Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

BOHEMIAN GROVE (Gre) - Bohemian Grove (2010)

Οι Bohemian Grove είναι εκείνοι οι θεοί Πατρινοί που στον πρώτο δίσκο είχαν στο εξώφυλλο μια κουκουβάγια. Μπορεί σε κάποιους να ακούγεται αστείο αλλά εμένα πολύ μ’ άρεσε γιατί γενικά βρίσκω ενδιαφέρον να διασταυρώνω το black metal μου με διάφορα ζώα. Τώρα στον νέο τους δίσκο έχουν το πιο πατροπαράδοτο τραγί απ' έξω. Δεν χαλιέμαι πάντως γιατί και ο “άρχοντας” έχει τη γοητεία του, περνώντας μέσα από την καλλιτεχνική αντίληψη του Bartlett, και καταλήγοντας σε έναν πολύ όμορφο προπομπό όσων βρίσκονται στα ενδότερα.

Έχοντας στρώσει το έδαφος με πρόκες και έχοντας αφήσει υποσχέσεις αντίστοιχες ημίγυμνης πουτάνας στο κρεβάτι, οι Bohemian Grove φέτος κυκλοφορούν ένα δίσκο που μία δεκαετία πριν θα είχε προκαλέσει τον πανικό τον ίδιο. Ούτε τότε θα 'ταν πρωτότυπος ο δίσκος, να ξηγιόμαστε ε, δεν νομίζω ότι τους νοιάζει η καινοτομία. Δυστυχώς όμως, πατώντας πάλι στο σήμερα, η νοσταλγική διάθεση του ήχου τους μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί πλέον, κάτω από μανιέρες που έχουν υιοθετηθεί από ορδές ατάλαντων, προκειμένου να τους αποφέρουν μια κάποια αναγνωρισιμότητα. Οι 
Bohemian Grove δεν τις χρειάζονται. Είναι με άνεση μια από τις καλύτερες ελληνικές μπάντες και κάθε βλέμμα τους προς το παρελθόν μόνο ως φόρος τιμής και πηγή έμπνευσης για μετουσίωση σε μια νέα οντότητα με δική της σφραγίδα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Στο “Age of retrogression” ίσως να υπήρξαν σημεία fillers, εδώ όχι. Με βορειοευρωπαϊκές βάσεις και εγχώρια ρυθμικά μπουκώματα, συνθέτουν έναν δίσκο όχι απλά ζηλευτό, αλλά κάτι πιο σημαντικό, χορταστικό. Τα καθαρά φωνητικά, που ευτυχώς έχουν πάρει λίγο παραπάνω χρόνο, και τα περισσεύματα συναισθήματος των κομματιών, αρκούν για να γεμίσουν την μισή τοπική σκηνή. Οι συνθέσεις σαφώς πιο προσεγμένες και βατές διατηρούν την σαγηνευτική επαναληπτικότητα που χαρακτήριζε και το πρώτο τους, δίχως να κουράζουν. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που τελειώνει ένα πεντάλεπτο κομμάτι και νομίζεις ότι πριν από ένα λεπτό είχες πατήσει το play. Η απόσταση που χωρίζει το “The tree ravens” και το “Battering ram of Satan” είναι απλά ενδεικτική του ότι το να μπορείς να παίξεις μπάλα στα χωράφια των Bathory δεν πάει να πει ότι μετά δεν μπορείς να πιεις μια μπύρα με τον Apollyon ακούγοντας λίγο “Γεγμανικό τγας”. Και όσο συμβαίνουν όλα αυτά, με το “Star Wimpled Dome” καταφέρνουν το ακατόρθωτο, να αποχαρακτηρίσουν τον ελληνικό στίχο από όσο κουσούρια κουβαλάει και τον καθιστούν απαγορευτικό στην διατήρηση ανεκτού επιπέδου σοβαρότητας.

Αν αυτά δεν είναι σημάδια μεγάλης μπάντας, τότε διάολε δεν ξέρω τι να πω. Ο δίσκος αυτός δεν θα πρεπε να χαρακτηριστεί retro, είναι άδικο και προσβλητικό… στα ίσα. Ο δίσκος αυτός απλά “νιώθει” μερικά χρόνια πίσω, απαγκιστρωμένος από καρτουνίστικα attitudes και πομπώδεις δηλώσεις τρουισμού. Ως τώρα άνετα από τους πιο αγαπημένους δίσκους, μιας έτσι και αλλιώς αρκετά καλής χρονιάς. Μην το φοβηθείτε, ανοίξτε το ιντερνετ και επισκεφθείτε το myspace των 
Bohemian Grove… έκπληξη!

Ιωσήφ Χ.

www.myspace.com/insidethegrove

Δεν υπάρχουν σχόλια: