Μμμ... Οι Matthew Bower (Skullflower, Voltigeurs), Justin Broadrick (Godflesh, Jesu) και Samantha Davis (Voltigeurs)
μου σκίζουν την καλοκαιρινή διάθεση που είχα κρεμάσει σαν σεντόνι στην
αυλή, περνώντας και αφήνοντας στη θέση του έναν ηχητικό όλεθρο.
Αυτή
η συνεργασία έχει κάτσει πάνω στην πλάτη μου και με τραβάει κάτω, μου
ελαττώνει την ταχύτητα και διασαλεύει την υπέροχη καλοκαιρινή μου
διάθεση για κοκτέηλ και βόλτες στην παραλία. Και γαμώ το κέρατο, χτυπάει
ευαίσθητες χορδές αυτός ο δίσκος. Πλην της θορυβώδους φύσης του, του
ατελείωτου φλερτ των Bower και Broadrick με την ψυχεδέλεια, το black
metal και την αργόσυρτη επανάληψη, χαίρομαι τόσο πολύ που ακούω κάτι νέο
και (περισσότερο από) ικανοποιητικό από τον Broadrick, που καιρό τώρα
και μόνο η αναφορά στο όνομα των Jesu μου έφερνε
υπνηλία. Η λασπουριά στην οποία βουτάω είναι τόσο πηχτή και έχει την
περιέργη ιδιότητα να με κρατάει κάπου στην μέση της λακούβας στην οποία
δημιουργήθηκε, δεν μπορώ ούτε να πατώσω ούτε να μείνω στην επιφάνεια.
Όλα επιστεγάζονται κάτω από την αψίδα του θορύβου η οποία χτίζεται
αβίαστα από μανούλες του είδους. Τα drums δίνουν σωστή industrial υφή,
ακολουθώντας και όχι στηρίζοντας τα θορυβώδη και βλοσυρά "θέλω" των
κομματιών και τις πλακωμένες μελωδίες που ξεμυτίζουν αραιά. Επιπρόσθετα,
αυτή η συνέπεια προς την επανάληψη έρχεται και δένει καθορίζοντας
τελεσίδικα την ανάπτυξη των κομματιών.
Τέλος πάντων, χωρίς
περαιτέρω αναπτύξεις και μπλα-μπλα, πετάω τη βερμούδα, κάθομαι μπροστά
από τον καταψύκτη και παραμερίζω τις καλοκαιρινές μου ανάγκες για λίγο.
Xωρίς γκρίνιες και νιάου, το άλμπουμ τα σπάει.
Γιώργος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου