WARPAINT (US) - Warpaint (2014)

Δε θα τα γράψω τόσα μιας και δεν αρμόζει στο ύφος του blog τέτοια πράξη φλωριάς έκδηλη. Θα τα γράψω σωστά όμως. Το λοιπόν, αυτό το cd (όπως και το προηγούμενό τους) είναι ένα πετραδάκι αστραφτερό και πολύτιμο. Οι κοπελίτσες που απαρτίζουν τις Warpaint (πάρτε και ματσό όνομα να μη λέτε πολλά *σφίξιμο*) είναι γλύκες, και η μουσική τους μου θυμίζει, με αρκετά διαφορετικό τρόπο βέβαια, την απαλότητα των Cocteau Twins. Το πιο turbo thing του δίσκου όμως είναι ότι είναι turbo χωρίς να είναι turbo. Στην επόμενη παράγραφο ξαναρχίζω να γράφω ανθρώπινα.

Αυτό που το απαθές humor μου προσπαθεί να πει είναι πως το cd είναι βουτηγμένο στην απαλότητα και τη γυναικεία, την πραγματική μαγεία και βρίθει καθημερινότητας. Δεν είναι όμως η καθημερινότητα που εκφράζεται από τη ρουτίνα ή το σύνηθες. Είναι προϊόν που εκμαιεύεται από την καθημερινότητα. Και μέσα από αυτό το ονειρικό και shoegaze ύφος, και λόγω τις αποχής του από μουσικές εξάρσεις, ένα τραγούδι του μπορεί να χωρέσει σε οποιαδήποτε στιγμή της μέρας, μίας μέρας, όποιας μέρας. Να χωθεί και να αντικαταστήσει με ήχο και χρώμα όσες σκέψεις δεν προλαβαίνουμε να βάλουμε οι ίδιοι μέσα στη στιγμή.

Ωδικά πτηνά πλέον (ήταν περισσότερο γατούλες στο πρώτο), γράφουν πουπουλένιες κιθάρες, τραγουδούν αραχνοΰφαντα φωνητικά, και με μεταξένιες ραφές τα ενώνουν όλα σε τραγούδια επηρεασμένα από Cocteau Twins, R&B και rap φόρμες και τους Radiohead (ε, γυναίκες είναι). Αυτό το shoegaze και dream pop μίγμα και στέκεται υπέροχα και κοιτά στα μάτια όσα υπόλοιπα γεφυρώνουν τα ιδιώματα με garaze και noise hype-ιές. Επιπλέον, για όσους πιστεύουν ότι έχουν αφήσει πίσω την εφηβική προσκόλληση και τις απαιτήσεις του ονείρου "γυναίκα μουσικός" τους προκαλώ να τσεκάρουν ενδελεχώς την μπασίστρια.

http://www.warpaintwarpaint.com/

Γιώργος Κ.