Μερικοί μας είπατε ψωνάρες, σας αγνοήσαμε. Κάποιοι μας επιτεθήκατε, αλλά δεν σας φοβόμαστε. Οι υπόλοιποι θα θέλατε να μας δείτε κρεμασμένους κάπου στην πλατεία Βάθης, αλλά δεν τολμάτε… Γιατί είμαστε τα βρωμόσκυλα του Projekt Fishtank… και απόψε πάμε party.
Το Noizground έκανε το λάθος πριν δυο περίπου μήνες και μας έδωσε το βήμα για να τολμήσουμε να βγούμε στον αέρα. Έτσι όπως κάθε μαϊντανός που σέβεται τον εαυτό του, αποφασίσαμε να πάμε στο party του σταθμού ντυμένοι με ακατάλληλη ενδυμασία και διάθεση. Από δω και πέρα θα μας βρίσκουνε μπροστά τους.
Καθιερωμένη καθυστέρηση (ζήλεψα από Avopolis), και εντυπωσιακή είσοδος. Τρώω όμως φόλα γιατί κανείς δεν με κοιτάει, οι Potergeist είναι ήδη στη σκηνή και παίζουν το “Rider”. Ευτυχώς είναι το δεύτερο μόλις κομμάτι από ότι με πληροφόρησαν οι ευγενέστατοι στονεράδες που είχαν μαζευτεί πριν από μένα. Το κλίμα είναι ζεστό, και οι προβλέψεις συγκλίνουν στο εξής ενθαρρυντικό συμπέρασμα, σήμερα θα πάρει φωτιά η πίστα. Ο αοιδός της μπάντας έχει ταχτεί από ότι φαίνεται να κάνει το event σωστό πανηγύρι. Και όταν λέω σωστό, εννοώ σωστό. Παίζει να ναι το πιο φιλικό και όμορφο κλίμα που έχω συναντήσει σε live. Οι αντεγκλήσεις με το κοινό σύντομα βάζουν και τον τελευταίο ξενέρωτο σε party mode, με αποκορύφωμα τη γεννεθλιότουρτα που προσγειώνεται στη μούρη του τραγουδιστή. Χρόνια πολλά Alex. Οι Potergeist on stage είναι σίγουρη διασκέδαση, το southern , stoner με κάμποσο Anselmo (γνωστό και ως swamp metal) metal τους, συνδυάζεται επικά με μια μπύρα, μερικές ωραίες παρουσίες τριγύρω και ότι άλλο τελοσπάντων σας έρχεται επόμενο στο μυαλό. Είναι φανερό ότι η μπάντα πλέον παίζει φουλ επαγγελματική μπάλα και αποδίδει υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Τόσο που αρχίζει να αλλάζει μέλη στη σκηνή σαν τα πουκάμισα. Έτσι στο “river and oceans” οι κιθάρες περνούν στα χέρια του Γιάννη (Whatever end) και του Νίκου (Xpiral), ενώ στο καπάκι ο Peper (Lucky Funeral) σέρνει το άψυχο κουφάρι του στο drum kit για το “Forgiven”. Δηλώνω ενθουσιασμένος σαν παιδάκι στα Jumbo (προσοχή τοποθέτηση προϊόντος). Ένα τσακ πιο μετά η μπάντα κατεβαίνει και σοβαρά όποιος δεν έχει περάσει ήδη καλά, είναι τίγκα βλαμμένος. Πρόκειται για επιστημονική τοποθέτηση.
Την σκυτάλη πήραν μέλη του σταθμού που καταλμβάνοντας την σκηνή θέλησαν να ευχαριστήσουν τους παρευρισκόμενους, το μαγαζί και γενικά να μοιράσουν αγάπη σε ένα μεθυσμένο mix επίσημης ανακοίνωσης και stand up comedy. Απολαυστικός ο “ξεχωριστός κύριος Stanley” τα είπε και ξαλάφρωσε ατενίζοντας το άπειρο. Εδώ έρχεται η στιγμή που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι, οι συντελεστές αυτής της υπερπαραγωγής που ακούει στο όνομα Noizground Radio εκτός από γενναιόδωροι είναι και σκληροί. Μην ακούτε που τους περιγράφουμε γλυκούληδες. Η απόδειξη ήταν εκεί και στεκόταν τρεμάμενη, λίγα λεπτά αργότερα. Χωρίς να μασήσουν από τον καυτό ήλιο, τις αχανείς δυσπρόσιτες και απόμακρες ερήμους της Χαλκίδας, και τις παραπλανητικές καμήλες (ύπουλο ζώο-μην το εμπιστεύεστε ποτέ) τραβήχτηκαν τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν την διασκέδαση στο αγαπημένο κοινό του σταθμού, που αν και χιλιάδες , εκείνη την ημέρα πλησίασε μόνο τους 100-150. Οι Routes παρά τις αντιξοότητες ήταν έτοιμοι να προσφέρουν συγκίνηση και ταξίδι. Οι αυξομειώσεις ταχυτήτων και έντασης, παρουσιάζονται όλο και πιο συχνά στην μουσική τους, και σε συνδυασμό με τα εφέ που έχουν αποκτήσει πολύ σημαντική θέση, απλά εκτροχιάζουν το αποτέλεσμα. Ο δεύτερος δίσκος θα κάνει πολύ κόσμο χαζό. Νέα κομμάτια ακούστηκαν, πολλά λόγια δεν χαραμίστηκαν εκτός από κάποιες ενστάσεις για τον φωτισμό. Αχρείαστος ήταν , stoner ακούς και με σβηστά φώτα. Ο καπνός γινόταν όλο και περισσότερος κομμάτι στο κομμάτι τα βλέφαρα έπεφταν με χαζοχαρούμενο τρόπο και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Μου φάνηκε ότι κύλισε πολύ γρήγορα το set τους, όταν σε κάποια στιγμή με την νιοστή μπύρα στο χέρι συνειδητοποίησα ότι στο “orange backyard” ο Alex των Potergeist έχει φουλάρει την σκηνή και τραγουδάει τα δικά του. Απόλαυση …και τέλος. Μην είμαστε αχάριστοι όμως, όμορφα ήταν και ας συμπληρώνω ντουζίνα φορών που με έχουν κάψει live.
To live τελείωσε αλλά το party δεν σταματά ποτέ εδώ στο Kamelot. Στα decks ο “Ξεχωριστός κύριος Stanley” παραπατάει τόσο κυριολεκτικά όσο και μουσικά. Με stoner hits και άλλα αγαπητά rock άσματα κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ το δίλημμα για το ποια είναι η καλύτερη συνοδεία στην μπύρα, το μπολάκι με φυστίκια και εκείνα τα απροσδιόριστα πορτοκαλί μπαλάκια ή το ROCK ? Δεν θα απαντήσω τώρα γιατί περνούσα αρκετά καλά ώστε να μπω στη διαδικασία να το εξακριβώσω. Μια ωρα μετά την θέση στα decks αναλαμβάνει ο “Αρχάγγελος” από Routes και παρά τα προβλήματα με τα μηχανήματα βάζει κομματάρες που ξεκινάνε από Caspian και δεν έχω ιδέα σε τι ανώμαλο sludge παίζει να τελείωσαν. Είχε έρθει η ώρα να την κάνω. Την επόμενη φορά να είστε περισσότεροι και να γουστάρουμε . Thanx noizground και φιλικά προσκείμενες σε αυτό μπάντες, πέρασα μπόμπα.
Ατσάλινος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου