Οι screamo μαχητές The Saddest Landscape
είναι από τις πιο παλιές και γνωστές μπάντες της σκηνής και φέτος
κλείνουν μια δεκαετία από τότε που σχηματίστηκαν, άσχετα αν ήταν για
τέσσερα χρόνια διαλυμένοι. Το "After The Lights" είναι το δεύτερο full
length τους μετά την επαναδραστηριοποίησή τους το 2009 και τους βρίσκει
να ωριμάζουν (όχι να "φλωριμάζουν", το τονίζω) ομοιόμορφα, ακολουθώντας
τα προστάγματα του ενστίκτου των καιρών μας, που θέλει το screamo να
απομακρύνεται από το χάος των Orchid και την υπόγεια τσίτα σχημάτων όπως οι Hoover, και να προβάλλει την απόγνωσή του καλλωπισμένη, μα το ίδιο πικρή. Οι The Saddest Landscape,
παρόλαυτα, δεν ακολούθησαν ποτέ τη γραμμή νεότερων μα και παλιότερων
groups που φλερτάρουν αδυσώπητα με το post rock, αντιθέτως, κρατάνε σε
πρώτο πλάνο την πανκιά τους ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζουν τον ήχο τους όλο
και πιο δεμένο και στρωτό. Τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν στο ύφος
των The Saddest Landscape είναι βέβαια και εδώ παρόντα.
Ξέπνοα, ημιλιπόθυμα φωνητικά, εμβατηριακά τύμπανα, κιθάρες που ξεκινάνε
επαναστάσεις και στίχοι όπως:
I want an army to fight for me
I want to admit that it is ok to be strong
All of my enemies will feel my rage
All of my enemies will see what's in store
συμβάλλουν στην απίστευτη επικούρα του album και με αναγκάζουν να φαντασιώνομαι ορδές σκριμάδων με φράτζες, καρώ πουκάμισα και ξιφολόγχες, καβάλα σε άλογα, να κάνουν έφοδο σε κάθε τι false! Σας αποχαιρετώ, λοιπόν, με αυτή την όμορφη εικόνα προτρέποντάς σας να ενδώσετε σ' αυτό τον υπέροχο δίσκο.
I want an army to fight for me
I want to admit that it is ok to be strong
All of my enemies will feel my rage
All of my enemies will see what's in store
συμβάλλουν στην απίστευτη επικούρα του album και με αναγκάζουν να φαντασιώνομαι ορδές σκριμάδων με φράτζες, καρώ πουκάμισα και ξιφολόγχες, καβάλα σε άλογα, να κάνουν έφοδο σε κάθε τι false! Σας αποχαιρετώ, λοιπόν, με αυτή την όμορφη εικόνα προτρέποντάς σας να ενδώσετε σ' αυτό τον υπέροχο δίσκο.
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου