Λοιπόν, οι Murmuüre είναι μια πολύ ευχάριστη ανακάλυψη. Ασαφές bio κάποιου Γάλλου, πιθανολογείται ότι πρόκειται για one man band, ελάχιστες πληροφορίες πέρα από τις απαραίτητες μουσικές, και να σου μια εξαιρετική αρχη.
Έχω παραδεχτεί γενικά πως ήταν καταπληκτική κίνηση από μέρους μου το να παρακολουθώ την Paradigms, το βρετανικό label που επακυκλοφόρησε τον δίσκο αυτό (αφού είχε προηγηθεί κυκλοφορία σε κασσετα, περιορισμένη στα 100 αντίτυπα λίγους μήνες πριν), και με το πέρασμα των χρόνων έχει κοσμήσει με άλλες κυκλοφορίες της την δισκοθήκη μου.
Στα του δίσκου, εδώ έχουμε να κάνουμε με ιδέες που αντικρύζουν πίσω μέχρι και το 2006, ο Γάλλος κάνει αναφορά για συνεχή πειραματισμό που του βγήκε σε κάτι τελείως απρόσμενο. Πράγματι όλος ο δίσκος είναι έτσι, το ξεκίνημα είναι τόσο περίεργο που προκαλεί μια αμηχανία στο σώμα, ένα μούδιασμα στο μυαλό.
Black metal αισθητική; υπάρχει κάπου υπόγεια σίγουρα, και σε ορισμένες στιγμές ξεθαρρεύει λίγο παραπάνω, αλλά εδώ, κυριαρχεί ένας αναμοχλεύων θόρυβος και πάνω σ'αυτόν έρχεται για να επιβληθεί μια σκοτεινή ambiance. Γλυκός θόρυβος που περπατάει χέρι χέρι με μια μελωδική υφή στα κομμάτια. Οργανικές στιγμές δημιουργημένες μέσα στην αλχημεία ζωντανών και ηλεκτρονικών ήχων.
Το διαπεραστικό αυτό κύμα, αφήνει μια εξωγήινη αίσθηση παραπλήσια αυτής των Yoga, κάτι παραπάνω από αίσθηση θα έλεγα όμως, κανονική μεταφορά στα έρημα, παγωμενα και βραχώδη μονοπάτια κάποιου μακρινού πλανήτη.
Reincarnate και Disincarnate αγαπημένα κομμάτια, παίρνουν την θέση επειδή αφήνουν μάλλον τα πιο απόκοσμα συναισθημάτα σε μένα.
Νιώθω λίγο ηλίθιος για να είμαι ειλικρινής που αγνόησα το preorder κι άφησα να χαθεί η προσφορά του με το καταπληκτικό μπλουζάκι (all hail fetishism...), αλλά μια πικρία την είχα δεχτεί με τις τελευταίες κυκλοφορίες, και πιο συγκεκριμένα με το split Sol & Blóðtrú. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Έχω παραδεχτεί γενικά πως ήταν καταπληκτική κίνηση από μέρους μου το να παρακολουθώ την Paradigms, το βρετανικό label που επακυκλοφόρησε τον δίσκο αυτό (αφού είχε προηγηθεί κυκλοφορία σε κασσετα, περιορισμένη στα 100 αντίτυπα λίγους μήνες πριν), και με το πέρασμα των χρόνων έχει κοσμήσει με άλλες κυκλοφορίες της την δισκοθήκη μου.
Στα του δίσκου, εδώ έχουμε να κάνουμε με ιδέες που αντικρύζουν πίσω μέχρι και το 2006, ο Γάλλος κάνει αναφορά για συνεχή πειραματισμό που του βγήκε σε κάτι τελείως απρόσμενο. Πράγματι όλος ο δίσκος είναι έτσι, το ξεκίνημα είναι τόσο περίεργο που προκαλεί μια αμηχανία στο σώμα, ένα μούδιασμα στο μυαλό.
Black metal αισθητική; υπάρχει κάπου υπόγεια σίγουρα, και σε ορισμένες στιγμές ξεθαρρεύει λίγο παραπάνω, αλλά εδώ, κυριαρχεί ένας αναμοχλεύων θόρυβος και πάνω σ'αυτόν έρχεται για να επιβληθεί μια σκοτεινή ambiance. Γλυκός θόρυβος που περπατάει χέρι χέρι με μια μελωδική υφή στα κομμάτια. Οργανικές στιγμές δημιουργημένες μέσα στην αλχημεία ζωντανών και ηλεκτρονικών ήχων.
Το διαπεραστικό αυτό κύμα, αφήνει μια εξωγήινη αίσθηση παραπλήσια αυτής των Yoga, κάτι παραπάνω από αίσθηση θα έλεγα όμως, κανονική μεταφορά στα έρημα, παγωμενα και βραχώδη μονοπάτια κάποιου μακρινού πλανήτη.
Reincarnate και Disincarnate αγαπημένα κομμάτια, παίρνουν την θέση επειδή αφήνουν μάλλον τα πιο απόκοσμα συναισθημάτα σε μένα.
Νιώθω λίγο ηλίθιος για να είμαι ειλικρινής που αγνόησα το preorder κι άφησα να χαθεί η προσφορά του με το καταπληκτικό μπλουζάκι (all hail fetishism...), αλλά μια πικρία την είχα δεχτεί με τις τελευταίες κυκλοφορίες, και πιο συγκεκριμένα με το split Sol & Blóðtrú. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μάριος Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου