Η εναρμόνιση της τέχνης και του παράγοντα του τυχαίου έχει προσφέρει εκρήξεις, από τα συντρίμμια των οποίων ξεπετάχτηκαν ιδιώματα, σκηνές και φωνές που ξεπέρασαν το σημείο βρασμού της εποχής τους ανοίγοντας της πόρτες των μεταβατικών σταδίων. Δυστυχώς η τελευταία δεκαετία περιορίζεται σε σπίθες ή σπανιότερα σε πυροτεχνήματα που σβήνουν αφήνοντας την ανάμνηση του συναισθήματος προσμονής επόμενης συσπείρωσης. Η κατάρτιση του δίσκου στην κλίμακα των σπιθών γίνεται, παρότι οι πρώιμες ιδέες με την χρόνων μετά εμπειρική τους μεταμόρφωσή, δεν ξεπερνούν το ατελέσφορο.
Οι Αre Mokkelbost και Marius Von Der Fehr- νεανικοί φίλοι- ηχογραφούν, πειραματίζονται σε field recordings, drones, ξένοιαστα Burzum-ικά riffs και πάγο, διακόπτουν τη σχέση τους. 14 χρόνια μετά, ο Αre αφού ανακαλύπτει την κασέτα, επικοινωνεί εκ νέου με τον Marius ζητώντας του να τελειώσουν το έργο που ξεκίνησαν- ενώ η κασέτα σκονιζόταν, ο χρόνος ζύμωσε τεχνικές και μυαλά. Η κατάληξη προστάζει το Juv να συνδυάζει την νεανική αφέλεια με την ανεπτυγμένη διαδικασία της σπιτικής παραγωγής. Όσο ομιχλώδης καταλήγει στη φύση του, ο δίσκος βαυκαλίζεται με την αίσθηση του εναντίον. Η διεκπεραίωση μίας αντι-παρακαταθήκης στη νόρμα της δημιουργίας προσφέρει μία συνθετική αντι-φόρμα. Αυτή η αντιδιαστολή γεννά την ομοιογένεια στο δίσκο, κατευθύνοντας το συναίσθημα με γεωμετρική ακρίβεια. Επαναστατώντας στη φύση του, πάλλεται από αντι-drones, μιας και συνεχώς νιώθεις την ηχητική κίνηση που γεννά αντι-ambient ηχοτοπία που δεν σε προκαλούν μα απότομα εισβάλουν.
Η ακρόαση σε αναγκάζει να συντονίσεις τον ψυχισμό σου στην προσπάθεια να αναπνεύσεις. Αισθάνεσαι πάγο να λιώνει ενώ δεν υπάρχει θερμότητα, για να δημιουργήσει μία λίμνη που θα φυλακίσει μέσα της την αντανάκλαση του φωτός, ενώ το feedback αναπληρώνει το αναγκαίο τίποτα που ξεχύνεται για να επιστρέψει στην πηγή του. Ενώ το ζοφερό συμβαδίζει με το πράο, το Juv εκφράζει εκείνο το κλείσιμο των ματιών που ακολουθεί ο αναστεναγμός, εκείνα τα πρώτα πρωινά λεπτά που ξυπνάς σε πλήρη διαύγεια σκεπτόμενος την κοινωνία και το αύριο, καθώς στο ταβάνι κοιτάζεις την απραξία της προσπάθειας. Ευελπιστούμε στα επόμενα βήματα.
Οι Αre Mokkelbost και Marius Von Der Fehr- νεανικοί φίλοι- ηχογραφούν, πειραματίζονται σε field recordings, drones, ξένοιαστα Burzum-ικά riffs και πάγο, διακόπτουν τη σχέση τους. 14 χρόνια μετά, ο Αre αφού ανακαλύπτει την κασέτα, επικοινωνεί εκ νέου με τον Marius ζητώντας του να τελειώσουν το έργο που ξεκίνησαν- ενώ η κασέτα σκονιζόταν, ο χρόνος ζύμωσε τεχνικές και μυαλά. Η κατάληξη προστάζει το Juv να συνδυάζει την νεανική αφέλεια με την ανεπτυγμένη διαδικασία της σπιτικής παραγωγής. Όσο ομιχλώδης καταλήγει στη φύση του, ο δίσκος βαυκαλίζεται με την αίσθηση του εναντίον. Η διεκπεραίωση μίας αντι-παρακαταθήκης στη νόρμα της δημιουργίας προσφέρει μία συνθετική αντι-φόρμα. Αυτή η αντιδιαστολή γεννά την ομοιογένεια στο δίσκο, κατευθύνοντας το συναίσθημα με γεωμετρική ακρίβεια. Επαναστατώντας στη φύση του, πάλλεται από αντι-drones, μιας και συνεχώς νιώθεις την ηχητική κίνηση που γεννά αντι-ambient ηχοτοπία που δεν σε προκαλούν μα απότομα εισβάλουν.
Η ακρόαση σε αναγκάζει να συντονίσεις τον ψυχισμό σου στην προσπάθεια να αναπνεύσεις. Αισθάνεσαι πάγο να λιώνει ενώ δεν υπάρχει θερμότητα, για να δημιουργήσει μία λίμνη που θα φυλακίσει μέσα της την αντανάκλαση του φωτός, ενώ το feedback αναπληρώνει το αναγκαίο τίποτα που ξεχύνεται για να επιστρέψει στην πηγή του. Ενώ το ζοφερό συμβαδίζει με το πράο, το Juv εκφράζει εκείνο το κλείσιμο των ματιών που ακολουθεί ο αναστεναγμός, εκείνα τα πρώτα πρωινά λεπτά που ξυπνάς σε πλήρη διαύγεια σκεπτόμενος την κοινωνία και το αύριο, καθώς στο ταβάνι κοιτάζεις την απραξία της προσπάθειας. Ευελπιστούμε στα επόμενα βήματα.
Γιώργος Κ.
http://www.miasmah.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου