They were in a fucking... frustrated... swea... I mean this is what your mind imagines, you know, a basement of fucking frustration, man... and fucking, they were fucking... howlin'...
Έχω ένα μήνα που ακούω συστηματικά το "Blank Language" και δυο-τρεις βδομάδες που έχω στα χέρια μου το βινύλιο με στίχους κι απ' όλα. Ήθελα να γράψω διθυραμβική κειμενάρα και καλά, και περίμενα να κατεβάσω ιδέες για φαντεζί ατάκες, να σκεφτώ ψαγμένες μπάντες για namedropping επιρροών και τέτοια. Στην παρουσίαση του εφτάιντσου πέρσι εκθείασα τους Ruined Families όσο πήγαινε, σ' αυτό εδώ ήθελα να μεταδώσω τον ενθουσιασμό μου ακόμα πιο έντονα. Μαλακίες όμως, δε βγαίνει τίποτα. Με χαζεύει αυτός ο δίσκος. Με πάει γαμιώντας αλλά μου δίνει κανα φιλάκι. Ξορκίζει από μέσα μου τον μουσικοσυντακτόβλακα που μεταφράζει την τέχνη σε λέξεις με αμφίβολο νόημα και αφήνει άθικτα μόνο τα αυτιά μου και τις φαντασιώσεις μου.
Πιστεύω ότι το "Blank Language" θα είναι και το μεγάλο μπαμ της μπάντας, δε μπορώ να φανταστώ πώς μπορούν να ξεπεράσουν ένα τέτοιο άλμπουμ. Παρά την πρωτοφανή για τους Ruined Families συνθετική ζεστασιά που συναντάμε εδώ, το μήνυμα είναι αυτό μιας γλυκιάς παραίτησης. Μαζική κατάθλιψη, ελληνική! Είμαστε οι απόγονοι του Πλάτωνα και του Μεγαλέξαντρου, έτσι δεν είναι; Οι στίχοι είναι ανατριχιαστικοί. Το κοινό σε ένα live των Ruined Families το φαντάζομαι να χορεύει και να χτυπιέται, αλλά να είναι και μονίμως βουρκωμένο. Κι αν δεν είναι έτσι, μετά απ' αυτό το δίσκο θα πρέπει να είναι. Ο τίτλος του "208" είναι παρμένος από αριθμό λεωφορείου;
Το τσιτάτο που παρέθεσα στην αρχή του κειμένου είναι από δηλώσεις του Phil Anselmo για τους Black Flag στο ντοκυμαντέρ "American Hardcore". Όσο μαστουρωμένος και να ήταν όταν τον βιντεοσκοπούσαν, ο τύπος σ' εκείνο το σημείο έμοιαζε να εκφράζει ειλικρινή θαυμασμό και εκστατική λατρεία, κάνοντας την πιο εικονοπλαστική και ακριβή περιγραφή μουσικής, και συναισθημάτων που αυτή γεννάει, που έχω συναντήσει ποτέ. Λοιπόν, εγώ τα λόγια του τα παίρνω όπως ακριβώς είναι και τα κολλάω στους Ruined Families.
Ένα υπόγειο γαμημένης απόγνωσης με πέντε ανθρώπους να ουρλιάζουν σε μια Αθήνα δίχως απαντήσεις.
http://ruinedfamilies.blogspot.de/
http://ruinedfamilies.bandcamp.com/
Βαγγέλης Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου