SUNN O))) & ULVER (US/Nor) - Terrestrials (2014)

Οι αυτόματες ταχείς ανασκοπήσεις που λαμβάνουν χώρα στο μυαλό μου βλέποντας αυτά τα ονόματα τα τελευταία χρόνια, είναι κατειλημμένες από στίβες αρνητικού φορτίου. Καθώς όμως αυτό το "&" δηλώνει ότι τα στοιχεία αλληλεπιδρούν, ξέρω μέσα μου ότι το αποτέλεσμα, παρότι μπορεί να βγει σαλάτα, αν μη τι άλλο θα τρώγεται. Όχι γιατί έχω ακράδαντη πίστη στα υλικά της. Αυτά σαπίζουν, χαλάνε, κάποιες φορές μένουν στο ψυγείο πάρα πολύ καιρό, ενώσω οι ιδιοκτήτες ξεχνούν ή νοσταλγούν και δεν τα πετάνε. Η όποια πίστη μου για το αξιόλογο αυτού του συμπλέγματος, βασίζεται στις ποιότητες που οι δημιουργοί του θα πρέπει να βασιστούν για να έχουν έστω και μία τυπική συνέπεια προς την αξιοπρέπεια.

Οι προηγούμενες συνεργασίες του Garm και του O'Malley με τους Aethenor ήταν, στουντιακά έστω, αποδοτικές. Ξεχωριστά, οι πορείες και των δύο ονομάτων στην καρδιά μου χάραξαν αυλάκια (των Νορβηγών πιο βαθιά, των Αμερικάνων πιο ψαρωτικά), στα οποία ξέπλενα και κοσκίνιζα πολλές μουσικές. Οι Ulver ακόμα και ως βοσκοί πριν την εμφάνιση του Tore Ylwizaker, που τους έβγαλε τις προβιές και τους φόρεσε μανδύες, παρέδωσαν δισκάρες, ενώ οι Sunn O))) ήταν από τις μπάντες που μακριά από τον καταναγκασμό του "riff" εξέτασαν τον ήχο από διαφορετική θέση. Η κάθε μπάντα είχε τη δική της σοφία και η σοφία δε χάνεται. Δεν είναι σαν την εξυπνάδα, αν αποκτηθεί δεν βασίζεται στην εγρήγορση, υπάρχει εσωτερικά και διαμορφώνει. Ως εκ τούτου, μπορείς να την ακούσεις ή να την καταπνίξεις. Ο O'Malley κάπου μέσα στην χρηματομηχανή της Southern Lord και στην καλλιτεχνική επανάληψη χάθηκε, και ο άλλοτε κουκουλοφόρος έγινε μασκαράς. Οι Ulver άρχισαν να θαμπώνονται από τα φώτα και τους καπνούς. Ο Garm, αυτή η σοφή κουκουβάγια, ξεκίνησε να βάφει τα νύχια ροζ και το ράμφος μοβ για να ανέβει πάνω στο σανίδι, και η δισκογραφία τους έχασε το αλώβητο που πιστεύω ότι είχε μέχρι το "Shadows Of The Sun".

Ο λόγος που ήθελα να γράψω για αυτό το δίσκο δεν ήταν για να κράξω. Ήταν επειδή πλέον αυτή η φωνή μέσα στο κεφάλι με ενοχλούσε πολύ και η ακρόαση του δίσκου της έδωσε αφόρητη ένταση, επειδή μάλιστα ο δίσκος είναι όπως φαντάστηκα αξιοπρεπέστατος. Ωραίο ambient μάλιστα, και θα στοιχειώσει και θα χαλαρώσει και θα προκαλέσει ενδοσκοπήσεις, κανένα ρηξικέλευθο δημιούργημα σαφώς, αλλά σε καμία περίπτωση κακός δίσκος. Όμως δεν είναι ένας δίσκος που έχει μεράκι. Βρωμάει γνώση, συνοχή δομημένη από την εμπειρία και είναι ένας ακόμα δίσκος από αυτούς που βγουν-δεν βγουν δεν τρέχει και κάτι. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που αυτές οι μπάντες (και όχι μόνο οι συγκεκριμένες δύο) διαχειρίζονται τους εαυτούς τους μέσα από την ιστορία τους. Με λυπεί πως κάποιο status "επιτρέπει" να λειτουργείς χωρίς να πρεσβεύεις της διδαχές σου. Το "Shadows Of The Sunn O)))" σύμπλεγμα, ίσως δεν έχει να δώσει πολλά ακόμα (οι Αμερικάνοι δε, μάλλον τίποτα) και το "Terrestrials" δεν χρειάζεται να περιγραφεί παραπάνω ως κάτι που ξεκινά και νομοτελειακά κάποτε θα τελειώσει. Το ζήτημα είναι πως δε θέλουμε άλλους δεινόσαυρους. Και αν οι καλλιτέχνες που παρακολουθούμε ξεχνούν πως δεν πρέπει να έχουν καμία απαίτηση ή προσδοκία για τις δουλειές τους πέρα από την έκφραση και τη διεύρυνση και αυτά μόνο σε προσωπικό επίπεδο (όλα τα άλλα έρχονται αυτόματα αν ενστερνιστούμε αυτό), και τον σοφό κανόνα που λέει πως η σιωπή είναι χρυσός, ας τους το θυμίζουμε εμείς.

http://sunn.bandcamp.com/
http://www.jester-records.com/ulver/

Γιώργος Κ.