Το να ξεκινήσω να μιλάω για το πόσο μου αρέσουν οι Virus σημαίνει πως θα πρέπει να ξεκινήσω να μιλάω για την ουλή που μου άφησαν οι Ved Buens Ende, και για αυτό θα πρέπει να ξεκινήσω να μιλάω για την πρώτη πληγή που άνοιξαν οι Voivod. Για να να μην κουράσω ούτε εμένα, μα κυρίως εσένα φίλε αναγνώστη, προσπερνάω δηλώνοντας πως το πρώτο Virus μέτρησε 8 ή 9 ακροάσεις την πρώτη μέρα.
Οι Ved Buens Ende ήταν το χειρότερο όνειρο του Vicotnik, μεταφρασμένο σε μορφή που να χωράει στο πεντάγραμμο και εκφράστηκε ευκολότερα με την βοήθεια του Czral, ο οποίος λόγω προσωπικότητας μοιραζόταν από το ύφος μέχρι και την επιθυμία. Ο Czral μετά την διάλυση των εφιαλτικών Ved Buens Ende, έκανε τους Virus, σκοπεύοντας να συνεχίσει το όραμα που έιχε για τον ήχο τους. Απόκρυφα ξένο, και σύγχρονα πρωτόγονο το "Carheart" έπιασε σε μία χούφτα πολλές από τις άκρες του "Written In Waters" και άρχισε να τις τραβάει με πάθος προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ποιες είναι αυτές οι άκρες φίλε αναγνώστη; Το "Carheart", απέβαλλε τον black χαρακτήρα του "Written...", περισσότερο σαν freaky rock παράδοξο, αγκάλιασε περίεργα μουσικά μέτρα -χωρίς να περάσει από τον πειραγμένο progressive metal αχταρμά - "παράλογες" συνθέσεις και extravagant φωνητικά - και με μεγάλο ατού την ανάπτυξη των δυσαρμονιών, που γέννησαν οι Voivod και πήραν οι Ved Buens Ende, πάτησε πάνω στην πολυπλοκότητα προσπαθώντας να εκφράσει την απλή ιδέα της "αστάθειας". Προσπαθώντας γράφω, καταφέρνοντας εννοώ.
Αψηφώντας το κρύο και το χιόνι, πτώση από όροφο (μόνος του πήδηξε, δεν υπάρχει σκάνδαλο, μόνο ναρκωτικά), σπασμένα πόδια και το βάρος του "Carheart", έγραψε το δεύτερο Virus, στο οποίο όλες αυτές οι άκρες πλέον άρχισαν να τραβιούνται προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν ήταν όμως καθόλου κακό. Η τραχύτητα του πρώτου αντικαταστάθηκε από κάποια ομαλότητα, μα ακόμα ήταν ιδιόμορφο. Αν και μπορούσες να το ακούσεις χωρίς να τραβάς τα μαλλιά σου, μα με τον καφέ σου ή το τοστ σου, ακόμα κατάφερνε να σε μπερδέψει.
Ναι, έγινα κουραστικός. Έφτασα και στο "The Agent That Shapes The Desert". To οποίο είναι η ακριβέστατη συνέχεια του "Black Flux". Mια μανιέρα επανάληψης, ευτυχώς όχι χωρίς περιεχόμενο, δυστυχώς δίχως πειραματισμό. Η συνθετική διαδικασία δομήθηκε, οι κανόνες δημιουργήθηκαν, το ύφος καθιερώθηκε. Αν όλα αυτά ήταν πράγματι το όραμα του Czral για τον ήχο των Virus, εύγε, το πέτυχε και μάλιστα αρτιότατα. Σε αυτή την περίπτωση, απέχουν κάπως ακόμα από το να γίνουν παρωχημένοι, και συγκριτικά με τον εαυτό τους, και συγκριτικά με την σκηνή του υποτιθέμενου avant-rock. Εκεί είναι το πρόβλημά μου. Ο δίσκος έχει κομματάρες που όμως καταλήγουν εκεί που κατέληξαν και οι κομματάρες του "Black Flux". Αυτό το μέρος στο κεφάλι μου όμως είναι όπως αποδεικνύεται μικρό. Ίσως ο Czral με καλόμαθε σε αυτή την παράνοια που όλοι μας του κολλήσαμε σαν χαρακτηρισμό.
Δεν το ξεπερνάω αυτό, και παρόλο που θα πικραίνομαι όταν ακούω επερχόμενες θριαμβολογήσεις, ίσως ζηλεύω που θα είμαι στην απ' έξω. Μάλλον η αλήθεια βρίσκεται όντως σε αυτά τα γαμημένα φάλτσα των "Sonic Youth".
Οι Ved Buens Ende ήταν το χειρότερο όνειρο του Vicotnik, μεταφρασμένο σε μορφή που να χωράει στο πεντάγραμμο και εκφράστηκε ευκολότερα με την βοήθεια του Czral, ο οποίος λόγω προσωπικότητας μοιραζόταν από το ύφος μέχρι και την επιθυμία. Ο Czral μετά την διάλυση των εφιαλτικών Ved Buens Ende, έκανε τους Virus, σκοπεύοντας να συνεχίσει το όραμα που έιχε για τον ήχο τους. Απόκρυφα ξένο, και σύγχρονα πρωτόγονο το "Carheart" έπιασε σε μία χούφτα πολλές από τις άκρες του "Written In Waters" και άρχισε να τις τραβάει με πάθος προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ποιες είναι αυτές οι άκρες φίλε αναγνώστη; Το "Carheart", απέβαλλε τον black χαρακτήρα του "Written...", περισσότερο σαν freaky rock παράδοξο, αγκάλιασε περίεργα μουσικά μέτρα -χωρίς να περάσει από τον πειραγμένο progressive metal αχταρμά - "παράλογες" συνθέσεις και extravagant φωνητικά - και με μεγάλο ατού την ανάπτυξη των δυσαρμονιών, που γέννησαν οι Voivod και πήραν οι Ved Buens Ende, πάτησε πάνω στην πολυπλοκότητα προσπαθώντας να εκφράσει την απλή ιδέα της "αστάθειας". Προσπαθώντας γράφω, καταφέρνοντας εννοώ.
Αψηφώντας το κρύο και το χιόνι, πτώση από όροφο (μόνος του πήδηξε, δεν υπάρχει σκάνδαλο, μόνο ναρκωτικά), σπασμένα πόδια και το βάρος του "Carheart", έγραψε το δεύτερο Virus, στο οποίο όλες αυτές οι άκρες πλέον άρχισαν να τραβιούνται προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν ήταν όμως καθόλου κακό. Η τραχύτητα του πρώτου αντικαταστάθηκε από κάποια ομαλότητα, μα ακόμα ήταν ιδιόμορφο. Αν και μπορούσες να το ακούσεις χωρίς να τραβάς τα μαλλιά σου, μα με τον καφέ σου ή το τοστ σου, ακόμα κατάφερνε να σε μπερδέψει.
Ναι, έγινα κουραστικός. Έφτασα και στο "The Agent That Shapes The Desert". To οποίο είναι η ακριβέστατη συνέχεια του "Black Flux". Mια μανιέρα επανάληψης, ευτυχώς όχι χωρίς περιεχόμενο, δυστυχώς δίχως πειραματισμό. Η συνθετική διαδικασία δομήθηκε, οι κανόνες δημιουργήθηκαν, το ύφος καθιερώθηκε. Αν όλα αυτά ήταν πράγματι το όραμα του Czral για τον ήχο των Virus, εύγε, το πέτυχε και μάλιστα αρτιότατα. Σε αυτή την περίπτωση, απέχουν κάπως ακόμα από το να γίνουν παρωχημένοι, και συγκριτικά με τον εαυτό τους, και συγκριτικά με την σκηνή του υποτιθέμενου avant-rock. Εκεί είναι το πρόβλημά μου. Ο δίσκος έχει κομματάρες που όμως καταλήγουν εκεί που κατέληξαν και οι κομματάρες του "Black Flux". Αυτό το μέρος στο κεφάλι μου όμως είναι όπως αποδεικνύεται μικρό. Ίσως ο Czral με καλόμαθε σε αυτή την παράνοια που όλοι μας του κολλήσαμε σαν χαρακτηρισμό.
Δεν το ξεπερνάω αυτό, και παρόλο που θα πικραίνομαι όταν ακούω επερχόμενες θριαμβολογήσεις, ίσως ζηλεύω που θα είμαι στην απ' έξω. Μάλλον η αλήθεια βρίσκεται όντως σε αυτά τα γαμημένα φάλτσα των "Sonic Youth".
Γιώργος Κ.
http://www.myspace.com/czral
http://www.duplicate-records.com/
4 σχόλια:
τον παίρνεις μαν
ποιότητα στον διάλογο. αναρωτιέμαι αν κατάλαβες ότι δεν θάβω το δίσκο και δεν είμαι ειρωνικός όταν αναφέρομαι στο ότι ο czarl μάλλον έφτασε τους Virus εκεί που ήθελε, μα απλά εγώ δεν γούσταρα τόσο γιατί απεμπλουτίστηκε από το ύφος που αμέσως με τράβαγε στη μουσική τους.
Κανονικά δεν έπρεπε να του απαντήσεις καν
πάντα απαντάμε γιατί είμαιστε ευγενικοί και καθώσπρέπει (μεταφράζεις, για να φαίνεται ότι γίνεται σούσουρο και μας διαβάζουν μουχαχαχ)
Δημοσίευση σχολίου