι να πουλήσω το κορμί μου στον Κωστέτσο για να ακούω τέτοιες μπαντάρες, θα το κάνω, δεν κωλώνω μια...
Τις νεανικές μου ανησυχίες ήρθαν να εντείνουν οι Birds In Row, που για άλλη μια φορά χτυπιούνται και οδύρονται, ενώ έχουν βγάλει δίσκο που θα κάνε πολλούς να πετάξουν τις φράτζες τους στον τοίχο. Περίεργα είναι τα παιδιά σήμερα... όπως περίεργοι είναι και οι Tardive Dyskinesia. Σαφώς πιο λυρικοί από τους προηγούμενους λαβύρινθους ρυθμών που αυθαίρετα αποκαλούσαν μουσική, νομίζω ότι φτάνουν εκεί που πρέπει επιτέλους.
Στο κλείσιμο θα αφήσω τους υπεραγαπημένους Narcan, για τους οποίους τα πάμε πολύ πρόσφατα εδώ. Και τους συμπαθέστατους Drip Of Lies εδώ. Θα προσθέσω και τα σφηνάκια από I Want You Dead και Ruined Families τα οποία είναι κοροϊδία σκέτη... δηλαδή σοβαρά, μετά από τέτοιες δισκάρες, νομίζουν ότι 3-4 κομμάτια είναι αρκετά; Θέλουμε νέους full length δίσκους τώρα για να μην πέσουν μάπες. Πάρτε παράδειγμα από τους Dirty Wombs που είναι εργατικοί σαν μέλισσες και δυνατοί σαν ελεύθερες αρκούδες του δάσους και βγάλανε και δίσκο-κασέτα (σύντομα και σε βίντεο) και εφτάρι. Θα ρίξω στο παιχνίδι και τα νέα Ομίχλη και Wolfbrigade τα οποία, μ' αρέσανε λίγο λιγότερο από τα προηγούμενα τους αλλά ήταν και πάλι διασκέδαση σκέτη. Για τις extra μπίρες θα κρατήσω κάπου σε μια γωνία το punk rock των Wish Upon A Star.
Σε διαδικτυακή μορφή να τσεκάρετε όπως και δήποτε τους αισθησιακούς Mass Culture και τους σχιζοειδείς Karhozat. Σε διαμετρικά αντίθετα στυλ, σαν ηχητικό speedball. Αν αντέχετε το δοκιμάζετε.
Και κάτι άλλο ε...
χωρίς λόγια
*Η λέξη Deathspell και η λέξη Omega σκόπιμα αναφέρθηκαν μόνο μία φορά έκαστη μέσα στο κείμενο.
Ιωσήφ Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου