Οι Monarch από πάντα είχαν ένα πρόβλημα προσαρμογής στην doom αισθητική. Τόσο μεγάλο.
Και καμιά φορά βάζουν και ένα θαυμαστικό στο όνομά τους, μιλάμε για
τέτοια φλωριά. Παρ' όλα αυτά, από τις αρχές των προσπαθειών τους
δούλευαν σκληρά για να στρώσουν τον ήχο, το ύφος και την παρουσία τους.
Ε, κλέψε πρώιμο Khanate από δω, κλέψε λίγο Bloody Panda
από κει, βάλε και καμιά funeral doom γαρνιτούρα, τους βρίσκουμε
αναπάντεχα στο προπέρσινο "Sabbat Noir" με έναν καλό δίσκο και έναν
προσωπικό χαρακτήρα που πάντα τους έλειπε.
Και να σου πριν κάτι μήνες ανακοίνωση πως βγάζουν νέο δίσκο με τον ντράμμερ των Dark Castle πίσω από τα drums και τον Sanford Parker στη μίξη. Λοιπόν εδώ πρέπει να το πω: είμαι εντελώς gay για τις παραγωγές του Sanford Parker, ο τύπος είναι τρομερός. Ειδικότερα στις doom κυκλοφορίες που έχει ανακατευτεί, ενώ τονίζει τον μπάσο βούρκο διατηρεί αυτή την μοναδική «τραγανή χροιά» σε ένα δεύτερο επίπεδο κάνοντας το σύνολο τόσο heavy όσο και ευκρινές. Ε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, βρίσκονται στο "Omens", με αποκορύφωμα το δεύτερο μισό του "Black Becomes The Sun" (που αντιπροσωπευτικό του μέρος μπορείτε να δείτε σε αυτό το teaser).
Αυτό το δεύτερο μισό, μαζί με τη νέα προσέγγιση και προσθήκες της τραγουδίστριας (φωνητικά drones και διακριτικά electronics) είναι αρκετό για να κάνει έναν μέτριο δίσκο απίθανο. Σβήνει τα μίζερα funeral lead της αρχής του κομματιού, το μέτριο ambient πέρασμα και τα Moss déjà vu του "Blood Seeress", δίνοντας μια ανέλπιστη προοπτική σε μια μπάντα που είχα βαρεθεί από το πρώτο άκουσμα κιόλας.
Και να σου πριν κάτι μήνες ανακοίνωση πως βγάζουν νέο δίσκο με τον ντράμμερ των Dark Castle πίσω από τα drums και τον Sanford Parker στη μίξη. Λοιπόν εδώ πρέπει να το πω: είμαι εντελώς gay για τις παραγωγές του Sanford Parker, ο τύπος είναι τρομερός. Ειδικότερα στις doom κυκλοφορίες που έχει ανακατευτεί, ενώ τονίζει τον μπάσο βούρκο διατηρεί αυτή την μοναδική «τραγανή χροιά» σε ένα δεύτερο επίπεδο κάνοντας το σύνολο τόσο heavy όσο και ευκρινές. Ε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, βρίσκονται στο "Omens", με αποκορύφωμα το δεύτερο μισό του "Black Becomes The Sun" (που αντιπροσωπευτικό του μέρος μπορείτε να δείτε σε αυτό το teaser).
Αυτό το δεύτερο μισό, μαζί με τη νέα προσέγγιση και προσθήκες της τραγουδίστριας (φωνητικά drones και διακριτικά electronics) είναι αρκετό για να κάνει έναν μέτριο δίσκο απίθανο. Σβήνει τα μίζερα funeral lead της αρχής του κομματιού, το μέτριο ambient πέρασμα και τα Moss déjà vu του "Blood Seeress", δίνοντας μια ανέλπιστη προοπτική σε μια μπάντα που είχα βαρεθεί από το πρώτο άκουσμα κιόλας.
Δημήτρης Γ.
http://www.myspace.com/monarchuberalles
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου