Οι F.U.B.A.R. και οι Lycanthrophy είναι δυο χασαπαρέοι που βγάλανε ένα split. Και εμείς θα μιλήσουμε λίγο για αυτό γιατί ακούγαμε και στο χωριό μας Asshole Parade και πίναμε τσίπουρα τραγουδώντας Anal Cunt, και μας έπιασε μια νοσταλγία.
Οι πρώτοι τραμπούκοι αρκετά γνωστοί για τις power violence αλητείες τους, δεν αλλάζουν και πολλά, γκαρίζοντας και τσιρίζοντας σε ρυθμό παλυβόλου. Οι φωνές της λαχαναγοράς πασχίζουν για έλεος αλλά καταπνίγονται από τον ορυμαγδό ηχητικής κακοποίησης που πυκνώνει όλο και περισσότερο, λεπτό προς λεπτό.
Τα τύμπανα συναγωνίζονται στην ακρίβεια αρκούδα που πλέκει, ενώ οι κιθάρες θα σήκωναν μοϊκάνα στο θεό για πλάκα. Κάπου στο πέμπτο λεπτό και όταν το πανηγύρι έχει φτάσει στο πικ του. Τέλος.
Οι Lycanthrophy από την άλλη με λίγο μεγαλύτερη έμφαση στην τσιρίδα και ένα μπάσο που ισοπεδώνει σαν συνδυασμός οδήγησης μπουλντόζας με L.S.D, με κέρδισαν λίγο περισσότερο, παρά το ότι τους τσέκαρα πρώτη φορά και το ότι μοιράζονται την κυκλοφορία με πολύ αγαπημένη μου μπάντα. Μέσα στο κεφάλι τους, σίγουρα έχουν τα ίδια σκατά με τους Ολλανδούς, γι' αυτό παίρνουν άλλο ένα συν.
Λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε λίγο, αυτό δεν είναι grind, είναι power violence. Δηλαδή τι μπορεί να περιμένεις από κάτι που μπορείς να μεταφράσεις ως δυνατή βία. Αρκετά σπασμένα τύμπανα και χορδές για σήμερα.
Αν ο γείτονας σας ακούει το νέο metal come back της ΔΒ, μην βάλετε τσίτα Μotorhead γιατί μπορεί να κάνει την έκπληξη και να τους ξέρει ( να ναι καλά η ΝΓ ), χτύπηστε του την πόρτα με χαμόγελο, ένα μπουκέτο στη μούρη και αυτό να βαράει από πίσω… θα σας πει και συγνώμη.
Οι πρώτοι τραμπούκοι αρκετά γνωστοί για τις power violence αλητείες τους, δεν αλλάζουν και πολλά, γκαρίζοντας και τσιρίζοντας σε ρυθμό παλυβόλου. Οι φωνές της λαχαναγοράς πασχίζουν για έλεος αλλά καταπνίγονται από τον ορυμαγδό ηχητικής κακοποίησης που πυκνώνει όλο και περισσότερο, λεπτό προς λεπτό.
Τα τύμπανα συναγωνίζονται στην ακρίβεια αρκούδα που πλέκει, ενώ οι κιθάρες θα σήκωναν μοϊκάνα στο θεό για πλάκα. Κάπου στο πέμπτο λεπτό και όταν το πανηγύρι έχει φτάσει στο πικ του. Τέλος.
Οι Lycanthrophy από την άλλη με λίγο μεγαλύτερη έμφαση στην τσιρίδα και ένα μπάσο που ισοπεδώνει σαν συνδυασμός οδήγησης μπουλντόζας με L.S.D, με κέρδισαν λίγο περισσότερο, παρά το ότι τους τσέκαρα πρώτη φορά και το ότι μοιράζονται την κυκλοφορία με πολύ αγαπημένη μου μπάντα. Μέσα στο κεφάλι τους, σίγουρα έχουν τα ίδια σκατά με τους Ολλανδούς, γι' αυτό παίρνουν άλλο ένα συν.
Λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε λίγο, αυτό δεν είναι grind, είναι power violence. Δηλαδή τι μπορεί να περιμένεις από κάτι που μπορείς να μεταφράσεις ως δυνατή βία. Αρκετά σπασμένα τύμπανα και χορδές για σήμερα.
Αν ο γείτονας σας ακούει το νέο metal come back της ΔΒ, μην βάλετε τσίτα Μotorhead γιατί μπορεί να κάνει την έκπληξη και να τους ξέρει ( να ναι καλά η ΝΓ ), χτύπηστε του την πόρτα με χαμόγελο, ένα μπουκέτο στη μούρη και αυτό να βαράει από πίσω… θα σας πει και συγνώμη.
Ιωσήφ Χ.
http://www.myspace.com/fubar
http://www.myspace.com/lycanthrophy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου