Το εξώφυλλο έβγαλε κάτι από την παιδικότητά μου στην επιφάνεια. Δεν μπόρεσα να ανασύρω την πληροφορία, όμως η εικόνα σε συνδυασμό με την επιθυμία που γέννησε με ανάγκασε να ακούσω τους Boogie. Λοιπόν, η λέξη παιδικότητα ήταν το μόνο που σκεφτόμουν όσο το Boogie έπαιζε και με πηγαινόφερνε σαν ασανσέρ στο σήμερα και στα νοσταλγικά μονοπάτια μιας όλο χαράς και αναμελιάς τρυφερής εφηβικής ζωής (πριν πέσω στο thrash σαν τυπικό κουνάβι των καιρών μου).Οι Endless Boogie ρε φίλε ροκάρουν, και το γεγονός ότι ροκάρουν με συναρπάζει επειδή γενικά όταν κάποιος ροκάρει δε συναρπάζομαι και τόσο. Και καλά μεγάλωσα κι έτσι, όμως η περίπτωση των Endless Boogie ξεφεύγει από τα πλαίσια της αδιαφορίας μου επειδή κατά κύριο λόγο μού την επιτρέπει. Χέστηκα να μάθω ποιοί παίζουν, τι άλλο έχουν κάνει και να κάτσω να παρακολουθήσω τους άλλους δύο δίσκους που κυκλοφόρησαν πριν του "Long Island" φάση. Και αυτό δηλαδή από σπόντα το έμαθα, εδώ παίζει σοβαρά να μην ακούσω τον επόμενο. Το "Long Isand" όμως είναι το διάλειμμά μου από το "κάθε μέρα", ένα διάλειμμα που για όσο αντέξει θα αξίζει κάθε ακρόαση. Είναι σαν ένα ζεστό μπάνιο που με περνάει από τις τότε νύχτες με τους Hawkwind στις μετέπειτα των Captain Beefheart και για κάποιους λόγους των Amon Düül II. Είναι σαν να κάνεις χρόνια διατροφή και ξαφνικά να έχεις για πρωινό βούτυρο με μαρμελάδα.
Η αλληλεπίδραση που έχει το "Long Island" με το χαρακτήρα μου δημιουργεί αντιφάσεις και γι αυτό με γοητεύει. Η φύση του αυτοπεριορίζεται πλήρως, όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο γιατί είναι ξεκάθαρο πόσο δοσμένο είναι στο χαρακτήρα που υπηρετεί. Παίζουν σαν παλιούρες του χώρου, όμως φαίνεται χωρίς να σκάψεις πολύ την επιφάνεια πως οι τύποι ζουν στο σήμερα. Υποσημείωση, το "σαν" στο "παίζουν σαν παλιούρες" χρησιμοποιείται κατ' ευφημισμό διότι οι Endless Boogie θα μπορούσαν να είναι 60άρηδες που έζησαν την εποχή που ανασύρουν. Φάση βάλ' τε το σε κανά θείο και αν δεν ψαρώσει τα λέμε. Φουλ ζεστή δουλειά, φουλ προσοχή στον ήχο και σχεδόν 80 λεπτά χαλαρωτικού rock 'n' roll με τα fuzz του, τα blues solo και την αλητεία του. Αυτά.
http://www.noquarter.net/
Γιώργος Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου