The DODSFERD Saga

Η ιστορία των Dodsferd είναι σχεδόν μαγευτική. Ξεκίνησαν με ένα αρκετά αμφιλεγόμενο demo, το οποίο παρότι δεν έκρυβε την απειρία του μοναδικού υπεύθυνου για τη σύνθεση (aka Wrath), υπέθαλπε μια τελείως διαφορετική αντίληψη από ο,τιδήποτε μιλούσε ελληνικά εκείνη την εποχή. Ο διχασμός ήταν προφανής και παρότι δεν έλειπαν κάποιες εκλάμψεις μέσα στα κομμάτια, η γενική αντίδραση ήταν μουδιασμένη και επιφυλακτική. Αυτό βεβαίως δεν αποτέλεσε εμπόδιο για την ίδια την μπάντα, που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πραγματοποίησε ένα γιγάντιο μουσικό άλμα, μπαίνοντας στο ροστερ τις διορατικής Moribund Records που ιδιαίτερα τότε γαμούσε και έδερνε, και κυκλοφορόντας μερικές δισκάρες που ακόμα μου προκαλούν δάκρυα.

 
Misanthropic Bonds (split w/ Nadiwrath, 2012)

Πιστοί στα "suicidal" πρότυπα βιομηχανικής υπερπαραγωγής, οι κυκλοφορίες έπεφταν βροχή φέρνοντας με την σειρά τους και προσκλήσεις σε μεγάλα underground fests. Έτσι, η μπαντούλα της διπλανής πόρτας απέκτησε όνομα, καλό μάλιστα ακόμα και για τους ντόπιους δυσκοίλιους. Κάπως έτσι λοιπόν, φτάνουμε στο σήμερα που η Misanthropic Art Records επανακυκλοφορεί το πρώτο demo με δυό bonus κομμάτια, εκ των οποίων το τελευταίο είναι διασκευάρα στο "Bite It you scum" από G.G Allin, δίνοντας έτσι καταπληκτική πάσα για το δεύτερο μισό του split που ανήκει στο alter ego των Dodsferd, τους σαφέστατα πιο πάνκηδες Nadiwrath. Εδώ βρίσκουμε το πρώτο ομορφότατο demo τους με extra ακυκλοφόρητο κομμάτι και μια διασκευή σε παλιούς Deathspell Omega. Σχεδόν δούλεμα μοιάζει αυτό με τις ανάποδες διασκευές, αλλά τελικά βγάζει νόημα. Γίνεται ξεκάθαρο ότι μιλάμε για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Έτσι το cd έχει πολλαπλή χρησιμότητα, αφενός μουσικά πιάνει τις ρίζες των δύο μπαντών αφετέρου βγάζει μια σαπίλα από όπου κι αν το πιάσεις, με τρόπο που περισσότερο σε ξαφνιάζει παρά σε επιβεβαιώνει. Ενδιαφέρον αν μη τι άλλο.

 
Desecration Rites (split w/ Chronaexus, 2013)

Αν δεν πειστήκατε με το παραπάνω, στο καπάκι ο γκουρού τις σαπίλας (aka Wrath είπαμε) χτυπάει με δεύτερη δόση και ένα πιο συμμαζεμένο split με τους τιτανοτεράστιους Chronaexus. Μπάντα έκπληξη που πιάνει το δεύτερο μισό του cd, με μελωδικό αλλά όχι κοριτσίστικο black metal που τσακίζει. Κυμαινόμενο ανάμεσα σε Altar Of Plagues και λίγο πιο παλιούς Agalloch, δεν το λες Cascadian αλλά ούτε και θλιμμένο post μπεργκεράκι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το βάλεις στην παραλία παρόλο που, αν δεν είσαι γιδόκαφρος, δε θα ξεκολλάς από το repeat. Δύσκολος ο ανταγωνισμός, αλλά οι Dodsferd πάλι τα καταφέρνουν σαν καλά κοράκια που είναι, με 3 δυναμικές κομματάρες που συνεχίζουν κοντά στο στυλ του τελευταίου τους full length. Σιδηροδρομισμός εγγύηση στις κιθάρες με πολλαπλά φωνητικά σε διάφορους τόνους και ηχοχρώματα να κουμπώνουν γάντι στις εναλλαγές. Μιλάμε για συναίσθημα όχι μαλακίες. Χωρίς πολύ δυσκολία, εδώ έχουμε ένα από τα καλύτερα split που έχω ακούσει πρόσφατα. Απαραίτητο!!!

 
A Breed Of Parasites (2013)

Κάπως έτσι καταλήγουμε στο "A Breed Of Parasites", την πιο πρόσφατη δουλειά τις μπάντας. Και κάπου έδώ είναι που και γω με τη σειρά μου κόβω τους διθυράμβους. Παίζοντας στα όρια του full length με την διάρκεια να πατάει το μισάωρο εύκολα, oι Dodsferd γράφουν δυο αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια και τα κολλάνε με τρεις ambient γέφυρες και μια διασκευή στον φανερό παιδικό τους έρωτα-poster-κλάμα-Judas Iscariot. Πισογύρισμα μουσικά σε πιο ασφαλείς black metal γραμμές πάνω που είχαμε καλομάθει στην προσωπικότητα και την υπέρβαση. Το "Days Of Mental Deterioration" είναι το καλύτερο του δίσκου, ενώ το "Burning The Symbols Of Your God" μυρίζει κλεισούρα από τα παλιά, παρότι διανθίζει το οπλοστάσιο της μπάντας με clean leads στις κιθάρες, που θέλω να πιστεύω ότι είναι κατάλοιπο από το split με Chronaexus και όχι δάνειο από το cartoon των Shining. Μου βγάζει βιασύνη αυτός ο δίσκος, που δε με έχουν συνηθίσει, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό, αναλογιζόμενος τον όγκο των κυκλοφοριών τους. Δεν θα το έβαζα ψηλά στην ήδη τεράστια δισκογραφία της μπάντας, η οποία με όσα έχουν ανακοινωθεί φαίνεται να αυξάνεται ακόμα περισσότερο.

Ι. Χ.