Τι είναι οι Izakaya Heartbeat λοιπόν; Αρχικά είναι το νέο σταθερό σπίτι του Κenneth, όπου σύμφωνα με το αρκετά κατατοπιστικό promo-sheet εξελίχθηκε από solo project σε ένα κανονικό σχήμα, επιδεικνύοντας ένα roster πιθανότατα αντίστοιχο μιας Νορβηγικής dream team (για να συνεχίσουμε με τις αναλογίες). Βέβαια κανένας δεν κατέβηκε από το πουθενά, με μπόλικα ονόματα να είναι γνωστά αφού συμμετείχαν με απόλυτη βεβαιότητα στο "Generic Communion", δεύτερο δίσκο των Mindy Misty. Το γνωρίζω, ανέτρεξα στη δισκοθήκη μου και κοίταξα το booklet, μια χρονοβόρα αλλά απαραίτητη κίνηση ολοκληρωμένης δημοσιογραφίας. Σε μια δεύτερη φάση η μπάντα αποτελεί αρκετά χοντροκομμένα την ηχητική συνέχεια των Mindy Misty. Αυτό σημαίνει πως οποιοσδήποτε ασχολήθηκε τότε, έχει αρκετά καλούς λόγους να το κάνει και τώρα με μικρές διαφοροποιήσεις οι οποίες ευελπιστώ θα εξηγηθούν στη συνέχεια.
Προτού ξεκινήσουμε πρέπει να αναφέρω πως μου διέφυγε εντελώς η πρώτη δουλειά, οπότε μπορεί να έχω χάσει κάποιον συνδετικό κρίκο. Θα ήθελα να επανορθώσω για τις ανάγκες του συγκεκριμένου κειμένου, αλλά λόγο χρόνου κάτι τέτοιο στάθηκε για την ώρα αδύνατο. Αν υπάρξει κάποια τόσο ριζική αναθεώρηση θα επανέλθω στο μέλλον.
Οι Izakaya Heartbeat χρησιμοποιούν πάνω-κάτω γνώριμα υλικά. Αρχικά, έχουν τρία άτομα να χειρίζονται τις κιθάρες, οι οποίες, όπως είναι αναμενόμενο Sonic Youth-ίζουν σε μεγάλο μέρος του δίσκου. Επίσης, χαρακτηρίζονται από ορισμένες επαναληπτικές δομές που φέρνουν στο νου το "Repetition" των Unwound (τυχαίο το όνομα του άλμπουμ, απλώς αναφέρεται γιατί είναι το αγαπημένο μου). Σε μια δεύτερη ακρόαση βλέπεις κάποιες εμφανείς τάσεις διαφοροποίησης, οι οποίες όμως είναι και πάλι αρκετά συμβατικές αναφορικά με το εύρος επιρροών. Για παράδειγμα το "Crystal Eyes" μου θύμισε το "Ejector Seat Reservation" των Swervedriver, δηλαδή μια μετάβαση από έναν πιο Αμερικάνικο ήχο σε ένα σαφώς Βρετανικότερο -πολύ γενικό αυτό το αναγνωρίζω. Την ίδια εξήγηση δίνουν οι ίδιοι οι Swervedriver όμως στην σχετικά πρόσφατη επανακυκλοφορία του δίσκου-. Όλως τυχαίως, αν μου έλεγαν πως τραγουδά ο Ben Franklin στα couplet του συγκεκριμένου, θα το πίστευα. Αυτού του είδους πάντως η μισο-shoegaze αισθητική συνεχίζεται και στο "Birds of Prey" με έναν αέρα μεταγενέστερων Bailterspace. Πρέπει να παραδεχτώ πως οι όποιοι "νεωτερισμοί" σταματούν εδώ.
Καλά όλα αυτά τα "ακαδημαϊκά" αλλά ο δίσκος πώς τα πάει; Ομολογουμένως καλά, είναι η απάντηση. Επιστρέφοντας στη χρήση των βασικών εργαλείων, οι Izakaya Heartbeat ακούγονται δυνατότεροι όταν αποκτούν έναν πιο noise-rock χαρακτήρα, κάτι που συμβαίνει ξεκάθαρα στα "Μoon Magic", "Rainbow Lake" και "Minutes And Days", τις δυνατότερες στιγμές κατά την προσωπική μου άποψη. Ας πάρουμε για παράδειγμα το πρώτο από τα τρία. Η μεθοδικότητα που το διακρίνει, η οποία οδηγεί τον ακροατή από μια δυσαρμονική μελωδία χαμηλών τόνων σε καθαρτικά ξεσπάσματα είναι υποδειγματική. Το "Minutes And Days" από την άλλη, χωρίζεται σε δύο σκέλη. Το πρώτο είναι μια δυναμική εισαγωγή που οδηγεί με ένα απότομο σπάσιμο στο δεύτερο, το οποίο επί της ουσίας είναι ένα περίτεχνο post-rock-οειδές χτίσιμο το οποίο ανεβάζει τις δυναμικές, και ολοκληρώνει και πάλι ρίχνοντας τες, σε μια προσπάθεια να αποτυπωθεί μια πιο συναυλιακή εμπειρία υποθέτω. Αυτά σε μια πρώτη ανάγνωση και για όσους θυμούνται τις γλυκόπικρες μελωδίες των Mindy Misty μπορεί να ξενίσουν, αλλά ακριβώς επειδή έχουν απορριφθεί οι οποιεσδήποτε υπόνοιες μελαγχολικής ατμόσφαιρας ο νέος καμβάς είναι έτοιμος να βαφτεί διαφορετικά ακόμη και αν οι μπογιές είναι οι ίδιες. Εν ολίγοις, ο πιο στριφνός και μονοκόμματος χαρακτήρας ακόμη κι αν μοιράζεται κοινές αφετηρίες με το παρελθόν των συγκεκριμένων μουσικών, θα γίνει αντιληπτός από τον ακροατή ως αρκετά διαφορετικός κάτω από τις νέες συνθήκες. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως έχει εκλείψει η μελωδικότητα. Το "High Force" για παράδειγμα αποτελεί εξαιρετικό δείγμα μελωδίας που λειτουργεί στο μυαλό μου σαν το συνδετικό κομμάτι μεταξύ των δύο σχημάτων (εδώ υπενθυμίζω και πάλι πως δεν έχω ακούσει τον πρώτο δίσκο). Ολοκληρώνοντας, το "Rainbow Lake" σαν ολοκληρωμένη προσπάθεια δεν κάνει κοιλιά, ενώ στο τεχνικό σκέλος ακούγεται τρομερά οργανικό με τον Kramer να ασχολείται με το mastering του και τα μέλη της μπάντας να έχουν ρίξει ουσιαστικη δουλειά στην παραγωγή.
Τα πράγματα λοιπόν στο μυαλό μου είναι αρκετά απλά. Οι Izakaya Heartbeat κυκλοφόρησαν έναν υπερ-αξιόλογο δίσκο. Θα μπορούσα να προβώ σε διεξοδικότερες αναλύσεις σαφώς, μα θεωρώ πως δεν χρειάζεται και μακρυγορώντας μάλλον θα τον αδικήσω αισθητικά. Είναι ένας rock δίσκος και ως τέτοιος αντιμετωπίζεται. Όσοι φτάσατε μέχρι εδώ λαμβάνοντας υπόψη την περίγραφη και το περιστασιακό name dropping ξέρετε τι να κάνετε. Καλή διασκέδαση.
http://www.facebook.com/izakayaheartbeat
http://www.handmaderecords.net/
Kώστας Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου