Πρώτα ήταν εκείνο το demo που το είχαμε κάνει review στον μεταλλικό αετό. Μετά ήρθε εκείνο το split με τους Ρουμάνους με το τρομερό όνομα, το οποίο το κάναμε εδώ στο ενυδρείο. Καλά το καταλάβατε, κάπου το πάω μικρά πουλιά της γνώσης και της σοφίας... οι Aenaon βγάλανε δίσκο. Και ήρθε η ώρα του να βουτηχτεί στο ενυδρείο. Θα τον κατασπαράξουν άραγε τα αιμοβόρικα πιράνχα του projekt fishtank; Ποια θα είναι άραγε η μοίρα του... για αυτά, και άλλες ιστορίες βουτηγμένες στην δράση και την αγωνία, διαβάστε στην επόμενη παράγραφο.
Μικρά σταθερά βήματα ...baby steps. Τέτοια είναι αυτά που κάνουν οι Aenaon με τους τωρινούς ρυθμούς. Στην πραγματικότητα μια χαρά βήματα και μετρημένα κάνουν, ακριβώς όπως πρέπει. Ωριμάζουν, δοκιμάζουν τις αντοχές τους και τολμούν. Στο "Cendres et Sang" δικαιώνονται (spoiler). Ναι δεν ήθελα να σας αφήσω στην αγωνία και την ανασφάλεια. Μ’ άρεσε ο δίσκος. Από το ιντριγκαδόρικο opening του "Suncord" που φέρει ένα άρωμα από Jaga Jazzist έως το DHG-ικό riffing του "Necroscope", ο δίσκος αποπνέει μια μετρημένη φρεσκάδα. Δεν θα ροκάρει τον κόσμο σας με καμια καινοτόμα μουσική προσέγγιση, ούτε με την ιδιαίτερη μουσική αυθάδεια που διακρίνει τις προαναφερθείσες μπάντες. Από την άλλη όμως, ξεπερνάει την παγίδα της αντιγραφής με επιτυχία και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Μπορεί που και που να σας έρχονται πράγματα στο μυαλό αλλά ποτέ δεν επιβάλλονται ενοχλητικά ώστε να στραπατσάρουν την γενικότερη αύρα του δίσκου. Αυτή την μετα-αποκαλυπτική μαυρίλα που σαδιστικά επιμένουμε να ακολουθούμε.
Η δουλειά που έχει γίνει στα Strype studios, πέραν του ότι είναι καταπληκτική, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο μου φέρνει στο μυαλό τον ήχο του "How the World Came to an End” των θεόθεων Manes. Όγκος και ακομπλεξάριστα πρίμα, που επιτρέπουν να ακούσεις καθαρά τι παίζει σε κάθε δευτερόλεπτο. Θάνατος στους ήχους "Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια", βαρεθήκαμε να λέμε: βλέπω ένα μικρό riff κρυμμένο πίσω από τον τόρνο που χρησιμοποιείται για κιθάρα. Στο "Cendres et Sang" θα τις ακούσετε μια χαρά τις κιθάρες και τα τύμπανα και όλα, χωρίς τύψεις. Δεν είναι φλώρικα είναι απλά ανθρώπινα. Ο θόρυβος θέλει προσοχή, δεν είναι για όλους.
Για να τελειώνουμε... Οι Aenaon είναι καλοί, τα βήματά τους είναι προσεκτικά και η γέρικη συμβουλή μου που σε κάποιο σημείο πρέπει να ακουστεί, είναι δουλειά και πάλι δουλειά γιατί οι δυνατότητες τους είναι μεγάλες. Δεν μας χαλάει στο επόμενο Inferno να ρωτάμε νορβηγούς με σατανική τσαχπινιά “καιαιαιαιαι τι ώρα παίζουν οι Aenaon φίλε;".
Μικρά σταθερά βήματα ...baby steps. Τέτοια είναι αυτά που κάνουν οι Aenaon με τους τωρινούς ρυθμούς. Στην πραγματικότητα μια χαρά βήματα και μετρημένα κάνουν, ακριβώς όπως πρέπει. Ωριμάζουν, δοκιμάζουν τις αντοχές τους και τολμούν. Στο "Cendres et Sang" δικαιώνονται (spoiler). Ναι δεν ήθελα να σας αφήσω στην αγωνία και την ανασφάλεια. Μ’ άρεσε ο δίσκος. Από το ιντριγκαδόρικο opening του "Suncord" που φέρει ένα άρωμα από Jaga Jazzist έως το DHG-ικό riffing του "Necroscope", ο δίσκος αποπνέει μια μετρημένη φρεσκάδα. Δεν θα ροκάρει τον κόσμο σας με καμια καινοτόμα μουσική προσέγγιση, ούτε με την ιδιαίτερη μουσική αυθάδεια που διακρίνει τις προαναφερθείσες μπάντες. Από την άλλη όμως, ξεπερνάει την παγίδα της αντιγραφής με επιτυχία και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Μπορεί που και που να σας έρχονται πράγματα στο μυαλό αλλά ποτέ δεν επιβάλλονται ενοχλητικά ώστε να στραπατσάρουν την γενικότερη αύρα του δίσκου. Αυτή την μετα-αποκαλυπτική μαυρίλα που σαδιστικά επιμένουμε να ακολουθούμε.
Η δουλειά που έχει γίνει στα Strype studios, πέραν του ότι είναι καταπληκτική, για κάποιο απροσδιόριστο λόγο μου φέρνει στο μυαλό τον ήχο του "How the World Came to an End” των θεόθεων Manes. Όγκος και ακομπλεξάριστα πρίμα, που επιτρέπουν να ακούσεις καθαρά τι παίζει σε κάθε δευτερόλεπτο. Θάνατος στους ήχους "Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια", βαρεθήκαμε να λέμε: βλέπω ένα μικρό riff κρυμμένο πίσω από τον τόρνο που χρησιμοποιείται για κιθάρα. Στο "Cendres et Sang" θα τις ακούσετε μια χαρά τις κιθάρες και τα τύμπανα και όλα, χωρίς τύψεις. Δεν είναι φλώρικα είναι απλά ανθρώπινα. Ο θόρυβος θέλει προσοχή, δεν είναι για όλους.
Για να τελειώνουμε... Οι Aenaon είναι καλοί, τα βήματά τους είναι προσεκτικά και η γέρικη συμβουλή μου που σε κάποιο σημείο πρέπει να ακουστεί, είναι δουλειά και πάλι δουλειά γιατί οι δυνατότητες τους είναι μεγάλες. Δεν μας χαλάει στο επόμενο Inferno να ρωτάμε νορβηγούς με σατανική τσαχπινιά “καιαιαιαιαι τι ώρα παίζουν οι Aenaon φίλε;".
Ιωσήφ Χ.
www.aenaon-band.com
www.myspace.com/aenaonband
www.code666.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου