Ναι, το Projekt Fishtank ήταν εκεί και την πέρασε κοτσάνι, παρόλο που μιλάμε για το πιο mainstream/χαζοτρέντυ φεστιβάλ, ίσως του κόσμου. Στο κείμενο που ακολουθεί υπερισχύει το κράξιμο, και λογικό είναι, αφού δεν είμαστε τίποτα άμπαλοι της Athens Voice, ούτε παίρνουμε καμιά μίζα απ' τη Beck's, έναν απ' τους σπόνσορες του πανηγυριού (Beck's. Η μπύρα που ροκάρει! Πίνετε Beck's). Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος, η φάση είναι πολύ κεφάτη και διασκεδαστική, ο κόσμος διαρκώς σε μια μεταδοτική ευφορία και ακόμα και τα σκατένια συγκροτήματα δεν προκαλούν δυσαρέσκεια, παρά αποτελούν αφορμή για ευχάριστα γραψαρχίδικα διαλείμματα και σαπίλα στα γρασίδια με φαγιά, αλκοόλια κλπ.
Για αρχή ένας μικρός τουριστικός οδηγός για όσους ενδιαφέρονται. Το Rock im Park "τρέχει" ταυτόχρονα με το Rock am Ring, ίδιες μέρες και πάνω-κάτω ίδιες μπάντες. Το Rock im Park φιλοξενείται σ' ένα υπερτεράστιο πάρκο, χρειάζεται άπειρο περπάτημα γενικά, άλλα το μέρος μου άρεσε πολύ περισσότερο απ' το ξενέρωτο στάδιο όπου λάμβανε χώρα το Rock am Ring, στο οποίο είχα παρευρεθεί το 2002, οπότε προτείνω δαγκωτό Rock im Park. Το εισιτήριο κοστίζει γύρω στα 150 ευρώ. Άμα το λέει η καρδούλα σας να αποταχθείτε κάθε έννοια άνεσης, μπορείτε να κατασκηνώσετε κυριολεκτικά όπου να 'ναι, ακόμα και στο πάρκινγκ, αφού επίσημος χώρος camping, απ' ότι κατάλαβα, δεν υπάρχει. Μέσα στο φεστιβάλ ήταν όλα αρκετά άκριβα, αλλά δεν γινόταν να μην καταναλώσεις τόσες ώρες μέσα στο γαμημένο λιοπύρι. Παρολαυτά η οργάνωση και η διαρρύθμιση ήταν άψογες, κάτι που εξασφάλιζε όχι μόνο ανθρώπινες συνθήκες στο χώρο του φεστιβάλ, αλλά και την ασφάλεια των εκαντοντάδων χιλιάδων ψυχών που το επισκέφθηκαν. Ο ήχος επίσης ήταν τζάμι, ανεξάρτητα απ' τη σκηνή (τρεις συνολικά) ή τη μπάντα που έπαιζε, αν και προτιμώ παρασάγκας την ξεραΐλα των μικρών venues από τη χαώδη φεστιβαλική ηχώ.
Παρασκευή
Φτάσαμε στο χώρο του Rock im Park αργά το απόγευμα, ενώ το φεστιβάλ είχε ξεκινήσει από το μεσημέρι, αλλά από την άλλη μικρό το κακό, αφού το μόνο που ίσως θα καθόμουν να δω και έχασα ήταν Sevendust και In Flames. Πηγαίνοντας προς το Center Stage για να χαζέψουμε λίγο τους αφόρητα βαρετούς Coldplay περάσαμε δίπλα από το Alternastage όπου οι Disturbed έκλειναν το σετ τους πρωτότυπα με το "Down With the Sickness" και προλάβαμε να κάνουμε λίγο "οου-α-κα-κα-κα". Επιστρέψαμε στο Alternastage την ώρα που θα άρχιζαν οι Korn, από τους οποίους δεν πήρα χαμπάρι και πολλά γιατί ήμουν κουρασμένος και πιωμένος. Θυμάμαι το "Freak On A Leash", "Got The Life", "Falling Away From Me", "For You", "Y'All Want A Single", "A.D.I.D.A.S." και καναδυό καλά ακόμα. Ωραίοι ήτανε, αλλά δεν πέθανα κιόλας, αφού την παιδική ασθένεια των Korn την ξεπέρασα μια και καλή μετά από εκείνη τη συναυλία τους στην Αθήνα. To highlight της βραδιάς ήρθε μετά, στην ίδια σκηνή, με τον Rob Zombie. Ο τύπος είναι απλά μορφάρα και, παρόλο που με τη δισκογραφία του δεν έχει προσφέρει τίποτα εξωπραγματικό, έβγαζε πάντα καλή, αλήτικη μουσική, ό,τι πρέπει για βρωμιάρικα πάρτυ, όπως αυτό στο οποίο μας παρέσυρε! Τα σκηνικά ήταν απίθανα και παρμένα από παλιές ταινίες τρόμου, ο Rob Zombie επιβλητικός όργωνε τη σκηνή και μοίραζε απλόχερα το γρέζι του και ναι, έπαιξε και White Zombie, και ναι, ήταν το "Thunder Kiss '65". Δε γινόταν καλύτερο φινάλε για την πρώτη μέρα, όπου έπαιξαν ως επί το πλείστον παντελώς άγνωστα σε μένα συγκροτήματα, και δε γινόταν χειρότερος ύπνος απ' αυτόν που έκανα αργότερα τη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου