Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

TODAY IS THE DAY (US) – Pain Is A Warning (2011)

Από τις καταβολές του metal δημιουργήθηκε ένα είδος στο οποίο ανήκουν μπάντες οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και ταυτόχρονα δεν έχουν καμιά σχέση με κανένα από τα άλλα υπάρχοντα είδη. Οι Today Is The Day φαντάζομαι ότι μετά την εικοσαετή παρουσία τους στον χώρο, κατέχουν μια σεβαστή θέση ανάμεσα τους. O ένατος δίσκος “Pain Is A Warning” ως γνήσιο τέκνο του Steve Austin, ιδρυτικού μέλους και μοναδικό σταθερό από την αρχική σύνθεση της μπάντας, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί τα χνάρια των προγόνων του.

Σε αυτή την κυκλοφορία πάμε ένα βήμα πιο πέρα από ότι γνωρίζαμε έως τώρα για την μπάντα μιας και στον “Pain Is A Warning” συναντάμε μουσικούς κόσμους όπου συνήθιζαν να βρίσκονται χωριστά. Τα ρυθμικά κομμάτια, οι εξωπραγματικές κραυγές του Austin, οι μανιασμένες κιθάρες και το ογκωδέστατο μπάσο περιπλέκονται με μια πιο punk/rock κατεύθυνση που ίσως δυσαρεστήσει το κοινό. Με το δίκιο τους, καθώς το δίχως έλεος “Kiss The Pig” και τα πιο άγρια μέρη του “The Axis Of Eden” φαίνεται προς το παρόν πως πάνε περίπατο ή στην καλύτερη συγκεράζονται με πιο ήπιους ρυθμούς και ξεκάθαρες συνθετικές γραμμές. Σαν σύνολο ο “Pain Is A Warning” είναι ένας περίεργος δίσκος. Με αρχιμάστορα τον Steve Austin να δημιουργεί τόνους οργής, αφήνει τους Ryan Jones και Curran Reynolds (μπάσο και τύμπανα) σε δεύτερη μοίρα κάνοντας ξεκάθαρο ποιος κρατάει το τιμόνι αυτού του κατάμαυρου καραβιού όλα αυτά τα χρόνια.

Ο πήχης εξακολουθεί να βρίσκεται στο ίδιο σημείο, μιας και το πάζλ από metal, grindcore, punk, ψυχεδέλεια και progressive rock είναι καλά συμπληρωμένο. Δυνατό κράμα, που φαίνεται πως δεν είναι δουλειά του ποδαριού. Αποκορύφωμα της οργιώδης φύσης του δίσκου είναι τα “Expectations Exceed Reality”, “Death Curse” και “Wheelin”, ενώ σε πιο χαμηλούς ρυθμούς αλλά εξίσου ενδιαφέροντα έχουμε τα "Remember to Forget” και “Pain is a Warning”.

O Austin παρουσιάζει έναν από τους πιο βατούς δίσκους που έχει γράψει έως σήμερα με τους Today Is The Day, ελπίζω όχι για εμπορικούς λόγους. Άλλωστε είναι κάτι που ποτέ δεν χαρακτήριζε ούτε τον ίδιο ούτε τις δημιουργίες του, που από το “Supernova” (1993) ανήκουν στην κατηγορία που είτε σε πωρώνουν είτε δεν τις ξανακούς ποτέ. Βρισκόμενος, όλως παραδόξως, κάπου στην μέση ο δίσκος καταφέρνει να μου προσφέρει μεγάλες δώσεις ευφορίας. Συνιστάται.

Νίκος Ζ.

www.myspace.com/todayistheday
www.blackmarketactivities.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: