Μας αρέσει να ψάχνουμε δημιουργούς που ζητανε κάτι διαφορετικό στην μουσική τους, ψαγμένες φατσούλες που βγάζουν την γλώσσα στους θεσμούς.
Κάνουμε κι εμείς το ίδιο μερικές φορες, γι'αυτό ξεχαστε την black metal αναφορά για σήμερα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καινούρια κυκλοφορία μαγικού ακουστικού (σχεδόν εξ ολοκληρου) περιεχομένου.
Οι Burgundy Grapes είναι μια εγχώρια μπάντα, που αν έχω καταλάβει καλά έχει ως βασικό πυρήνα τους Γιώργο Κολυβά και Αλέξανδρο Μιαούλη, λειτουργεί όμως σαν μουσική κολλεκτίβα, καθώς διάφοροι μουσικοί πάνε κι έρχονται και προσφέρει ο καθένας τους το κατιτίς του.
Τα κομμάτια έχουν κλασικές επαναληπτικές folk δομές που με το πέρασμα των στιγμών γεμίζουν σιγά σιγα και περισσοτερη ζωή, μεγαλώνουν και ομορφαίνουν σαν μικροί άνθρωποι. Στις συμμετοχές των μουσικών έχουμε και την παρουσία του Νίκου Βελιώτη με το τσέλο του, και ακούμε κι άλλα όμορφα στοιχεία που συμπληρώνουν το έργο, όπως τους ντροπαλούς και συνεσταλμένους ήχους από ακορντεόν, τα πιο επιβλητικά και θαρραλέα βιολοειδή (βιολί και βιόλα δηλαδη!) και φυσικά τον αγαπημένο συνδυασμό πιάνου και κιθάρας ("On the Train to Berlin").
Θα ήθελα πολύ να κάνω μια σύγκριση με μία αρκετά αγαπημένη αντίστοιχη μπάντα, τους Will-o-the-Wisp, αλλα θα το αποφύγω περίτεχνα γιατί αυτοί αυτοί εδω μ'αρέσουν περισσότερο και ειναι μάλλον καλύτεροι(!), όντας μη-progressive folk αλλα folk, instrumental (αυτό λαμβανεται ως θετικό, ναι) και με φοβερές ιδέες. Πέρασαν με πολύ καλό βαθμό το τεστ και νομίζω ότι δημιούργησαν κάτι που ανήκει στις καλύτερες καλλιτεχνικές συνεισφορές για το τρέχων έτος. Και για λίγο spoiler, θα πούμε πως τα καλύτερα (αντικειμενικά παντα) κομμάτια του δισκου είναι τα "Home of No Return", το εύθυμο και ανοιξιάτικο "The Wind Blew Her In And Then Blew Her Out", ενώ το απόλυτο επιτυγχάνεται στο λατρεμένο "At Sea, The Biggest Danger Is Land", δώστε βάση στο ξετύλιγμα και νιώστε κι εσείς ό,τι νιώθω κι εγώ.
Στηρίξτε, κι αν μπορέσετε κάποια στιγμή να τους δείτε live, κάντε το, θέλω να είμαι κι εγώ εκει, κατα τ' άλλα θέλω να κάνω μία αναφορά για όσους θελουν να ακουσουν κατι εξίσου όμορφο με περισσότερο narrative άποψη και λιγότερη επανάληψη, Ancestral House of the Sun.
Κάνουμε κι εμείς το ίδιο μερικές φορες, γι'αυτό ξεχαστε την black metal αναφορά για σήμερα, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια καινούρια κυκλοφορία μαγικού ακουστικού (σχεδόν εξ ολοκληρου) περιεχομένου.
Οι Burgundy Grapes είναι μια εγχώρια μπάντα, που αν έχω καταλάβει καλά έχει ως βασικό πυρήνα τους Γιώργο Κολυβά και Αλέξανδρο Μιαούλη, λειτουργεί όμως σαν μουσική κολλεκτίβα, καθώς διάφοροι μουσικοί πάνε κι έρχονται και προσφέρει ο καθένας τους το κατιτίς του.
Τα κομμάτια έχουν κλασικές επαναληπτικές folk δομές που με το πέρασμα των στιγμών γεμίζουν σιγά σιγα και περισσοτερη ζωή, μεγαλώνουν και ομορφαίνουν σαν μικροί άνθρωποι. Στις συμμετοχές των μουσικών έχουμε και την παρουσία του Νίκου Βελιώτη με το τσέλο του, και ακούμε κι άλλα όμορφα στοιχεία που συμπληρώνουν το έργο, όπως τους ντροπαλούς και συνεσταλμένους ήχους από ακορντεόν, τα πιο επιβλητικά και θαρραλέα βιολοειδή (βιολί και βιόλα δηλαδη!) και φυσικά τον αγαπημένο συνδυασμό πιάνου και κιθάρας ("On the Train to Berlin").
Θα ήθελα πολύ να κάνω μια σύγκριση με μία αρκετά αγαπημένη αντίστοιχη μπάντα, τους Will-o-the-Wisp, αλλα θα το αποφύγω περίτεχνα γιατί αυτοί αυτοί εδω μ'αρέσουν περισσότερο και ειναι μάλλον καλύτεροι(!), όντας μη-progressive folk αλλα folk, instrumental (αυτό λαμβανεται ως θετικό, ναι) και με φοβερές ιδέες. Πέρασαν με πολύ καλό βαθμό το τεστ και νομίζω ότι δημιούργησαν κάτι που ανήκει στις καλύτερες καλλιτεχνικές συνεισφορές για το τρέχων έτος. Και για λίγο spoiler, θα πούμε πως τα καλύτερα (αντικειμενικά παντα) κομμάτια του δισκου είναι τα "Home of No Return", το εύθυμο και ανοιξιάτικο "The Wind Blew Her In And Then Blew Her Out", ενώ το απόλυτο επιτυγχάνεται στο λατρεμένο "At Sea, The Biggest Danger Is Land", δώστε βάση στο ξετύλιγμα και νιώστε κι εσείς ό,τι νιώθω κι εγώ.
Στηρίξτε, κι αν μπορέσετε κάποια στιγμή να τους δείτε live, κάντε το, θέλω να είμαι κι εγώ εκει, κατα τ' άλλα θέλω να κάνω μία αναφορά για όσους θελουν να ακουσουν κατι εξίσου όμορφο με περισσότερο narrative άποψη και λιγότερη επανάληψη, Ancestral House of the Sun.
Μάριος Γ.
www.myspace.com/burgundygrapes
www.burgundygrapes.com
www.inner-ear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου