Πήγα να δω Ulrich Schnauss και έφυγα πριν καν τελειώσει. Ψημένος όπως ήμουν για τα shoegaze-ambient-new age δισκάκια του περίμενα ένα οπτικοακουστικό, ταξιδιάρικο και μυοχαλαρωτικό Σαββατόβραδο αλλά έμεινα με την όρεξη. Πάμε λίγο να δείτε πως στο καλό τα κατάφερα...
Βασικά όταν μπήκα στο χώρο έχωνε ένας τύπος ο οποίος αν πάρουμε στα σοβαρά την αφίσα της συναυλίας λεγόταν Larry Gus ή αλλιώς Παναγιώτης Μελίδης. Που πάνε και τα βρίσκουν αυτά τα ψευδώνυμα γαμώ! Τέλος πάντων ο τύπος είχε πάρει κάτι (πιθανότατα τριπαριστεί και sorry dude αλλά...) και επικρατούσε το χάος. Φωνητικές ερμηνείες αυτοσχεδιαστικές αν κατάλαβα καλά αλλά υπό τη βάση και κοντά στον Ταμπάκη Mk1, στίχοι ''χώρισε με και παράτησε με'' συνεχή διαλείμματα ανάμεσα στα tracks και σχολιασμός των μπλιμπλικιών απ'τον ίδιο τον ΠΑΝΟ με κάτι παλαβά σε στυλ ''ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ, ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ''. Ξέρω γω; Μουσικά αν ήξερα τι άκουσα θα σας έλεγα αλλά μουσικές χωρίς drums από μένα λίγο ζόρι να σας εκπαιδεύσω οπότε μείνετε με την απορία. Μπήκα και αργά...
Τελοσπάντων λιγο αργότερα ανεβαίνει στα decks (παίζει να είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που χρησιμοποιώ την φράση) o Schnauss και γυρνάει προφίλ στο κοινό και ξεκινάει. Και κάνουμε το γύρισμα στην παράγραφο νούμερο ένα και τις απαιτήσεις μου.
Οπτικοακουστική εμπειρία: Τελείως λιτό σκηνικό με ταυράκια redbull πάνω σε κάτι ηχεία σε έντονο κόκκινο χρώμα να σπάνε την αντίθεση. Θα μου πείτε ότι το παρακάνω αλλά έλα γαμήστε με, ότιναναι. Επίσης σκεφτείτε γενικότερο στήσιμο. Αριστερά ηχειάρες, στη μέση ο Schnauss προφίλ, δεξιά πάλι ηχειάρες. Mιλάμε για ηχεία που έκρυβαν την σκηνή ειδικά αν ήσουν στα δεξιά του χώρου. Παλιά είχα μπει σε ένα ψαγμένο στέκι που έπιναν κρασί και άκουγαν drone ζωντανά (σοβαρά ε) και πρέπει να στεκόμουν κάπως παράξενα οπότε σκάει μια τύπισσα και μου λέει να μετακινηθώ. Και λέω ''Κάθομαι εδώ για να μην κρύβω τη σκηνή στα παιδιά μπροστά''. Και απαντάει το απίθανο που θα το θυμάμαι μια ζωή : ''Α μην ανησυχείς, εδώ δεν βλέπουν, ΑΚΟΥΝΕ''. Λοιπόν δεν ξέρω ποιος σπρώχνει τέτοιες αντιλήψεις στα παιδάκια, αλλά αν θέλω να ακούσω κάτι θα μείνω στο σπίτι μου. Οταν πηγαινουμε live και ειδικά σε φάσεις που είναι πλούσιες σε ηχοχρώματα και ψυχεδέλειες απαιτούμε κάτι παραπάνω από γαμημένους ταύρους για την διαφήμιση. Φταίει ο Schnauss; Πιθανότατα αφού δεν τον έκοψα ιδιαίτερα φιλότιμο. Που να τα χωρέσει βέβαια με τέτοιο γαμόπραγμα εκεί πάνω. Το κόβω όμως.
Ταξιδιάρικη εμπειρία: Εν μέρει ήταν, ναι. Βασικά μπορώ να πω πως ο κόσμος ήταν ελαφρώς ασύνδετος με τον Ulrich και δεν υπήρχε ούτε καν το απαραίτητο interaction, αλλά γούσταρα που όποτε πήγαινε να γίνει πιο ρυθμικός και uptempο, το έκοβε απότομα και ξενέρωνε. Εμένα αυτή η κίνηση μου πήγε πολύ αλλά ο λαός κέφι με ambient δε κάνει οπότε όταν αρχίσαν τα βρωμόbeata (μιάμιση, δυο ώρες μετά απ'την έναρξη φανταστείτε), την κάναμε χωρίς καν να το πολυσκεφτούμε. Για την ιστορία το setlist ήταν επικεντρωμένο στον τελευταίο μέχρι στιγμής δίσκο του Schnauss ονόματι ''Goodbye''. Ωραία δουλειά και γούσταρα που τα πάντα παίχτηκαν αρκετά διαφορετικά απ'ότι ηχογραφήθηκαν. Με κλιμακα το 5 θα του έβαζα ένα τγία γιατί είπαμε μετά άρχισε το ΠΑΡΤΥ.
Μυοχαλαρωτική εμπειρία: Μπα, έφυγα ψιλοσαστισμενος είναι η αλήθεια αφού αυτά τα χορευτικά δεν είναι πολύ του γούστου μου και άφησαν μια πικρή γέυση. Δεν ξέρω τι παίχτηκε μετά (δεν θα ξενερώσω αν μου πείτε πως ξαναέκλεισε με γνώριμους ήχους μη νομίζετε) και να με συγχωράτε για τις όποιες ασάφειες αλλά το πιο μυοχαλαρωτικό πράγμα που έγινε εκείνη την μέρα είναι που γύρισα σπίτι και ξάπλαρα παρέα με το Ps3. Τώρα το γάμησα εγώ οπότε έχετε το ελέυθερο να με σταυρώσετε.
Κώστας Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου