GABRIEL SALOMAN (Can) – Soldier's Requiem (2013)

Οι Pete Swanson και Gabriel Saloman όπως και πριν, έτσι και μετά το πέρας των Yellow Swans συνεχίζουν να πολεμούν τις προσωπικές ανησυχίες τους προσεκτικά και με ακρίβεια. Από το ατελείωτο βιογραφικό τους επιλεκτικά άκουγα κάποιες δουλείες, ενώ συγκρίνοντάς τες με την σύγχρονη πορεία τους χαίρομαι που βλέπω πως κανένας από τους δύο δεν καπηλεύτηκε όσες δυνατότητες άφησε η εκτεθειμένη πλέον κληρονομιά των Yellow Swans. Ο Saloman συνεχίζει να παίζει μόνος του ή με τους Diadem και τους Chambers και η λατρευτή για την συνεισφορά της στον πειραματικό σύγχρονο ήχο, Miasmah, τον τσίμπησε για την νέα του δουλειά η οποία χωρά σε μία πιο ελλειπτική εκδοχή της καθημερινότητας, μαγνητίζοντας τις μοναχικές διαδρομές που ακολουθεί η σκέψη.

Από την εισαγωγή του δίσκου, αν έχεις την άνεση να αφεθείς στον δημιουργό θα νιώσεις ότι πρόκειται για μία πολύ εσωτερική και βαθιά διαδρομή που ο εκλεπτυσμός της έκφρασης και του ήχου, όσο και αν φορτίζει, δεν γρατζουνάει. Το ατμοσφαιρικό minimal, νεοκλασικό μοτίβο της εισαγωγής είναι επαρκέστατο για να λειτουργήσει σαν προοίμιο. Οι μελωδίες βρίσκουν το χώρο τους φυσικά και με απλότητα, το πιάνο σκάβει τη θέση που θα γεμίσουν τα βιολιά ή η κιθάρα ή τα πλήκτρα και το φάσμα του "Soldier’s Requiem" διαγράφεται από τους ψυχρούς ήχους-χρώματα του Saloman, ενώ παλινδρομώ σε ένα εκκρεμές μινιμαλισμού με άκρα τον Ryuichi Sakamoto και τον Ben Frost.

Φόβος, στασιμότητα, κίνδυνος, τυχαίο, τέλος. Οι μελωδίες κορυφώνονται (χάνονται) μέσα σε βόμβους που όλο και απλώνονται καλύπτοντας με μία συχνότητα όλο και περισσότερο χώρο. Η δυσοίωνη δομή και το βάθος των συνθέσεων είναι εφάμιλλο αυτού των Godspeed You! Black Emperor, μα φυσικά όχι τόσο πομπώδες. Οι μελωδικές θεματικές διαδέχονται η μία την άλλη και κορυφώνονται πάνω στο άγχος, σε αλληγορίες αβέβαιων διαβάσεων προς την ελευθερία. Αφού ο βόμβος αποδομηθεί στον θόρυβο, το πιάνο θα επιστρέψει με μία αργή, απόμακρη, ελαφρά δυσαρμονική μελωδία η οποία θα καταλήξει ξανά μόνη, οδός και οδηγός.

Ο δίσκος μπορεί να μοιάσει σαν μία επίκληση στον πάγο, ή σαν ένας χαιρετισμός στην αντανάκλαση ενός φωτός σε ένα κρύο και ακριβό καθρέφτη. Όποιοι αναζητούν την παρηγοριά στην διάθεση των gy!be στα sample βροχής ή φωτιάς ή χαρτιού που τσαλακώνεται, με τις εξάρσεις που δεν θέλουν για βοήθεια τα αυξημένα ντεσιμπέλ αλλά μία κατηφόρα που στερείται τη βαρύτητα και την ορμή μπορούν να ξεκουραστούν για λίγο εδώ.

http://www.miasmah.com/recordings/gabriel_saloman.html
http://gabrielsaloman.bandcamp.com/

Γιώργος Κ.