Keiji Haino, Jim O'Rourke, Oren Ambrachi (Various - Jap) - Now While It's Still Warm Let Us Pour in All the Mystery (2013)

Τρεις φιγούρες συνηθίζουν να περιδιαβαίνουν τους νυχτερινούς δρόμους του Τόκιο αρκετά συχνά για να μην ζαλίζονται από τα φώτα και τις αντανακλάσεις. Ο ουρανός είναι κάπου ψηλά, τον νιώθουν από το σταθερό μαύρο στο οποίο χύνονται τα φώτα των διαφημιστικών προβολών, των αυτοκινήτων και των τηλεφώνων, κάθε φορά με άλλο συνδυασμό και κάθε φορά με την κατεύθυνση που τα φύσηξε το τελευταίο λεωφορείο. Η φασαρία του δρόμου ή τα ήσυχα στενά δεν έχουν κάποιον αντίκτυπο στην αντίληψή τους, το μόνο που τους νοιάζει είναι να ακολουθούν το φως. Σχεδόν σαν να πάσχουν από συναισθησία, βλέπουν τα βήματα που αφήνουν πίσω τους να χρωματίζονται από τους ήχους της πόλης.

Όταν η θολούρα τούς τονώσει αρκετά, πηγαίνουν σε μια ταράτσα ενός ουρανοξύστη και φορώντας τους μανδύες τους, ρίχνουν στο καζάνι που σιγοβράζει στο κέντρο μέσα από ήχους τα φώτα που μάζεψαν και περιμένουν. Περιμένουν και κοιτούν το κοχλάζον υγρό που αναταράσσεται κατά στιγμές από φυσαλίδες, οι οποίες αντικατοπτρίζουν την ελευθερία που μορφάζει στα πρόσωπά τους. Περιμένουν, γιατί η δουλειά τους δεν είναι να κατευθύνουν το ρεύμα, αλλά να πιάσουν ένα μέρος από την ακτινοβολία που γεννά το υγρό και να πιτσιλίσουν το νυχτερινό ουρανό. Η ταράτσα τους στέκεται μεταξύ αυτού και της φωτισμένης πόλης και από εκεί η τριάδα αμέτοχη μα επηρεασμένη από την αστική παλινδρόμηση αφήνει τη ζωή να κολλήσει στο δέρμα της, να τη μυρίσει και να αναπνεύσει τις αντανακλάσεις.

Για την τέταρτη προσπάθειά της, αυτή η συντεχνία επέτρεψε στους θεατές να μυρίσουν εν τη γενέσει τους θορύβους και χρώματα, και σαν ένα αυτοκίνητο που περνάει κάτω από μία γέφυρα τα τραγούδια περνούν πιο γρήγορα από ότι μας συνήθιζαν. Αν είσαι τυχερός ή προσεχτικός θα ακούσεις το κάτι παραπάνω, το τζάμι που κλείνει ή τον αναπτήρα που ανάβει ένα ακόμα τσιγάρο. Θα πιάσεις από το ραδιόφωνο το θόρυβο ή την παύση, ένα φλάουτο, μία έγχορδη στριγκλιά, ένα πιο βατής 70's καταβολής ρυθμικό σημείο. Αν όχι και αν παρακολουθείς το σύνολο, έχεις την ευκαιρία να δεις επί τόπου κάποια πηγαία ομορφιά στο αστική τρώγλη που βρισκόμαστε, από τρεις μουσικούς που, χωρίς να εθελοτυφλούν στον πανικό, δεν γυρνάνε τα μάτια στην άσφαλτο και βλέπουν ακόμα τη μαγεία που υπάρχει στα φώτα της πόλης. Αλίμονο σε εμάς που πρέπει να τα φανταζόμαστε αυτά σε ένα παράθυρο των windows.

http://www.insound.com/Oren-Ambarchi-Keiji-Haino-Jim-ORourke/A/45613/

Γιώργος Κ.