Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

BAD RELIGION (USA) - The Dissent of Man (2010)


Πολύ κρίμα γενικά. Και γω που περίμενα την τρίτη κατά σειρά δισκάρα, έμεινα με την όρεξη αφού εδώ πέρα το μόνο –αρα που θα βρει κανείς είναι η βαρεμάρα.

Γενικά εντάξει, δεν θέλει και να παρανοήσουμε, οι Bad religion είναι μπάντα τριάντα χρόνων και έχει κυκλοφορήσει ουκ ολίγα αριστουργήματα σε αυτό το διάστημα. Το πρόβλημα με το ''Dissent of Man'' εντοπίζεται στο ότι τους παρουσιάζει ελαφρώς χαμένους και επαρκώς αποπροσανατολισμένους σε σχέση με τα ''Empire Strikes First'' & ''New Μaps of Ηell''. Σαν να έμειναν από καύσιμο ρε παιδί μου, πως το λέμε. Δεν πάω πιο πίσω, αν θέλετε ας παραδεχτούμε πως το ''Process of Belief'' ήταν τουλάχιστον εστιασμένο μουσικά και αν και δεν διέφερε ποιοτικά από τις μετριότητες που κυκλοφόρησαν μετά το ''Generator'', τους έβαλε τουλάχιστον στον σωστό δρόμο.
Ποιος είναι αυτός ο δρόμος, και ποιος εσύ κιόλας που θα μας πεις ποιος είναι μωρέ συντάκτη της κακιάς ώρας; Αυτός της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ (''Suffer'', ''Against the Grain'', ''No Control''), δηλαδή γρήγορα υπερπορωτικά, ενίοτε μελαγχολικά punk υπερτράγουδα που αν το ρίξουν καμιά φορά στις μπαλάντες, το κάνουν τόσο τέλεια που μένεις μαλάκας. Αν διαφωνείτε, έχετε χάσει τη μπάλα και ακούσατε Bad Religion στο winamp μετά τους Sum 41 ή κάτι τέτοιο τελος πάντων.

Ήταν τέτοιες δισκάρες τα δύο προηγούμενα ρε γαμώτο που στεναχωριέμαι όσο το σκέφτομαι. Ούτε να μιλάω δεν θέλω για το νέο, να, βλέπετε μια ολόκληρη παράγραφο, το κατάφερα.
Ας το επιχειρήσω όμως γιατί πρέπει να τα παρουσιάσει κάποιος "αντικειμενικά" τα πράγματα μιας και βλέπω πολλους γραφιάδες να προσπαθούν να το προσεγγίσουν με μετριοπάθεια (σε βαθμούς αυτό μεταφράζεται σε επτάρια ή και οκτάρια- εγώ θα του έβαζα 4,012 αν αναρωτιέστε). Γενικά ο trademark ήχος παραμένει. Και ξεκινά και δυνατά το γαμημένο, το "Only Rain" είναι από τα καλύτερα τους τραγούδια σκέφτομαι. Αλλά εκεί που το ''New Maps of Hell'' ήταν σαν να ακούς οργισμένο παπού (είναι και βετεράνοι οι τύποι ούτως ή άλλως) που χάνει την σύνταξη του και στα χώνει ανελέητα, αυτό εδώ είναι σαν να βλέπεις φοιτητή που εκνευρίζεται για το 4,5 σε μάθημα της σχολής του, δίκιο έχεις ρε φίλε και συ αλλά τζούφια οργή λέμε. Δηλαδή μιλάμε για τουλάχιστον πέντε-έξι άνευρες μπαλαντοειδείς μπούρδες που μπορεί να γράψει ο κάθε pop rock καρμίρης, και αυτό είναι και το πρόβλημα στην τελική. Ασε που όταν ανεβάζουν τις ταχύτητες, σέρνουν το άλμπουμ από τα μαλλιά και χτυπά άσχημα. Δεν με νοιάζει αν είναι άψογο εκτελεστικά (που είναι), ούτε που οι στίχοι θα κινούνται για ακόμη μια φορά σε δυσθεώρητα επίπεδα (δεν τους έχω γι'αυτό εικάζω), εδώ μιλάμε για μουσική η οποία είναι ως επί το πλείστον ξενέρωτη και τελείως αποκαρδιωτική.
Βάλτε τα ''Won’t Somebody'' και ''Turn Your Back On Me'' πριν ακούσετε τα υπόλοιπα, και άμα ψηθείτε σας δίνω δώρο και ένα ημερολόγιο για να γράφετε τις εφηβικές σας ανησυχίες. Over and out, αυτό πόνεσε πολύ.

Κώστας Χ.

http://www.badreligion.com/
http://www.myspace.com/badreligion
http://www.epitaph.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια: