Top 10 ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Για όσους μένουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα, ή για όσους αισθάνονται (κυρίως επώδυνα) δεμένοι με αυτήν, πιστεύω ότι μία λίστα με φετινές κυκλοφορίες ελληνικών συγκροτημάτων είναι η πιο αντιπροσωπευτική για τη χρονιά που πέρασε, αλλά και η πιο ουσιαστική. Ανεξάρτητα απ' την κοινή γλώσσα μεταξύ πομπού και δέκτη, η οποία, παρόλο που λειτουργεί σαν μεταξύ μας γέφυρα στα πεδία ενός κοινού παρελθόντος, δεν είναι πάντα παρούσα, αυτό που μας ενώνει με τις μουσικές ελληνικών μπαντών, είναι ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε όλο αυτό που γίνεται. Οι Faithreat, οι Κονσπιρασαίοι, οι Πανδημία, οι Lifewreck, είναι τύποι που πετυχαίνουμε στα μέρη που πηγαίνουμε, άνθρωποι που μοιραζόμαστε κοινές απόψεις και που τσαντίζονται με πράματα που τσαντίζουν κι εμάς. Οπότε, άσχετα από το πώς εκφράζονται μουσικά ή στιχουργικά αυτά τα βιώματα, αυτές οι μπάντες τραγουδάνε εμάς και για εμάς. Και αυτό είναι κάθε άλλο παρά εγωιστικό, είναι το άκρως αντίθετο κατά τη γνώμη μου: είναι συλλογικότητα και αλληλεγύη, είναι η οικογένεια του δικού μας underground.
10. Πανδημία – Μοντέρνα Πανούκλα
Μελωδικό πανκ από Αθήνα που μπλέκει ψωραλέα, μπλακμεταλάδικη μισανθρωπίλα με γλυκόπικρο post punk και σκισμένα, ανατριχιαστικά φωνητικά. Τίγκα πολεμός και μετα-αποκαλυπτικός θρήνος σε έναν εθιστικό και άκρως εικονοπλαστικό δίσκο.
http://scullcrasherrecords.bandcamp.com/album/lp
09. Mass Culture/Fields Of Locust – Split
Οι Αθηναίοι Mass Culture στην πρώτη πλευρά αυτού του split παίρνουν το χρόνο τους, ώστε να καταφέρουν στοιχειωτικές post metal ατμόσφαιρες, δοσμένες με μια υπνωτιστική επαναληπτικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μεσ' στην καύλα. Οι Πατρινjοί Fields Of Locust απ' την άλλη έχουν ξεφύγει τελείως. Ξεκινάνε με ένα φανταστικό και εντελώς απρόσμενο folk κομμάτι, για να κλείσουν την πλευρά τους με το επικό "Conqueror", που είναι στο γνώριμο άψογο στυλ τους.
http://massculture.bandcamp.com/
http://fieldsoflocust.bandcamp.com/
08. Cut Off – Sick Of This Life
Υπάρχει εμπεριστατωμένη κριτική αυτού του δίσκου στο μπλογκ που διαβάζετε. Ό,τι ήταν να γραφτεί γράφτηκε. Ίσως να πρέπει να συμπληρώσουμε ότι το "Sick Of This Life" είναι το πιο "στη μάπα" άλμπουμ που ακούσαμε φέτος.
http://cutoffpowerviolence.bandcamp.com/
07. Dirty Wombs/Gutter – Split
Σ' αυτό το split οι Dirty Wombs εννοείται πως τα γαμάνε όλα με την απόλυτα αναγνωρίσιμη japcore-ίλα τους. Η πλευρά τους είναι φουλ τσίτα, όλοι οι λόγοι που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε είναι εδώ: τρελαμένα σολίδια από δω μέχρι μεθαύριο, δίγλωσσοι στίχοι που λειτουργούν τέλεια, άπειρη ενέργεια, ξεσηκωτικά vibes, γενικά μόνο κομματάρες (αδυναμία μου το "Night Fever"). Μουσικές για να παίρνεις τα βουνά. Όχι ότι η πλευρά των Gutter πάει πίσω. Μιλάμε για χάρκορ πανκ του Διαόλου με άπειρη λύσσα και μένος για κάθετι στραβό. Οι στίχοι εντωμεταξύ είναι τελείως θεΐλα και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γαμωσταυρίσματος από Χρυσαυγίτες μέχρι ΚΚΕδες!
http://dirtywombs.bandcamp.com/album/split-with-gutter-12-lp
http://gutterhxc.bandcamp.com/
06. Conspiracy Of Denial – Conspiracy Of Denial
Οι Conspiracy Of Denial ντεμπουτάρουν και μπαίνουν μ' ό,τι έχουν ρημάζοντας τα πάντα. Ό,τι, σε πείσμα των συνθηκών, παραμένει ζωντανό σ' αυτή τη μαραζωμένη πόλη, βρίσκει φωνή και καταφύγιο στις κραυγές, τις μελωδίες και τους ρυθμούς των Conspiracy Of Denial. Μια απόδειξη ότι ο βρωμερός, πρωτευουσιάνικος αέρας μπορεί να αποτελέσει καύσιμο για κάτι όμορφο και διαφορετικό. Οι Conspiracy Of Denial δε δραματοποιούν τίποτα, απλά αποτυπώνουν τη δική τους, τη δική μας πραγματικότητα.
http://conspiracyofdenial.bandcamp.com/
05. Faithreat – Faithreat
Αυτό ήταν μεγάλη κεραμίδα, μιας και είχα καιρό να κολλήσω έτσι με thrash δίσκο. Και όταν λέμε thrash εννούμε thrash, με φουλ τσιρίδες, κιθάρες γάμα τα και γκάζι τσίτα. Εντωμεταξύ κάτι έχουν αυτοί οι Faithreat και βγάζουν και μια πανκιά, με αποτέλεσμα να τους γουστάρει όλος ο κόσμος, ανεξαρτήτως ακουσμάτων. Βόλος, κολάν και χαίτη, αλητεία σκέτη / Βόλος και θρας, θα γίνει σαματάς!
http://faithreat.bandcamp.com/album/faithreat
04. I Want The Moon – Downfall 12"
Τους I Want The Moon τους αγαπάω τόσο, ώστε δε ζήταω τίποτα παραπάνω απ' τη σχέση μας. Θα μπορούσα να μείνω με το προπέρσινο ντέμο τους και τις δύο φορές που τους έχω δει live και να ζήσω ευτυχισμένος αγαπώντας τους εξίσου. Οι I Want The Moon όμως, ανοιχτοχέρηδες όπως πάντα, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους βινύλιο με επαναηχογραφημένα τρία κομμάτια απ' το ντέμο (συμπεριλαμβανομένου του λατρεμένου μου "A Point In Time") και ένα καινούριο κομμάτι με ελληνικό στίχο και γαλλικό τίτλο για το τέλος. Για τα κομμάτια τι να πούμε μωρέ, κόβω φλέβα. Το δε τελευταίο άσμα έχει τα φόντα να γίνει νέος εθνικός ύμνος μαζί με το "Αγανάκτηση Και Υποταγή" των Antimob. "Είναι τούτο το σάστισμα ίσως, που γεμίζει την πλήξη μου μίσος. ΜΙΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ". Άντε γεια.
http://iwantthemoon.bandcamp.com/
03. Αρχή Του Τέλους – Πτώση
To "Πτώση" είναι ένας σπάνιος δίσκος που αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Τόσο σπάνιος που ψιλοντρέπομαι που τον χώνω σε λίστα. Άσε που ακούγοντας τον γράφοντας αυτές τις γραμμές, συνεχίζει να μεγαλώνει μέσα μου, σε φάση που παίζω με την ιδέα να σβήσω όλα τα υπόλοιπα και να αφήσω μόνο αυτόν. Κάθε γαμημένο δευτερόλεπτο αυτού του άλμπουμ είναι πόνος και απώλεια, κάθε γαμημένος στίχος μένει στο μυαλό. Ο τρόπος με τον οποίο κορυφώνονται τα κομμάτια, και σε αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο η φωνή, φέρνει δάκρυα στα μάτια και τρομερή ταύτιση με το περιεχόμενο. Δε γίνεται σε κάτι τόσο ομοιογενές και στοχευμένο να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτι, ούτε καν κάποιο σημείο του δίσκου. Τι να πω άλλο δεν ξέρω, αφήστε το να παίζει το ρημάδι και κάντε ενδοσκόπηση, υπάρχει θέμα εδώ.
http://arxi-tou-telous.bandcamp.com/
02. Ruined Families – Blank Language
Το δεύτερο full length των Ruined Families έφτασε σε πολλά αυτιά εκτός Ελλάδας και πιστεύω ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να περιγραψεί κανείς σε κάποιον που δεν είναι από δω, το τί συμβαίνει σ' αυτή τη χαβούζα που λέγεται Αθήνα, μιας και η ίδια δεν έχει απαντήσεις.
http://ruinedfamilies.bandcamp.com/
01. Λήθη – Λήθη
Τα είπαμε στο review. Αυτός ο δίσκος με γονάτισε. Δεν τον χωρίζουν τρελές αποστάσεις από όλα τα υπόλοιπα, απλά ήταν μεγάλο το σοκ.
http://lethecrustpunkchaos.bandcamp.com/
Βαγγέλης Ε.
Για όσους μένουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα, ή για όσους αισθάνονται (κυρίως επώδυνα) δεμένοι με αυτήν, πιστεύω ότι μία λίστα με φετινές κυκλοφορίες ελληνικών συγκροτημάτων είναι η πιο αντιπροσωπευτική για τη χρονιά που πέρασε, αλλά και η πιο ουσιαστική. Ανεξάρτητα απ' την κοινή γλώσσα μεταξύ πομπού και δέκτη, η οποία, παρόλο που λειτουργεί σαν μεταξύ μας γέφυρα στα πεδία ενός κοινού παρελθόντος, δεν είναι πάντα παρούσα, αυτό που μας ενώνει με τις μουσικές ελληνικών μπαντών, είναι ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε όλο αυτό που γίνεται. Οι Faithreat, οι Κονσπιρασαίοι, οι Πανδημία, οι Lifewreck, είναι τύποι που πετυχαίνουμε στα μέρη που πηγαίνουμε, άνθρωποι που μοιραζόμαστε κοινές απόψεις και που τσαντίζονται με πράματα που τσαντίζουν κι εμάς. Οπότε, άσχετα από το πώς εκφράζονται μουσικά ή στιχουργικά αυτά τα βιώματα, αυτές οι μπάντες τραγουδάνε εμάς και για εμάς. Και αυτό είναι κάθε άλλο παρά εγωιστικό, είναι το άκρως αντίθετο κατά τη γνώμη μου: είναι συλλογικότητα και αλληλεγύη, είναι η οικογένεια του δικού μας underground.
10. Πανδημία – Μοντέρνα Πανούκλα
Μελωδικό πανκ από Αθήνα που μπλέκει ψωραλέα, μπλακμεταλάδικη μισανθρωπίλα με γλυκόπικρο post punk και σκισμένα, ανατριχιαστικά φωνητικά. Τίγκα πολεμός και μετα-αποκαλυπτικός θρήνος σε έναν εθιστικό και άκρως εικονοπλαστικό δίσκο.
http://scullcrasherrecords.bandcamp.com/album/lp
09. Mass Culture/Fields Of Locust – Split
Οι Αθηναίοι Mass Culture στην πρώτη πλευρά αυτού του split παίρνουν το χρόνο τους, ώστε να καταφέρουν στοιχειωτικές post metal ατμόσφαιρες, δοσμένες με μια υπνωτιστική επαναληπτικότητα. Το αποτέλεσμα είναι μεσ' στην καύλα. Οι Πατρινjοί Fields Of Locust απ' την άλλη έχουν ξεφύγει τελείως. Ξεκινάνε με ένα φανταστικό και εντελώς απρόσμενο folk κομμάτι, για να κλείσουν την πλευρά τους με το επικό "Conqueror", που είναι στο γνώριμο άψογο στυλ τους.
http://massculture.bandcamp.com/
http://fieldsoflocust.bandcamp.com/
08. Cut Off – Sick Of This Life
Υπάρχει εμπεριστατωμένη κριτική αυτού του δίσκου στο μπλογκ που διαβάζετε. Ό,τι ήταν να γραφτεί γράφτηκε. Ίσως να πρέπει να συμπληρώσουμε ότι το "Sick Of This Life" είναι το πιο "στη μάπα" άλμπουμ που ακούσαμε φέτος.
http://cutoffpowerviolence.bandcamp.com/
07. Dirty Wombs/Gutter – Split
Σ' αυτό το split οι Dirty Wombs εννοείται πως τα γαμάνε όλα με την απόλυτα αναγνωρίσιμη japcore-ίλα τους. Η πλευρά τους είναι φουλ τσίτα, όλοι οι λόγοι που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε είναι εδώ: τρελαμένα σολίδια από δω μέχρι μεθαύριο, δίγλωσσοι στίχοι που λειτουργούν τέλεια, άπειρη ενέργεια, ξεσηκωτικά vibes, γενικά μόνο κομματάρες (αδυναμία μου το "Night Fever"). Μουσικές για να παίρνεις τα βουνά. Όχι ότι η πλευρά των Gutter πάει πίσω. Μιλάμε για χάρκορ πανκ του Διαόλου με άπειρη λύσσα και μένος για κάθετι στραβό. Οι στίχοι εντωμεταξύ είναι τελείως θεΐλα και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γαμωσταυρίσματος από Χρυσαυγίτες μέχρι ΚΚΕδες!
http://dirtywombs.bandcamp.com/album/split-with-gutter-12-lp
http://gutterhxc.bandcamp.com/
06. Conspiracy Of Denial – Conspiracy Of Denial
Οι Conspiracy Of Denial ντεμπουτάρουν και μπαίνουν μ' ό,τι έχουν ρημάζοντας τα πάντα. Ό,τι, σε πείσμα των συνθηκών, παραμένει ζωντανό σ' αυτή τη μαραζωμένη πόλη, βρίσκει φωνή και καταφύγιο στις κραυγές, τις μελωδίες και τους ρυθμούς των Conspiracy Of Denial. Μια απόδειξη ότι ο βρωμερός, πρωτευουσιάνικος αέρας μπορεί να αποτελέσει καύσιμο για κάτι όμορφο και διαφορετικό. Οι Conspiracy Of Denial δε δραματοποιούν τίποτα, απλά αποτυπώνουν τη δική τους, τη δική μας πραγματικότητα.
http://conspiracyofdenial.bandcamp.com/
05. Faithreat – Faithreat
Αυτό ήταν μεγάλη κεραμίδα, μιας και είχα καιρό να κολλήσω έτσι με thrash δίσκο. Και όταν λέμε thrash εννούμε thrash, με φουλ τσιρίδες, κιθάρες γάμα τα και γκάζι τσίτα. Εντωμεταξύ κάτι έχουν αυτοί οι Faithreat και βγάζουν και μια πανκιά, με αποτέλεσμα να τους γουστάρει όλος ο κόσμος, ανεξαρτήτως ακουσμάτων. Βόλος, κολάν και χαίτη, αλητεία σκέτη / Βόλος και θρας, θα γίνει σαματάς!
http://faithreat.bandcamp.com/album/faithreat
04. I Want The Moon – Downfall 12"
Τους I Want The Moon τους αγαπάω τόσο, ώστε δε ζήταω τίποτα παραπάνω απ' τη σχέση μας. Θα μπορούσα να μείνω με το προπέρσινο ντέμο τους και τις δύο φορές που τους έχω δει live και να ζήσω ευτυχισμένος αγαπώντας τους εξίσου. Οι I Want The Moon όμως, ανοιχτοχέρηδες όπως πάντα, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους βινύλιο με επαναηχογραφημένα τρία κομμάτια απ' το ντέμο (συμπεριλαμβανομένου του λατρεμένου μου "A Point In Time") και ένα καινούριο κομμάτι με ελληνικό στίχο και γαλλικό τίτλο για το τέλος. Για τα κομμάτια τι να πούμε μωρέ, κόβω φλέβα. Το δε τελευταίο άσμα έχει τα φόντα να γίνει νέος εθνικός ύμνος μαζί με το "Αγανάκτηση Και Υποταγή" των Antimob. "Είναι τούτο το σάστισμα ίσως, που γεμίζει την πλήξη μου μίσος. ΜΙΣΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ". Άντε γεια.
http://iwantthemoon.bandcamp.com/
03. Αρχή Του Τέλους – Πτώση
To "Πτώση" είναι ένας σπάνιος δίσκος που αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Τόσο σπάνιος που ψιλοντρέπομαι που τον χώνω σε λίστα. Άσε που ακούγοντας τον γράφοντας αυτές τις γραμμές, συνεχίζει να μεγαλώνει μέσα μου, σε φάση που παίζω με την ιδέα να σβήσω όλα τα υπόλοιπα και να αφήσω μόνο αυτόν. Κάθε γαμημένο δευτερόλεπτο αυτού του άλμπουμ είναι πόνος και απώλεια, κάθε γαμημένος στίχος μένει στο μυαλό. Ο τρόπος με τον οποίο κορυφώνονται τα κομμάτια, και σε αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο η φωνή, φέρνει δάκρυα στα μάτια και τρομερή ταύτιση με το περιεχόμενο. Δε γίνεται σε κάτι τόσο ομοιογενές και στοχευμένο να ξεχωρίσει κάποιο κομμάτι, ούτε καν κάποιο σημείο του δίσκου. Τι να πω άλλο δεν ξέρω, αφήστε το να παίζει το ρημάδι και κάντε ενδοσκόπηση, υπάρχει θέμα εδώ.
http://arxi-tou-telous.bandcamp.com/
02. Ruined Families – Blank Language
Το δεύτερο full length των Ruined Families έφτασε σε πολλά αυτιά εκτός Ελλάδας και πιστεύω ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να περιγραψεί κανείς σε κάποιον που δεν είναι από δω, το τί συμβαίνει σ' αυτή τη χαβούζα που λέγεται Αθήνα, μιας και η ίδια δεν έχει απαντήσεις.
http://ruinedfamilies.bandcamp.com/
01. Λήθη – Λήθη
Τα είπαμε στο review. Αυτός ο δίσκος με γονάτισε. Δεν τον χωρίζουν τρελές αποστάσεις από όλα τα υπόλοιπα, απλά ήταν μεγάλο το σοκ.
http://lethecrustpunkchaos.bandcamp.com/
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου