Άργησα λίγο να το τσεκάρω αυτό γιατί με ξενέρωνε το όνομα. Πρόκειται για τον τίτλο εκείνης της sci-fi ταινίας με τον Ήθαν Χωκ και την Ούμα Θέρμαν, την οποία είχα δει τότε στο σινεμά και αν θυμάμαι καλά μου άρεσε, μα αναγκάστηκα να τη σβήσω απ' τη μνήμη μου γιατί ντρεπόμουν που μου άρεσε μια ταινία με τον Ήθαν Χωκ. Και να πώς τα φέρνει η ζωή, παραλίγο να αγνοήσω τελείως τους Gattaca επειδή είμαι κομπλεξικός! Ευτυχώς όμως ήρθε η αγία Halo Of Flies για να επανακυκλοφορήσει το εφτάρι, οπότε σκέφτηκα ότι μάλλον για κάτι δυνατό πρόκειται. Τέτοιο σκαμπίλι όπως και να 'χει δε το περίμενα. Το βάζω αμέριμνος να παίξει, ξεκινάει το πρώτο κομμάτι με κάτι τσέλα και ατμόσφαιρες, εντάξει βατά θέματα για όποιον είχε διαβάσει, αλλά εκεί στο 1:05 μπαίνει ΤΟ riff και με τη μία πετάχτηκα πάνω όπως η Μπρουκ Σιλντς όταν πάτησε το πετρόψαρο στη "Γαλάζια Λίμνη" (κατάφερα να κάνω τρεις blast-from-the-past αναφορές μέσα σε μία παράγραφο... ΟΚ, σταματάω). Κλαίνε οι γαμημένες κιθάρες, ε και μετά όταν σκάει το πρώτο νεοκραστάδικο κόψιμο (ξέρετε, αυτό που ακούγεται σα δύο ή τρεις βροντές συνεχόμενες και γκρεμίζει αυθαίρετα, καλά σταματάω) αφήνομαι ολοκληρωτικά.
Νέο neo-crust από Τσεχία λοιπόν. Τόσο νέο βέβαια δεν είναι, γιατί αφενός το neo-crust είναι ένας μάλλον κορεσμένος ήχος, και αφετέρου οι Gattaca υπάρχουν απ' το 2009 και έχουν ήδη ένα ντέμο και τρία σπλιτ, τα οποία τα άκουσα μέσα στον ενθουσιασμό μου μονοκοπανιά και στα ρηπίτια. Ειδικά το ντέμο ξεσκίζει και είναι φουλ στο πάθος, το στυλ τότε ήταν κάπως πιο χύμα σε σύγκριση με το εφτάρι που παρουσιάζουμε εδώ. Ξαναγυρνώντας στο παρόν, βρίσκουμε τους τωρινούς Gattaca να δίνουν λιγότερη έμφαση στο βρωμόξυλο και περισσότερη στο συναίσθημα. Το d-beat και οι γρήγορες ταχύτητες αποφεύγονται σκόπιμα, η μελωδία κυριαρχεί και εξυπηρετεί την επικούρα και το λυρισμό, ενώ ταυτόχρονα οι κιθάρες αφήνονται να πυκνώσουν και να απλωθούν. Ναι, τα 'χουμε χιλιοακούσει αυτά, και απ' τους Antimaster, και απ' τους Madame Germen, και απ' τους Fall Of Efrafa, αλλά ποιός χέστηκε; Οι Gattaca έχουν την τσίτα και το συναισθηματισμό που χρειάζεται για να μιλήσουν στην καρδούλα μας και εκτός αυτού, καταφέρνουν μέχρι στιγμής να αποφύγουν το να χάσουν το δρόμο τους, μην αφήνοντας να τους παρασύρει το ρεύμα του post metal και του sludge, όπως συνέβη με τους προαναφερθέντες Fall Of Efrafa, τους Tragedy και τους Morne. Περιμένουμε τη συνέχεια.
Εντωμεταξύ, κοπανούσα το κεφάλι μου στον τοίχο για να βρω τι μου θυμίζει αυτή η ριφφάρα στο πρώτο κομμάτι και τελικά ήταν το "Implore The Darken Sky" των Heaven Shall Burn. Το αναφέρω γιατί αυτή η σύγκριση δίνει ακόμα περισσότερα στοιχεία για τα vibes των Gattaca, πέραν του κοινού vegan-ισμού και της ίδιας καταστροφολογίας στους στίχους που μοιράζονται και οι δύο μπάντες.
http://gattaca.bandcamp.com/
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου