Ο χρόνος κυλάει και οι εποχές αλλάζουν! Ο περήφανος ελληνικός λαός ψηφίζει πλέον συνειδητά υπέρ της οικονομικής δολοφονίας του, οι Manowar βγάζουν dubstep δίσκο (προσέξτε το μπάσο δεν κάνω πλάκα), η ελληνική hardcore σκηνή μπορεί επιτέλους να ορθώσει ανάστημα και οι συνεντεύξεις γίνονται πλέον άνετα, απλά και γρήγορα μέσω facebook! Οι Αποστόλης και Νίκος των My Turn και το Project Fishtank, στα προεόρτια της κυκλοφορίας του "Athens" καθώς και της πρώτης τους ευρωπαϊκής περιοδείας, χέζουν τα exit polls και συζητούν για όλα όσα θέλατε να μάθετε για τους My Turn, το hardcore, το straight edge και για όλη τη γαμημένη κοινωνία μα ντρεπόσασταν να ρωτήσετε.
Χαιρετούρες
Λοιπόν, πάμε μία τα ξενέρωτα: πείτε δυο λόγια για τη μπάντα σας.
Α: Η μπάντα ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2010 από τον Φώτη στην κιθάρα, το Μάρκο στα τύμπανα και εμένα στα φωνητικά. Κάναμε κάποιες πρόβες χωρίς μπασίστα και συνθέσαμε τα μισά περίπου κομμάτια του πρώτου μας demo. Τον Σεπτέμβρη του 2010 ήρθε στο μπάσο ο Σέργιος και τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη ηχογραφήσαμε το "Noble Intentions". 23/10/2010 κάναμε την πρώτη μας συναυλία στην Σόφια με τους No Turning Back και Last Hope και από τότε συνεχίζουμε... ο Σέργιος μπήκε φαντάρος τον Φλεβάρη του 2011 και στη θέση του ήρθε σαν session ο Δρόσος που παίζει και στους Βandage. Παίξαμε παρέα ένα χρόνο μέχρι τον Φλεβάρη του 2012 που ήρθε στην μπάντα ο Νίκος.
Στυλιστικά θα σας κατέτασσα στο posicore. Πώς καταλήξατε σε αυτό το ύφος και τη αποδοχή μπορεί να έχει στην Ελλάδα, όπου το κοινό δεν έχει ψηθεί αρκετά με τέτοιες μπάντες;
Α: Παίζουμε την μουσική που μας αρέσει, επηρεασμένοι από το old school hardcore, καθώς και το κίνημα του youth crew.
Το posicore το δέχεστε σαν περιγραφικό όρο για τη μουσική σας;
Α: Κοίτα, δεν θέλουμε να βάλουμε κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα στην μουσική μας. Πάντως σίγουρα θέλουμε να περάσουμε στον κόσμο ένα θετικό τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Ν: Εγώ θα έλεγα όχι. Δεν χρησιμοποιούνται τα "κλισέ" του posicore στα κομμάτια, οπότε θα το έλεγα hardcore punk.
Εκτός του ότι προσωπικά αγαπώ τις ταμπέλες, θεωρώ ότι η ταμπέλα "hardcore" είναι βαριάς σημασίας. Πώς αντιλαμβάνεστε το hardcore συνθετικά και ιδεολογικά;
A: Σίγουρα είναι βαριάς σημασίας και αναλαμβάνουμε την ευθύνη στο έπακρο, μιας και το ζούμε στο 100%. Το hardcore είναι πολλά περισσότερα πράγματα από απλά μουσική. Προφανώς και είναι ένα κίνημα που βασίζεται στην μουσική, όμως έχει κτιστεί πάνω στις αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της ανεκτικότητας. Το hardcore σαν άλλο ένα είδος μουσικής δεν μας απασχολεί καθόλου.
Ν: Προσωπικά, δεν το αντιλαμβάνομαι σαν μια ταμπέλα. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από μουσική και κλισε φρασούλες. Είναι τρόπος ζωής και αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Η μουσική αποτελεί ένα όμορφο όπλο μέσω του οποίου κοινοποιείς αυτά που σε εξοργίζουν ή σε εκφράζουν. Ένα όπλο εναντία σε κάθε μορφή συλλογικής και ατομικής καταπίεσης. Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές ο ίδιος ο εαυτός μας είναι πολύ σημαντικός εχθρός.
Α: Εναντία σε κάθε τι που μας φυλακίζει και μας καταπιέζει στη συγχρονη κοινωνία. Ένα όπλο που πρέπει να στρέφεται μέχρι και στο ίδιο το hardcore κατεστημένο.
Όταν λες hardcore κατεστημένο εννοείς διάφορα επιθετικά/οπαδικά φαινόμενα;
A: Εννοώ τα στερεότυπα που σε θέλουν να είσαι macho, κάγκουρας, τίγκα στα tattoo, να ακούς beatdown και να το παίζεις γαμιάς. Και αυτό για κάποιους είναι το hardcore...
Γιατί στερεότυπο ίσως να θεωρείται από κάποιους αυτό που εσύ ονομάζεις "τρόπο ζωής" σου.
Α: Nαι, αλλά εγώ δεν έχω να αντιπροτείνω ένα στερεότυπο, αλλά ένα τρόπο ζωής πολυσυλλεκτικό και πολύμορφο. Tο punk/hardcore ήταν πάντα ενάντια στα στερεότυπα, αλλά με τα χρόνια αρκετοί το καπηλεύτηκαν δημιουργώντας πλαστές εικόνες στο κοινό.
Σίγουρα έτσι ξεκίνησε στα 80's, για κάποιους μάλιστα τότε σταμάτησε. Τι συνδέει το τότε hardcore με το hardcore του σήμερα και τι πιστεύετε ότι αλλοιώθηκε με τον καιρό;
A: Δεν θεοποιούμε ούτε τα 80's σαν την δεκαετία του hardcore, ούτε τους συντελεστές της τότε σκηνής, εκ των οποίων οι μισοί έχουν αποκηρύξει τις τότε ιδέες τους, άλλοι είναι ρεπουμπλικάνοι και άλλοι διασκεδάζουν τους αμερικάνους στρατιώτες στο Ιρακ. Δεν ηρωοποιούμε καμία μπάντα και κανένα ηγέτη. Το hardcore είναι επίκαιρο σε κάθε εποχή και το hardcore του 2012 έχει να προσφέρει πάρα πολλά πράγματα αν του δώσεις λίγη σημασία.
N: Αλλοιώθηκε η αθωότητα και η αγνότητα που έχει κάτι όταν πρωτοξεκινάει. Οι αξίες έχουν μείνει και κάποιοι τις ακολουθούν ανεπηρέαστοι από μόδες. Επίσης έχει αλλοιωθεί η απειλή που αποτελούσε το hardcore/punk τη δεκαετία του 80. Έχει γίνει ασφαλές και μανιπουλάρεται από τα media και την μαζική κουλτούρα της κατανάλωσης. Μερικές φορές αποτελεί ένα χώρο για παρτυ και τίποτα παραπάνω κι αυτό είναι άσχημο.
