Οι Like Rats είναι θεοί, μιλάμε για τελείως και υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό. Καταρχήν, έχουν μέλη από Weekend Nachos. Όχι πως τρελαίνομαι για Weekend Nachos, αλλά το γεγονός αυτό, όπως και να το κάνουμε, αποτελεί πιστοποίηση ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάφρους της τελευταίας υποστάθμης. Δεύτερον, κοιτάξτε το εξώφυλλο. ΟΚ; Ξανακοιτάξτε το άλλη μία. Προχωράμε.
Ο σημαντικότερος όμως λόγος για τον οποίο οι Like Rats γαμάνε τόσο στεγνά είναι το ότι πρόκειται για μέγιστους κλέφτες, οι οποίοι σου το λένε και στα ίσια. Εδώ βρίσκουμε post από το blog του κιθαρίστα τους, όπου ο τύπος πιάνει τα τραγούδια του δίσκου ένα προς ένα και γράφει από ποιά κομμάτια άλλων έκλεψε συνειδητά riffs! Χωρίς να αποκλείει φυσικά να έκλεψε κι άλλα χωρίς να το θυμάται... Με την πρώτη ματιά διακρίνει κανείς την ξεκάθαρη ροπή των Like Rats προς τη μουσική του διαόλου, παλιατζίδικο thrash/death metal και ανένδοτο black metal, ενώ δεν παραλείπονται αναφορές στο feeling της κλασσικής μουσικής, που επίσης εμπνέει τη μπάντα, κατά τα γραφόμενα του κιθαρίστα της. Δίνουμε επίσης σημασία στη σημείωση ότι το riff απ' το "Procreation Of The Wicked" αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης (ή κλεψιάς) για τους Like Rats. Πώς σας φαίνονται όλ' αυτά; Εμένα μού κάνουν πολύ χαριτωμένα, το σημαντικότερο όμως είναι ότι το αποτέλεσμα είναι άκρως πορωτικό. Ο δίσκος έχει τρομερή ροή και παρά τη σκληρή επιμονή στο ίδιο μοτίβο και ατμόσφαιρα δεν κουράζει καθόλου. Τα κομμάτια είναι κυρίως mid-tempo με μερικές κρίσεις πανικού, τα κλεψιμέικα riff είναι βάλσαμο για κάθε αυτί ταλαιπωρημένο από τη γενικότερη πλαστικοτεχνικούρα, που μαστίζει το μοντέρνο ακραίο μέταλ, ενώ τα ερπετικά φωνητικά είναι του Σεϊτάνη του ίδιου και κολλάνε απόλυτα στη γενικότερη ανίερη σαπίλα. Από τους Like Rats δε λείπει και η μοχθηρή "ίβολκορ" αύρα που λατρεύουμε στους Pulling Teeth, τους Length Of Time και τους Kindred, με τους οποίους πιστεύω ότι βρίσκουμε και τις πιο πολλές ομοιότητες.
Αυτή η κυκλοφορία είναι λουκουμάκι σκέτο και αν ανήκετε σ' αυτούς που στα πλαίσια ενός παυλόβιου αντανακλαστικού χύνουν δάκρια συγκίνησης στο άκουσμα εντολών όπως "Celtic Frost", "Asphyx" κλπ., έχετε βρει με τους Like Rats το επόμενο φετίχ σας. Αν πάλι νομίζετε ότι ο δίσκος απευθύνεται μόνο σε νοσταλγικούς κωλόγερους, ξανασκεφτείτε το προσπαθώντας να ανακαλέσετε πότε ακούσατε τελευταία φορά Lair Of The Minotaur. Για κλείσιμο, δείτε άλλη μία το εξώφυλλο.
http://www.likerats.net
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου