THE HUNT (US) - The Hunt Begins (2013)

Λοιπόν, με έπιασε ένας παροξυσμός με αυτό το δίσκο, όχι από αυτούς τους παροξυσμούς που φωνάζεις μαλακίες και υπερβολές τύπου "καλύτερη μπάντα έβορ" και άλλα τέτοια χαριτωμένα, αλλά ένας παροξυσμός γεννημένος από την ανάμειξη νοσταλγικής εφηβικής μανίας και γεροντοπαλικαριάς. Αυτή η μαγική στιγμή που τα αν της εμπειρίας μπλέκονται με τη φαντασία, που νιώθεις σαν ο ήχος να είναι μία συνάντηση με ένα παλιόφιλο και η επαφή μαζί του σου επιτρέπει να ζήσεις λίγες στιγμές τόσο φρέσκιες και τόσο πλήρεις, αντιλαμβανόμενος την προσφορά τους a priori και στο έπακρο, χωρίς να σπαταλάς ενέργεια αναζητώντας κρυφά νοήματα.

Και να πεις ότι το έζησα το post punk ως σύγχρονός του; Ούτε καν, οπότε μάλλον γι' αυτό την πάτησα τόσο. Η φρεσκάδα που έχει ο δίσκος είναι τόσο παντού που καταντά πεισματάρα συνθετική προϋπόθεση. Κάθε κομμάτι μαγικά εφάπτεται μιας επιρροής τους, τοποθετώντας με σε ένα χωροχρονικό παράδοξο. Σαν ο ήχος να έκανε τον εγκέφαλό ένα μεγάλο φίλτρο και την πραγματικότητα ένα παραπέτασμα που τα μάτια ζωντανεύουν. Με βλέπω σε χρόνους και μέρη που δεν έχω πατήσει το πόδι μου, φοράω ρούχα που δεν θα φορούσα ποτέ, και υπό την επίβλεψη μιας λονδρέζικης μουντάδας βολτάρω μέχρι να έρθει η ώρα που απαιτεί την παρουσία μου σε συγκεκριμένο προορισμό.

Ο ήχος τους συμμαζεύει την αφρόκρεμα του post punk. Αντικαθιστούν το έντεχνο των New Model Army με positive punk και από εκεί και πέρα διαλέγουν πως θα μπουκώσουν το κάθε κομμάτι τινάζοντας τα χέρια τους στις δισκοθήκες τους διαλέγοντας και ταιριάζοντας. Μπάσα Fields Of the Nephilim και Misfits ενέργεια, Joy Division-ική εισαγωγή σε Interpol-ικά περάσματα, Editors φωνητικά σε The Sound πλάτες, The Cure κιθαριές σε The Fall περιτύλιγμα, αυτό το "Trainwreck" μονίμως μου φέρνει τους Terrible Feelings στο μυαλό και δε συμμαζεύεται.

Ο δίσκος παραμυθιάζει με την ενέργειά του και τους up-tempo ρυθμούς του, παροτρύνει να εξοντώσεις την ένταση χορεύοντας, να πιστεύεις ότι έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι νέο, ενώ ακόμα και μετά από τη δέκατη ακρόαση με ταξιδεύει με την ίδια ένταση, καραδοκώντας εκείνες τις στιγμές που τρυπά τα σύννεφα ο ήλιος για να αναδειχθεί όσο περισσότερο. Γαμημένα πετυχημένη δουλειά. Ξανά και ξανά μπράβο στη Sacred Bones.

Υ.Γ. Τσεκάρετε και το link της μπάντας στη Sacred Bones για να μάθετε και μία δύο δημοσιογραφικές πληροφορίες παραπάνω.

http://www.sacredbonesrecords.com/

Γιώργος Κ.