Α: Άλλο ένα μουσικό είδος, εκεί το έχουνε καταντήσει. Πολύ επιθετικοί είμαστε, χαχα!
Χώστε ρε, να πάει περίπατο το θετικό μήνυμα! Πώς βλέπετε το hardcore στην Ελλάδα και το κοινό του; Αν είχατε την ευκαιρία θα μεταναστεύατε "σκηνικά";
A: Σκηνή είμαστε όλοι εμείς. Από σένα που γράφεις σε ένα blog μέχρι τα παιδιά που καθαρίζουν μια κατάληψη μετά από κάποια συναυλία. Ας πάψουμε πια να θεωρούμε ότι σκηνή είναι μόνο οι μπάντες. Είναι τελείως εγωιστικό. Τη σκηνή αποτελούν όλοι όσοι συνυπάρχουν και τη συνδιαμορφώνουν.
N: Σκηνή αποτελούν όλοι αυτοί που βοηθάνε με οποιονδήποτε τρόπο να αναπαράγεται το hardcore.
Παρόλαυτα η ερώτηση παραμένει! Πώς είναι τα πράματα στην Ελλάδα; Δηθενιά υπάρχει;
Α: Στην Ελλάδα τα πράγματα τελευταία πηγαίνουν κάπως καλύτερα μετά από την πτώση που είχε παίξει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν μπάντες, μεμονωμένα άτομα και χώροι που κάνουν πολύ καλή δουλειά, ενώ και αρκετές κοπέλες έχουν αρχισει να συμμετέχουν. Οι κλίκες όμως δυστυχώς συνεχίζουν να υπάρχουν και να υποθάλπτουν την όλη φάση. Η κάθε χώρα έχει την σκηνή που της αξίζει άλλωστε.
Ν: Έχουν ξεπεταχτεί μπάντες και νεότεροι που ασχολούνται με το hardcore. Βλέπεις blogs, fanzines, distros. Είναι κάτι θετικό αυτό. Το ότι συμμετέχουν όλο και περισσότερες κοπέλες είναι κάτι επίσης πολύ θετικό, γιατί πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι το hardcore δεν είναι αντρικό ή γυναικείο.
Τι έχει παίξει κρίσιμο ρόλο σε αυτή την άνοδο; Οι
κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στη χώρα, η ευρύτερη
χρήση και ενημέρωση από το internet, κάτι άλλο;
A: Tα πάντα έχουν βοηθήσει, η σκηνή διαμορφώνεται και από εξωτερικούς παράγοντες και καταστάσεις. Kαι το internet έχει σίγουρα βοηθήσει, αν και έχει κάνει τα πράγματα τόσο εύκολα που έχει χαθεί το πνεύμα. Ο κάθε νέος (ή όποιος νιώθει έτσι) αναζητά διεξόδους και ίσως το punk/hardcore να είναι μια από αυτές.
Ν: Η καθημερινότητα η ίδια διαμορφώνει το κάθε άτομο και από εκεί συνδιαμορφώνονται όλα. Το θέμα είναι το hardcore να μην αποτελεί απλά έναν εναλλακτισμό σαν τους υπόλοιπους που έχει δημιουργήσει η κοινωνία.
Ήθελα να μου ξεκαθαρίσετε και κάτι άλλο. Αναφέρετε συχνά τον τρόπο ζωής σας. Σε τι διαφέρει η καθημερινότητά σας από αυτήν κάποιου εκτός hardcore;
Ν: Ξεφεύγουμε από τα κοινωνικά standards που μας θέλει σχολείο-πανεπιστήμιο-στρατό-δουλειά-οικογένεια και υποταγή. Μας έχουν φτιάξει τον δρόμο περπατημένο και απλά ακολουθούμε διασχισμένες πορείες. Επιλέγουμε να καθορίσουμε εμείς την ζωή μας και το hardcore και οι αξίες που προβάλει, μας έχουν βοηθήσει σε αυτή την συνειδητοποίηση.
A: Κοίτα, δεν θεωρούμε ότι είμαστε ανώτεροι ή κάτι τέτοιο. Ούτε καν. Μακριά από μας οι ελιτισμοί. Το hardcore μάς έχει διαποτίσει με αρκετές αξίες, τις οποίες ασπαζόμαστε. Μια από αυτές είναι η αλληλεγγύη, μια αξία που χρήζει άμεσα επαναδιαπραγμάτευσης, μιας και έχουμε ξεχάσει εντελώς την έννοια της τόσο στην κοινωνία όσο και στην σκηνή. Έχουμε ξεχάσει ότι είναι μια ύψιστη αξία η οποία αντίστοιχα οδηγεί στην ενότητα, η οποία με την σειρά της οδηγεί στη νίκη. Χαχαχα... Αυτό το τελευταίο ήταν φάση ΚΚΕ!
Ποιά η σχέση σας με τα κοινωνικά επινοήματα: δουλειά, οικογένεια, λεφτά, πολιτική; Σε τι βαθμό τα έχετε αποβάλλει, σας επηρεάζουν ή τα ζείτε;
A: Η οικογένεια είναι η πρώτη προτεραιότητά μου. Χωρίς την οικογένειά μου δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα. Δεν τα έχουμε αποβάλλει, προφανώς και διαφωνούμε με τον μικροαστισμό που σε κάποιες φάσεις επηρεάζει τους γονείς μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ακολουθούμε τη μηδενιστική λογική του "σκατά στην οικογένεια σαν ακόμα ένα θεσμό εξουσίας". Ίσως είμαστε τυχεροί και οι γονείς μας είναι cool, βέβαια... Όσον αφορά στη δουλειά και τα λεφτά, θέλοντας και μη πρέπει να κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς ώστε να ζήσουμε. Πιστεύω πως η δουλειά (εκτός κάποιων εξαιρέσεων) καταπνίγει κάθε θέληση για ζωή και κάθε δημιουργικότητα του ανθρώπου. Είναι μια κοινωνική ανακωχή που μας έχει επιβληθεί. Σχετικά με την πολιτική, προφανώς και μας ενδιαφέρει, μιας και τα πάντα στη ζωή είναι πολιτικές αποφάσεις. Και με την πολιτική δεν εννοούμε τους πολικαντισμούς της εκάστοτε εξουσίας...
Ν: Η οικογένεια φυσικά είναι αυτό που μας διαμορφώνει περισσότερο από όλα απ' την αρχή. Τα λεφτά σίγουρα δεν αγοράζουν την ευτυχία, αλλά είναι κάτι αναγκαίο για να κάνεις ακόμα και τα πιο βασικά, οπότε σίγουρα χρειάζεσαι και μια δουλειά. Κάτι που δεν με ευχαριστεί βέβαια, άσχετα αν δεν δουλεύω τώρα. Η πολιτική όπως την εννοεί η κοινωνία μάς εξοργίζει. Πολιτική κάνουμε με κάθε μας πράξη και σκέψη. Η αυτοδιαχείριση της ζωής του κάθε ανθρώπου είναι η πιο σημαντική αξία και αυτή καταπατάται καθημερινά στο σύστημα της δουλειάς.
Ψηφίσατε σήμερα;
N: Όχι. Δεν δέχομαι να μου ορίσει η πολιτεία πότε και πώς θα πρέπει να αποφασίσω αυτόν που θα με καταπιέζει τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Δεν πιστεύω στην μεταρρύθμιση του συστήματος. Η κυβέρνηση αριστερή ή δεξιά σημαίνει υποταγή, καταπίεση, νόμοι, ανελευθερία κλπ κλπ. Αυτά θα σταματήσουν να υπάρχουν όταν σταματήσει να υπάρχει το κράτος και η κυβέρνηση.
Α: Ούτε γω, προσωπικά δεν πιστεύω στην έμμεση δημοκρατία και κατ' επέκταση δεν δέχομαι να συμμετάσχω σε κανένα εκλογικό πανηγυράκι και σε καμία ψευδαίσθηση επιλογής εξουσιαστή.
Αναρχισμό στηρίζετε; Είναι εφικτό πολιτικό σύστημα;
A: Είναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Προσωπικά μιλώντας πάλι, και όχι σαν Μy Τurn, πιστεύω σε μια ελεύθερη κοινωνία, στην κοινωνική επανάσταση που θα συντρίψει συθέμελα το υπάρχον και θα δημιουργήσει νέες ελευθεριακές δομές με άμεση δημοκρατία και οριζόντια αντιπροσώπευση. Πιστεύω πολύ απλά στην ελευθερία του κάθε ανθρώπινου και μη ανθρώπινου ζώου, στην χειραφέτηση των φύλων και είμαι ενάντια σε κάθε εξουσία από όπου και αν προέρχεται.
Ν: Δεν το θεωρώ πολιτικό σύστημα. Είναι η καταστροφή του συστήματος και η ελεύθερη αυτοδιαχείριση της ζωής. Είναι η ελεύθερη ζωή. Τα πάντα είναι εφικτά. Εφόσον είναι εφικτό ο άνθρωπος να καταστρέφει την γη, να σφάζει δισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο, να υποδουλώνει συνανθρώπους του σε κράτη και φυλακές, τότε μπορώ να πω πως είναι εφικτό και το αντίθετο. Και φυσικά αυτά που λέμε είναι προσωπικές απόψεις του Νίκου και του Αποστόλη και όχι των My Turn.
Αυτά που λέμε μου φέρνουν στο μυαλό τον Brian των Catharsis. Ποιά η γνώμη σας για το Ex Workers Collective της CrimethInc.; Φούσκα που έσκασε;
A: Η CrimethInc. είναι μια αξιόλογη φάση για μένα, γιατί φούσκα;
Ε, είχε γίνει μεγάλος χαμός τότε με τους Catharsis, έβλεπες λένε παντού στους δρόμους stencil με το logo της CrimethInc. και πλέον έχει σταματήσει να ακούγεται το ο,τιδήποτε.
Α: Α, απ' αυτή την άποψη... Ναι, όντως έχει πέσει η δημοτικότητά της, ιδίως στην Ελλάδα, αλλά δεν παύει να είναι μια πολύ αξιόλογη φάση που έχει προσφέρει πάρα πολλά τόσο στην αναρχική/αντιεξουσιαστική φιλοσοφία όσο και στο hardcore/punk. Οι Catharsis είναι μεγάλη μπάντα. Στο Νικο αρέσουν και οι Requiem!
N: Έχουν βγάλει πολύ σημαντικά έργα και έχουν ένα τρόπο να σε κάνουν να βλέπεις την ζωή πέρα από κουτιά και ταμπέλες. Η ζωή αυτή καθ'αυτή είναι που πρέπει να μας αφορά. Είναι αξιόλογη κολλεκτίβα και νομίζω πως έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην μετάδοση νέων αξιών στον αναρχικό χώρο, αξίες που είχαν παραμεληθεί από αρκετούς αναρχικούς, όπως η κριτική στον πολιτισμό σαν την ύψιστη και πρωταρχική μορφή κυριαρχίας.
A: Tα πάντα έχουν βοηθήσει, η σκηνή διαμορφώνεται και από εξωτερικούς παράγοντες και καταστάσεις. Kαι το internet έχει σίγουρα βοηθήσει, αν και έχει κάνει τα πράγματα τόσο εύκολα που έχει χαθεί το πνεύμα. Ο κάθε νέος (ή όποιος νιώθει έτσι) αναζητά διεξόδους και ίσως το punk/hardcore να είναι μια από αυτές.
Ν: Η καθημερινότητα η ίδια διαμορφώνει το κάθε άτομο και από εκεί συνδιαμορφώνονται όλα. Το θέμα είναι το hardcore να μην αποτελεί απλά έναν εναλλακτισμό σαν τους υπόλοιπους που έχει δημιουργήσει η κοινωνία.
Ήθελα να μου ξεκαθαρίσετε και κάτι άλλο. Αναφέρετε συχνά τον τρόπο ζωής σας. Σε τι διαφέρει η καθημερινότητά σας από αυτήν κάποιου εκτός hardcore;
Ν: Ξεφεύγουμε από τα κοινωνικά standards που μας θέλει σχολείο-πανεπιστήμιο-στρατό-δουλειά-οικογένεια και υποταγή. Μας έχουν φτιάξει τον δρόμο περπατημένο και απλά ακολουθούμε διασχισμένες πορείες. Επιλέγουμε να καθορίσουμε εμείς την ζωή μας και το hardcore και οι αξίες που προβάλει, μας έχουν βοηθήσει σε αυτή την συνειδητοποίηση.
A: Κοίτα, δεν θεωρούμε ότι είμαστε ανώτεροι ή κάτι τέτοιο. Ούτε καν. Μακριά από μας οι ελιτισμοί. Το hardcore μάς έχει διαποτίσει με αρκετές αξίες, τις οποίες ασπαζόμαστε. Μια από αυτές είναι η αλληλεγγύη, μια αξία που χρήζει άμεσα επαναδιαπραγμάτευσης, μιας και έχουμε ξεχάσει εντελώς την έννοια της τόσο στην κοινωνία όσο και στην σκηνή. Έχουμε ξεχάσει ότι είναι μια ύψιστη αξία η οποία αντίστοιχα οδηγεί στην ενότητα, η οποία με την σειρά της οδηγεί στη νίκη. Χαχαχα... Αυτό το τελευταίο ήταν φάση ΚΚΕ!
Ποιά η σχέση σας με τα κοινωνικά επινοήματα: δουλειά, οικογένεια, λεφτά, πολιτική; Σε τι βαθμό τα έχετε αποβάλλει, σας επηρεάζουν ή τα ζείτε;
A: Η οικογένεια είναι η πρώτη προτεραιότητά μου. Χωρίς την οικογένειά μου δεν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα. Δεν τα έχουμε αποβάλλει, προφανώς και διαφωνούμε με τον μικροαστισμό που σε κάποιες φάσεις επηρεάζει τους γονείς μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ακολουθούμε τη μηδενιστική λογική του "σκατά στην οικογένεια σαν ακόμα ένα θεσμό εξουσίας". Ίσως είμαστε τυχεροί και οι γονείς μας είναι cool, βέβαια... Όσον αφορά στη δουλειά και τα λεφτά, θέλοντας και μη πρέπει να κάνουμε κάποιους συμβιβασμούς ώστε να ζήσουμε. Πιστεύω πως η δουλειά (εκτός κάποιων εξαιρέσεων) καταπνίγει κάθε θέληση για ζωή και κάθε δημιουργικότητα του ανθρώπου. Είναι μια κοινωνική ανακωχή που μας έχει επιβληθεί. Σχετικά με την πολιτική, προφανώς και μας ενδιαφέρει, μιας και τα πάντα στη ζωή είναι πολιτικές αποφάσεις. Και με την πολιτική δεν εννοούμε τους πολικαντισμούς της εκάστοτε εξουσίας...
Ν: Η οικογένεια φυσικά είναι αυτό που μας διαμορφώνει περισσότερο από όλα απ' την αρχή. Τα λεφτά σίγουρα δεν αγοράζουν την ευτυχία, αλλά είναι κάτι αναγκαίο για να κάνεις ακόμα και τα πιο βασικά, οπότε σίγουρα χρειάζεσαι και μια δουλειά. Κάτι που δεν με ευχαριστεί βέβαια, άσχετα αν δεν δουλεύω τώρα. Η πολιτική όπως την εννοεί η κοινωνία μάς εξοργίζει. Πολιτική κάνουμε με κάθε μας πράξη και σκέψη. Η αυτοδιαχείριση της ζωής του κάθε ανθρώπου είναι η πιο σημαντική αξία και αυτή καταπατάται καθημερινά στο σύστημα της δουλειάς.
Ψηφίσατε σήμερα;
N: Όχι. Δεν δέχομαι να μου ορίσει η πολιτεία πότε και πώς θα πρέπει να αποφασίσω αυτόν που θα με καταπιέζει τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Δεν πιστεύω στην μεταρρύθμιση του συστήματος. Η κυβέρνηση αριστερή ή δεξιά σημαίνει υποταγή, καταπίεση, νόμοι, ανελευθερία κλπ κλπ. Αυτά θα σταματήσουν να υπάρχουν όταν σταματήσει να υπάρχει το κράτος και η κυβέρνηση.
Α: Ούτε γω, προσωπικά δεν πιστεύω στην έμμεση δημοκρατία και κατ' επέκταση δεν δέχομαι να συμμετάσχω σε κανένα εκλογικό πανηγυράκι και σε καμία ψευδαίσθηση επιλογής εξουσιαστή.
Αναρχισμό στηρίζετε; Είναι εφικτό πολιτικό σύστημα;
A: Είναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Προσωπικά μιλώντας πάλι, και όχι σαν Μy Τurn, πιστεύω σε μια ελεύθερη κοινωνία, στην κοινωνική επανάσταση που θα συντρίψει συθέμελα το υπάρχον και θα δημιουργήσει νέες ελευθεριακές δομές με άμεση δημοκρατία και οριζόντια αντιπροσώπευση. Πιστεύω πολύ απλά στην ελευθερία του κάθε ανθρώπινου και μη ανθρώπινου ζώου, στην χειραφέτηση των φύλων και είμαι ενάντια σε κάθε εξουσία από όπου και αν προέρχεται.
Ν: Δεν το θεωρώ πολιτικό σύστημα. Είναι η καταστροφή του συστήματος και η ελεύθερη αυτοδιαχείριση της ζωής. Είναι η ελεύθερη ζωή. Τα πάντα είναι εφικτά. Εφόσον είναι εφικτό ο άνθρωπος να καταστρέφει την γη, να σφάζει δισεκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο, να υποδουλώνει συνανθρώπους του σε κράτη και φυλακές, τότε μπορώ να πω πως είναι εφικτό και το αντίθετο. Και φυσικά αυτά που λέμε είναι προσωπικές απόψεις του Νίκου και του Αποστόλη και όχι των My Turn.
Αυτά που λέμε μου φέρνουν στο μυαλό τον Brian των Catharsis. Ποιά η γνώμη σας για το Ex Workers Collective της CrimethInc.; Φούσκα που έσκασε;
A: Η CrimethInc. είναι μια αξιόλογη φάση για μένα, γιατί φούσκα;
Ε, είχε γίνει μεγάλος χαμός τότε με τους Catharsis, έβλεπες λένε παντού στους δρόμους stencil με το logo της CrimethInc. και πλέον έχει σταματήσει να ακούγεται το ο,τιδήποτε.
Α: Α, απ' αυτή την άποψη... Ναι, όντως έχει πέσει η δημοτικότητά της, ιδίως στην Ελλάδα, αλλά δεν παύει να είναι μια πολύ αξιόλογη φάση που έχει προσφέρει πάρα πολλά τόσο στην αναρχική/αντιεξουσιαστική φιλοσοφία όσο και στο hardcore/punk. Οι Catharsis είναι μεγάλη μπάντα. Στο Νικο αρέσουν και οι Requiem!
N: Έχουν βγάλει πολύ σημαντικά έργα και έχουν ένα τρόπο να σε κάνουν να βλέπεις την ζωή πέρα από κουτιά και ταμπέλες. Η ζωή αυτή καθ'αυτή είναι που πρέπει να μας αφορά. Είναι αξιόλογη κολλεκτίβα και νομίζω πως έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην μετάδοση νέων αξιών στον αναρχικό χώρο, αξίες που είχαν παραμεληθεί από αρκετούς αναρχικούς, όπως η κριτική στον πολιτισμό σαν την ύψιστη και πρωταρχική μορφή κυριαρχίας.
Ας πούμε για τους My Turn επιτέλους! Τι κάνετε αυτό τον καιρό;
A: Ετοιμαζόμαστε για το release show μας που θα γίνει στο Roi Mat το Σάββατο 30/6 και είναι άπειρα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το "Athens" θα κυκλοφορήσει σε CD, βινύλιο και κασέτα, οπότε τρέχουμε για όλα αυτά, συν πρόβες, συν την οργάνωση του tour μας...
Πώς πήγε το tour μέχρι στιγμής; Πήγατε καθόλου εξωτερικό;
N: Εγώ σαν μέλος My Turn έχω κάνει 3μιση live (το πρώτο μου live στο Βόλο ήταν και τελευταίο του Δρόσου, οπότε μοιραστήκαμε το σετ). Γενικά βλέπουμε αρκετό ενδιαφέρον από τον κόσμο και προσπαθούμε να τα δίνουμε όλα σε κάθε live, είτε παίζουμε για 3 άτομα είτε για 300.
A: Έχουμε παίξει πέντε φορές εξωτερικό, δύο στη Βουλγαρία, δύο στη Γερμανία και μία στην Ιταλία σε μεμονωμένα shows. Είχαμε πολύ καλή ανταπόκριση. Γενικά πολύ καλή εμπειρία, μας έδωσε πολλά σαν μπάντα. Στην ουσία η πρώτη μας περιοδεία, αν και σύντομη, θα είναι από 13 ως 22/7.
Και τώρα για πού είστε;
Ν: Βουλγαρία, Κροατία, Αυστρία, Τσεχία, Ουγγαρία και Σερβία.
Α: Με αποκορύφωμα το Fluff Fest στην Τσεχία μαζί με Defeater, [Shai Hulud, End Of A Year, Loma Prieta, Reign Supreme, Weekend Nachos... Επίσης παίζουμε στο Sick As We Are Fest στην Κροατία με D.R.I. και Vitamin X, καθώς και άλλα shows με Nine Eleven, No Omega, Aussitot Mort, Grieved...
Αυτά είναι. Για πείτε για το "Athens". Στιχουργικά και συνθετικά στο ίδιο ύφος να φανταστώ;
N: Αυτό ας το απαντήσει ο Αποστόλης που έχει γράψει όλους τους στίχους. Εξάλλου εγώ δε συμμετείχα καθόλου στην σύνθεση των κομματιών και στην ηχογράφηση, μπήκα αμέσως μετά στη μπάντα.
Α: Το "Athens" είναι η φυσική εξέλιξη των My Turn, τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά. Είναι πιο ώριμο σε σχέση με το demo...
"Ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει μέχρι σήμερα... Ο πιο επιθετικός μας δίσκος..."!
A: Κλισε! Απάντηση φάση Metal Hammer, χαχα!
Ο τίτλος πώς προέκυψε;
A: Στιχουργικά απαρτίζεται από 10 ιστορίες/βιώματα που έχουν σχέση με την πόλη που ζούμε. Γι αυτό και λέγεται "Athens". Έχει να κάνει με τις συναναστροφές μας στην μητρόπολη της Αθήνας, προσωπικές καταστάσεις, η hardcore/punk σκηνή. Όχι απαραίτητα δυσάρεστες ιστορίες, αφού όπως και να έχει αποπνέουν μια θετικότητα στο τέλος. Μην φανταστείς ένα concept δίσκο, φάση metal... Στίχοι είναι που απλά περιγράφουν συνθήκες.
Την αγαπάτε τη σκατούπολη;
A: Εγώ προσωπικά έχω σχέση αγάπης-μίσους. Δεν είμαι απο δω άλλωστε, τρία χρόνια ζω στην Αθήνα. Είμαι από Βόλο, όπου και θα επιστρέψω κάποτε... Οι My Turn είναι ένας σημαντικός λόγος που δεν φεύγω από την κωλοπόλη.
N: Κι εγώ από Βόλο και σπουδάζω Θεσσαλονίκη. Την Αθήνα την αντέχω όσο χρειάζεται για να είμαι εκεί για πρόβες και live. Οι My Turn είναι ο μόνος λόγος που την επισκέπτομαι.
Ας πούμε και για τη World's Appreciated Kitsch.
A: Υπάρχει εδώ και 6 χρόνια σαν World's Appreciated Kitsch, αλλά στην ουσία ασχολούμαι ενεργά με την "φάση" από το 2000, με την πρώτη κασετοσυλλογή "Bursting Out" να κυκλοφορεί το 2001, με Homo Iratus, Obscure κτλ. Από το 2006 πήρε φόρα η φάση και από το 2012 έγινε κολλεκτίβα με συμμετοχή 3 ακόμα ανθρώπων-φίλων. Κολλεκτίβα με την έννοια ότι δεν είμαι μόνο εγώ πια... Παρά τον ηγετικό μου ρόλο, χαχα, συνδιαμορφώνουν και άλλοι. Συναυλίες, κυκλοφορίες distro, reviews, Κeep Ιt Real fanzine, το βιβλίο "Think", πολλές δραστηριότητες και parties.
Ν: Πριν κάτι μήνες ξεκίνησα και εγώ να συμμετέχω όπως μπορώ στην WAK collective.
Ακολουθεί σκληρή ερώτηση: Μπαίνετε μέσα οικονομικά;
A: Χιλιάδες ευρώ από το 2007 ως το 2009, από κει και περα χαλαρά, ψιλονορμάλ. Δεν θα έλεγα ότι μπαίνουμε και μέσα τρελά. Κάποιο live ίσως μπει μέσα, κάποιο άλλο ίσως έχει κέρδος αλλά μιλάμε για μικρά ποσά πια...
Το Keep It Real γιατί το σταμάτησες;
Α: Έκλεισε τον κύκλο του. Ό,τι είχα να δώσω μέσω αυτού το έδωσα, έτσι πιστεύω... Εδώ και ενάμιση χρόνο υποτίθεται πως θα αρχίσω κάτι νέο... αλλά ακόμα τίποτα... Πρέπει να βγει κάτι καινούριο πιο γαμάτο και φρέσκο. Και θα βγει αργά ή γρήγορα. Βέβαια βγήκε το "Think" το Σεπτέμβριο του 2011. Είναι μια συλλογή στίχων, ποιημάτων, κειμένων και φωτογραφιών που έχουν επηρεαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την hardcore σκηνή, όλα δικά μου, προσωπική έκδοση.
Κλασσική ερώτηση: Τι ακούτε αυτό τον καιρό και ποιούς δίσκους ξεχωρίσατε φέτος;
N: Ακούω τα πάντα από punk rock μέχρι powerviolence. Αν μου κάνει κάτι αίσθηση το ακούω και σίγουρα δεν θα με τραβήξει μια μπαντα μόνο χάρη στη μουσική, αλλά από το όλο feeling που βγάζει.
Α: Ναι, σίγουρα δεν παίζει ρόλο αν παίζει powerviolence ή screamo. Αν το κάνει με την ψυχή της φαίνεται και γουστάρω. Αν είναι άλλος ένας κλώνος, θα καθήσω μακριά. Στην τελική ποτέ δεν πρόσεχα αν μια μπάντα παίζει σούπερ καλα ή τεχνικά είναι εξπέρ. Δεν με ενδιαφέρει καν. Τρία ακόρντα ήταν πάντα το πανκ. Και το έχουμε πει: τρία ακόρντα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Όσο για δίσκους... χμ... εγώ ακούω διάφορα τελευταία...
Κατάλαβα, πέρνας κι εσύ τη φάση που ακούς techno...
Α: Χαχα... όχι techno, όχι... Ο τελευταίος δίσκος των Anchor γάμησε. Το Tragedy το τελευταίο τελικά είναι ωραίο. Οι Off! τα σπάνε. Οι Anne ωραία μπάντα, shoegaze, φάση στην A389 Records. Οι Birds In Row, οι Punch. ωραίες μπάντες. Από Ελλάδα το εφτάρι των I Want You Dead και το split Despite Everything/In-sane τα σπάνε επίσης.
Ν: Αν και χαμηλώσαν ταχύτητες οι Tragedy, είναι πολύ καλός δίσκος, θέλει μερικά ακούσματα παραπάνω. Το "Darker Half" από Backtrack πολύ καλό, νέα γενιά NYHC.
A: Ετοιμαζόμαστε για το release show μας που θα γίνει στο Roi Mat το Σάββατο 30/6 και είναι άπειρα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Το "Athens" θα κυκλοφορήσει σε CD, βινύλιο και κασέτα, οπότε τρέχουμε για όλα αυτά, συν πρόβες, συν την οργάνωση του tour μας...
Πώς πήγε το tour μέχρι στιγμής; Πήγατε καθόλου εξωτερικό;
N: Εγώ σαν μέλος My Turn έχω κάνει 3μιση live (το πρώτο μου live στο Βόλο ήταν και τελευταίο του Δρόσου, οπότε μοιραστήκαμε το σετ). Γενικά βλέπουμε αρκετό ενδιαφέρον από τον κόσμο και προσπαθούμε να τα δίνουμε όλα σε κάθε live, είτε παίζουμε για 3 άτομα είτε για 300.
A: Έχουμε παίξει πέντε φορές εξωτερικό, δύο στη Βουλγαρία, δύο στη Γερμανία και μία στην Ιταλία σε μεμονωμένα shows. Είχαμε πολύ καλή ανταπόκριση. Γενικά πολύ καλή εμπειρία, μας έδωσε πολλά σαν μπάντα. Στην ουσία η πρώτη μας περιοδεία, αν και σύντομη, θα είναι από 13 ως 22/7.
Και τώρα για πού είστε;
Ν: Βουλγαρία, Κροατία, Αυστρία, Τσεχία, Ουγγαρία και Σερβία.
Α: Με αποκορύφωμα το Fluff Fest στην Τσεχία μαζί με Defeater, [Shai Hulud, End Of A Year, Loma Prieta, Reign Supreme, Weekend Nachos... Επίσης παίζουμε στο Sick As We Are Fest στην Κροατία με D.R.I. και Vitamin X, καθώς και άλλα shows με Nine Eleven, No Omega, Aussitot Mort, Grieved...
Αυτά είναι. Για πείτε για το "Athens". Στιχουργικά και συνθετικά στο ίδιο ύφος να φανταστώ;
N: Αυτό ας το απαντήσει ο Αποστόλης που έχει γράψει όλους τους στίχους. Εξάλλου εγώ δε συμμετείχα καθόλου στην σύνθεση των κομματιών και στην ηχογράφηση, μπήκα αμέσως μετά στη μπάντα.
Α: Το "Athens" είναι η φυσική εξέλιξη των My Turn, τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά. Είναι πιο ώριμο σε σχέση με το demo...
"Ό,τι καλύτερο έχουμε κάνει μέχρι σήμερα... Ο πιο επιθετικός μας δίσκος..."!
A: Κλισε! Απάντηση φάση Metal Hammer, χαχα!
Ο τίτλος πώς προέκυψε;
A: Στιχουργικά απαρτίζεται από 10 ιστορίες/βιώματα που έχουν σχέση με την πόλη που ζούμε. Γι αυτό και λέγεται "Athens". Έχει να κάνει με τις συναναστροφές μας στην μητρόπολη της Αθήνας, προσωπικές καταστάσεις, η hardcore/punk σκηνή. Όχι απαραίτητα δυσάρεστες ιστορίες, αφού όπως και να έχει αποπνέουν μια θετικότητα στο τέλος. Μην φανταστείς ένα concept δίσκο, φάση metal... Στίχοι είναι που απλά περιγράφουν συνθήκες.
Την αγαπάτε τη σκατούπολη;
A: Εγώ προσωπικά έχω σχέση αγάπης-μίσους. Δεν είμαι απο δω άλλωστε, τρία χρόνια ζω στην Αθήνα. Είμαι από Βόλο, όπου και θα επιστρέψω κάποτε... Οι My Turn είναι ένας σημαντικός λόγος που δεν φεύγω από την κωλοπόλη.
N: Κι εγώ από Βόλο και σπουδάζω Θεσσαλονίκη. Την Αθήνα την αντέχω όσο χρειάζεται για να είμαι εκεί για πρόβες και live. Οι My Turn είναι ο μόνος λόγος που την επισκέπτομαι.
Ας πούμε και για τη World's Appreciated Kitsch.
A: Υπάρχει εδώ και 6 χρόνια σαν World's Appreciated Kitsch, αλλά στην ουσία ασχολούμαι ενεργά με την "φάση" από το 2000, με την πρώτη κασετοσυλλογή "Bursting Out" να κυκλοφορεί το 2001, με Homo Iratus, Obscure κτλ. Από το 2006 πήρε φόρα η φάση και από το 2012 έγινε κολλεκτίβα με συμμετοχή 3 ακόμα ανθρώπων-φίλων. Κολλεκτίβα με την έννοια ότι δεν είμαι μόνο εγώ πια... Παρά τον ηγετικό μου ρόλο, χαχα, συνδιαμορφώνουν και άλλοι. Συναυλίες, κυκλοφορίες distro, reviews, Κeep Ιt Real fanzine, το βιβλίο "Think", πολλές δραστηριότητες και parties.
Ν: Πριν κάτι μήνες ξεκίνησα και εγώ να συμμετέχω όπως μπορώ στην WAK collective.
Ακολουθεί σκληρή ερώτηση: Μπαίνετε μέσα οικονομικά;
A: Χιλιάδες ευρώ από το 2007 ως το 2009, από κει και περα χαλαρά, ψιλονορμάλ. Δεν θα έλεγα ότι μπαίνουμε και μέσα τρελά. Κάποιο live ίσως μπει μέσα, κάποιο άλλο ίσως έχει κέρδος αλλά μιλάμε για μικρά ποσά πια...
Το Keep It Real γιατί το σταμάτησες;
Α: Έκλεισε τον κύκλο του. Ό,τι είχα να δώσω μέσω αυτού το έδωσα, έτσι πιστεύω... Εδώ και ενάμιση χρόνο υποτίθεται πως θα αρχίσω κάτι νέο... αλλά ακόμα τίποτα... Πρέπει να βγει κάτι καινούριο πιο γαμάτο και φρέσκο. Και θα βγει αργά ή γρήγορα. Βέβαια βγήκε το "Think" το Σεπτέμβριο του 2011. Είναι μια συλλογή στίχων, ποιημάτων, κειμένων και φωτογραφιών που έχουν επηρεαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την hardcore σκηνή, όλα δικά μου, προσωπική έκδοση.
Κλασσική ερώτηση: Τι ακούτε αυτό τον καιρό και ποιούς δίσκους ξεχωρίσατε φέτος;
N: Ακούω τα πάντα από punk rock μέχρι powerviolence. Αν μου κάνει κάτι αίσθηση το ακούω και σίγουρα δεν θα με τραβήξει μια μπαντα μόνο χάρη στη μουσική, αλλά από το όλο feeling που βγάζει.
Α: Ναι, σίγουρα δεν παίζει ρόλο αν παίζει powerviolence ή screamo. Αν το κάνει με την ψυχή της φαίνεται και γουστάρω. Αν είναι άλλος ένας κλώνος, θα καθήσω μακριά. Στην τελική ποτέ δεν πρόσεχα αν μια μπάντα παίζει σούπερ καλα ή τεχνικά είναι εξπέρ. Δεν με ενδιαφέρει καν. Τρία ακόρντα ήταν πάντα το πανκ. Και το έχουμε πει: τρία ακόρντα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Όσο για δίσκους... χμ... εγώ ακούω διάφορα τελευταία...
Κατάλαβα, πέρνας κι εσύ τη φάση που ακούς techno...
Α: Χαχα... όχι techno, όχι... Ο τελευταίος δίσκος των Anchor γάμησε. Το Tragedy το τελευταίο τελικά είναι ωραίο. Οι Off! τα σπάνε. Οι Anne ωραία μπάντα, shoegaze, φάση στην A389 Records. Οι Birds In Row, οι Punch. ωραίες μπάντες. Από Ελλάδα το εφτάρι των I Want You Dead και το split Despite Everything/In-sane τα σπάνε επίσης.
Ν: Αν και χαμηλώσαν ταχύτητες οι Tragedy, είναι πολύ καλός δίσκος, θέλει μερικά ακούσματα παραπάνω. Το "Darker Half" από Backtrack πολύ καλό, νέα γενιά NYHC.
Είστε vegans και straight edge, έτσι;
N: Όχι όλοι μας, δύο είμαστε vegans, ένας vegetarian. Και είμαστε όλοι straight edge, ναι.
Α: Εσύ;
Εγώ δεν είμαι καθόλου vegan, αν και θα ήθελα να μπορούσα να γίνω.
Α: Μπορείς.
Ν: Όλα γίνονται αν υπάρχει θέληση.
Πόσο καιρό είστε vegan;
N: Εγώ είμαι 5 χρόνια straight edge και τρεισίμιση χρόνια χορτοφάγος (στον ενάμιση προχώρησα σε vegan).
Α: Εγώ 9 χρόνια.
Δε σας λείπουν τα σουβλάκια, το αλκοόλ και το τυχαίο σεξ;
N: Δεν μου λείπει τίποτα απ' όλα αυτά γιατί έχω φτάσει σε μια προσωπική συνειδητοποίηση ότι δεν τα χρειάζομαι. Έχω σταματήσει να βλέπω σαν τροφή ένα άλλο πλάσμα ή τα παράγωγά του. Η ταμπέλα και η δήλωσή της είναι απλά η αρχή. Αποτελούν και τα δύο ένα μονοπάτι μέσω του οποίου έρχεσαι σε επαφή με περισσότερες αξίες.
Α: Δε μας λείπουν όχι. Η θέλησή μας είναι πολύ μεγαλύτερη. Και κάπου εδώ να πουμε ότι το straight edge και η χορτοφαγία είναι τόσο προσωπική όσο και πολιτική επιλογή και όχι μια σειρά από καταναγκαστικούς κανόνες. Και επίσης και οι δύο επιλογές έχουν να κάνουν με την ολική απελευθέρωση που ονειρευόμαστε τόσο συλλογικά όσο και σαν ατομικότητες. Υπάρχουν άπειρες επιλογές τόσο φαγητού όσο και διασκέδασης που δεν περιλαμβάνουν προϊόντα καταπίεσης, οπότε δεν είναι κάτι το δύσκολο για μας.
Δε θεωρώ το σεξ προιόν καταπίεσης. Περισσότερο καταπίεση θεωρώ την προσπάθεια να ελέγξεις τις ορμές σου που σε σπρώχνουν στην πολυγαμία.
Ν: Όχι πάντα. Όταν μιλάμε για σεξ μεταξύ δυο ανθρώπων που θέλουν να το κάνουν, όχι. Όταν μιλάμε για τα μπουρδέλα, είναι καταπίεση. Είναι έμμισθος βιασμός. Και για το αγοραίο σεξ φταίει κι ο πελάτης.
A: Έχεις ακούσει για το date raping; Προφανώς και όταν θέλουν και οι 2 άνθρωποι δεν είναι καταπίεση! Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν μας αρέσει ή είμαστε εναντίον του σεξ, μην παρερμηνεύουμε τα πράματα.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το straight edge ορίζει μια σχετικά αυστηρή μονογαμία.
A: Το straight edge είναι μονογαμικό, ναι. Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου και την/τον συντροφό σου, δεν μπορείς παρά να είσαι μονογαμικός. Είναι και ηθικό ζήτημα άλλωστε, πέρα από το straight edge.
Η μονογαμία δεν είναι όμως ξεκάθαρα ένα προιόν της χριστιανικής ηθικής;
N: Άλλο η ηθική και άλλο η θρησκεία. Η ηθική είναι κάτι που υπάρχει από τους πρωτόγονους και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κοινωνικό κατασκεύασμα που αποτελούν οι επίσημες θρησκείες. Η μονογαμία πάνω απόλα είναι ηθική και έπειτα straight edge. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου και αυτόν που αγαπάς δεν θες να τον πληγώσεις. Όπως δε θες να σου συμπεριφέρονται άσχημα, έτσι δε συμπεριφέρεσαι και εσύ άσχημα.
Α: Καταρχήν, ο,τιδήποτε προέρχεται από την χριστιανική ηθική δεν είναι απαραίτητα και κατακριτέο, χωρίς να σου λέω ότι είμαι χριστιανός ή κάτι τέτοιο. Το να κάνεις σεξ με διαφορετικά άτομα ενώ είσαι σε σχέση είναι άσχημο συναίσθημα για μένα τουλάχιστον. Και στην τελική, για να το κλείσουμε ωραία, χίπηδες δεν είμαστε.
Για το straight edge φασισμό τι γνώμη έχετε; Πείτε την αλήθεια, τις χαίρεστε λίγο κάτι συμπεριφορές των SSD παλιά, των Earth Crisis ή των Harms Way!
N: Χαχα, πάρα πολύ ναι... Πρόκειται για ένα ακόμα κολπάκι των φασιστών να χωθούνε παντού. Εντάξει, αυτοί δεν είναι φασίστες με τον πολιτικό όρο ακριβώς, έχουν κάποιες συμπεριφορές αμφιλεγόμενες. Δηλαδή το straight edge δέχτηκε και αυτό την άσχημη κριτική του και κάποιοι ήταν πιο θερμόαιμοι και το διαχειρίστηκαν με την βία. Σαφώς και διαφωνούμε.
Α: Θιασώτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, γελοίοι νοσταλγοί του χιτλερισμού που δεν έχουν καμία θέση στο hardcore και πόσο μάλλον στο straight edge, ένα κίνημα που προωθεί την ανεκτικότητα και την ελευθερία. Αυτές είναι φασιστικές συμπεριφορές κατά τη γνώμη μου. Ο καθένας έχει δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματός του και του τρόπου διασκέδασής του αρκεί να μην ενοχλεί τους άλλους. Όποιος δέρνει τον άλλο επειδή καπνίζει ή πίνει μπύρα δεν έχει σε τίποτα να ξεχωρίσει από τον λαϊκό που δέρνει τη γυναίκα του μετά το καφενείο. Δεν με νοιάζει αν φοράει μπαντάνα ή μπλούζα Earth Crisis.
Λοιπόν, κλείστε με σούπερ κουλ ατάκα.
Α: Stay gold, think positive και καλή δύναμη γιατί ζούμε δύσκολους καιρούς... Αγοράστε το νέο μας δίσκο. Θέλουμε λεφτά. Τους θερμούς μας χαιρετισμούς σε όσους αγωνίζονται για την ελευθερία. Φιλιά!
Ν: Ευχαριστούμε φίλε Βαγγέλη για την συνέντευξη και για το πάτημα που μας έδωσες να πούμε όλα αυτά που νιώθουμε και πιστεύουμε. Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιστές και πάντα το κεφάλι ψηλά και όσο μπορούμε ας είμαστε θετικοί μέσα στην μιζέρια που μας περιβάλλει. Go Vegan!
http://myturn.bandcamp.com
http://www.myspace.com/myturnhc
Βαγγέλης Ε.
N: Όχι όλοι μας, δύο είμαστε vegans, ένας vegetarian. Και είμαστε όλοι straight edge, ναι.
Α: Εσύ;
Εγώ δεν είμαι καθόλου vegan, αν και θα ήθελα να μπορούσα να γίνω.
Α: Μπορείς.
Ν: Όλα γίνονται αν υπάρχει θέληση.
Πόσο καιρό είστε vegan;
N: Εγώ είμαι 5 χρόνια straight edge και τρεισίμιση χρόνια χορτοφάγος (στον ενάμιση προχώρησα σε vegan).
Α: Εγώ 9 χρόνια.
Δε σας λείπουν τα σουβλάκια, το αλκοόλ και το τυχαίο σεξ;
N: Δεν μου λείπει τίποτα απ' όλα αυτά γιατί έχω φτάσει σε μια προσωπική συνειδητοποίηση ότι δεν τα χρειάζομαι. Έχω σταματήσει να βλέπω σαν τροφή ένα άλλο πλάσμα ή τα παράγωγά του. Η ταμπέλα και η δήλωσή της είναι απλά η αρχή. Αποτελούν και τα δύο ένα μονοπάτι μέσω του οποίου έρχεσαι σε επαφή με περισσότερες αξίες.
Α: Δε μας λείπουν όχι. Η θέλησή μας είναι πολύ μεγαλύτερη. Και κάπου εδώ να πουμε ότι το straight edge και η χορτοφαγία είναι τόσο προσωπική όσο και πολιτική επιλογή και όχι μια σειρά από καταναγκαστικούς κανόνες. Και επίσης και οι δύο επιλογές έχουν να κάνουν με την ολική απελευθέρωση που ονειρευόμαστε τόσο συλλογικά όσο και σαν ατομικότητες. Υπάρχουν άπειρες επιλογές τόσο φαγητού όσο και διασκέδασης που δεν περιλαμβάνουν προϊόντα καταπίεσης, οπότε δεν είναι κάτι το δύσκολο για μας.
Δε θεωρώ το σεξ προιόν καταπίεσης. Περισσότερο καταπίεση θεωρώ την προσπάθεια να ελέγξεις τις ορμές σου που σε σπρώχνουν στην πολυγαμία.
Ν: Όχι πάντα. Όταν μιλάμε για σεξ μεταξύ δυο ανθρώπων που θέλουν να το κάνουν, όχι. Όταν μιλάμε για τα μπουρδέλα, είναι καταπίεση. Είναι έμμισθος βιασμός. Και για το αγοραίο σεξ φταίει κι ο πελάτης.
A: Έχεις ακούσει για το date raping; Προφανώς και όταν θέλουν και οι 2 άνθρωποι δεν είναι καταπίεση! Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν μας αρέσει ή είμαστε εναντίον του σεξ, μην παρερμηνεύουμε τα πράματα.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το straight edge ορίζει μια σχετικά αυστηρή μονογαμία.
A: Το straight edge είναι μονογαμικό, ναι. Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου και την/τον συντροφό σου, δεν μπορείς παρά να είσαι μονογαμικός. Είναι και ηθικό ζήτημα άλλωστε, πέρα από το straight edge.
Η μονογαμία δεν είναι όμως ξεκάθαρα ένα προιόν της χριστιανικής ηθικής;
N: Άλλο η ηθική και άλλο η θρησκεία. Η ηθική είναι κάτι που υπάρχει από τους πρωτόγονους και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κοινωνικό κατασκεύασμα που αποτελούν οι επίσημες θρησκείες. Η μονογαμία πάνω απόλα είναι ηθική και έπειτα straight edge. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου και αυτόν που αγαπάς δεν θες να τον πληγώσεις. Όπως δε θες να σου συμπεριφέρονται άσχημα, έτσι δε συμπεριφέρεσαι και εσύ άσχημα.
Α: Καταρχήν, ο,τιδήποτε προέρχεται από την χριστιανική ηθική δεν είναι απαραίτητα και κατακριτέο, χωρίς να σου λέω ότι είμαι χριστιανός ή κάτι τέτοιο. Το να κάνεις σεξ με διαφορετικά άτομα ενώ είσαι σε σχέση είναι άσχημο συναίσθημα για μένα τουλάχιστον. Και στην τελική, για να το κλείσουμε ωραία, χίπηδες δεν είμαστε.
Για το straight edge φασισμό τι γνώμη έχετε; Πείτε την αλήθεια, τις χαίρεστε λίγο κάτι συμπεριφορές των SSD παλιά, των Earth Crisis ή των Harms Way!
N: Χαχα, πάρα πολύ ναι... Πρόκειται για ένα ακόμα κολπάκι των φασιστών να χωθούνε παντού. Εντάξει, αυτοί δεν είναι φασίστες με τον πολιτικό όρο ακριβώς, έχουν κάποιες συμπεριφορές αμφιλεγόμενες. Δηλαδή το straight edge δέχτηκε και αυτό την άσχημη κριτική του και κάποιοι ήταν πιο θερμόαιμοι και το διαχειρίστηκαν με την βία. Σαφώς και διαφωνούμε.
Α: Θιασώτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, γελοίοι νοσταλγοί του χιτλερισμού που δεν έχουν καμία θέση στο hardcore και πόσο μάλλον στο straight edge, ένα κίνημα που προωθεί την ανεκτικότητα και την ελευθερία. Αυτές είναι φασιστικές συμπεριφορές κατά τη γνώμη μου. Ο καθένας έχει δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματός του και του τρόπου διασκέδασής του αρκεί να μην ενοχλεί τους άλλους. Όποιος δέρνει τον άλλο επειδή καπνίζει ή πίνει μπύρα δεν έχει σε τίποτα να ξεχωρίσει από τον λαϊκό που δέρνει τη γυναίκα του μετά το καφενείο. Δεν με νοιάζει αν φοράει μπαντάνα ή μπλούζα Earth Crisis.
Λοιπόν, κλείστε με σούπερ κουλ ατάκα.
Α: Stay gold, think positive και καλή δύναμη γιατί ζούμε δύσκολους καιρούς... Αγοράστε το νέο μας δίσκο. Θέλουμε λεφτά. Τους θερμούς μας χαιρετισμούς σε όσους αγωνίζονται για την ελευθερία. Φιλιά!
Ν: Ευχαριστούμε φίλε Βαγγέλη για την συνέντευξη και για το πάτημα που μας έδωσες να πούμε όλα αυτά που νιώθουμε και πιστεύουμε. Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιστές και πάντα το κεφάλι ψηλά και όσο μπορούμε ας είμαστε θετικοί μέσα στην μιζέρια που μας περιβάλλει. Go Vegan!
http://myturn.bandcamp.com
http://www.myspace.com/myturnhc
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου