Σίγουρα στην περίπτωση των Terror δεν υπάρχουν περιθώρια παρουσίασης βιογραφικών, δισκογραφίας και άλλων τέτοιων χαζομάρων. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του οπαδό της hardcore σκηνής και δεν έχει τουλάχιστον λιώσει το "Lowest Of The Low", καλύτερα να μην συνεχίζει να διαβάζει. Έτσι λοιπόν μετά από δέκα και πλέον χρόνια στην σκηνή και με αρκετές αλλαγές στην σύνθεσή τους, οι Terror μας πετάνε κατάμουτρα τον πέμπτο τους δίσκο που φέρει τον επιβλητικότατο τίτλο "Keepers Of The Faith". Ευαγγελιζόμενοι την πίστη στην ενότητα και την δύναμη που προκύπτει μέσα από αυτή, έρχονται να γρονθοκοπήσουν αυτιά και να σπάσουν άνω και κάτω γνάθους.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα σίγουρα του "Keepers Of The Faith". Ένα από αυτά είναι ότι δεν βρισκόμαστε στο 2003, στο ξεκίνημα δηλαδή του συγκροτήματος όπου ο ήχος ήταν και πιο τραχύς και το attitude πιο αληθινό και τίμιο. Ας μην γελιόμαστε, η hardcore σκηνή δύσκολα κρατά τα γνήσια στοιχεία της εν έτη 2011. Παρατηρούμε άλλωστε κι εδώ μια σταδιακή στροφή του συγκροτήματος σε μια πιο "μεταλλική" χροιά, μιας και οι Αμερικάνοι έχουν ήδη αφήσει από το "The Damned the Shamed" (2008) τους γρήγορους ρυθμούς και τα απανωτά breakdowns, αντικαθιστώντας τα με solos και πιο μελωδικά περάσματα. Κίνηση που ναι μεν δίνει μια ογκωδέστερη προοπτική στον δίσκο αλλά ξενίζει αρκετά τον ακροατή. Παρά βέβαια το συγκεκριμένο γεγονός, το συγκρότημα παραμένει στο ορθόδοξο δόγμα της hardcore σκηνής, εκτεθειμένο βέβαια σε μια ευρύτερη γκάμα οπαδών, οι οποίοι προσέρχονται να υποβάλουν τα σέβη τους σε ένα κίνημα που περιγράφει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, μια κάποια ιδεολογία. Αυτό άλλωστε περιγράφει τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά ο "Keepers Of The Faith".
Ο Scott Vogel, κάνει για άλλη μια φορά αισθητή τη παρουσία του, επιβεβαιώνοντας με τον ξεχωριστό τόνο της φωνής του ότι είναι ουσιαστικά η ψυχή του συγκροτήματος, η ψυχοτρόπος ουσία που τσιτώνει τα νεύρα του ακροατή, αυτός που ουσιαστικά έχει δώσει την ταυτότητα που αρμόζει στην μπάντα.
Κλείνοντας, δεν είμαι σίγουρος αν αυτός ο δίσκος είναι πολύ metal για τον hardcore/punk οπαδό ή πολύ απλός για τον μεταλά της εποχής μας, είναι όμως αρκετά Terror και αυτό νομίζω φτάνει και περισσεύει.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα σίγουρα του "Keepers Of The Faith". Ένα από αυτά είναι ότι δεν βρισκόμαστε στο 2003, στο ξεκίνημα δηλαδή του συγκροτήματος όπου ο ήχος ήταν και πιο τραχύς και το attitude πιο αληθινό και τίμιο. Ας μην γελιόμαστε, η hardcore σκηνή δύσκολα κρατά τα γνήσια στοιχεία της εν έτη 2011. Παρατηρούμε άλλωστε κι εδώ μια σταδιακή στροφή του συγκροτήματος σε μια πιο "μεταλλική" χροιά, μιας και οι Αμερικάνοι έχουν ήδη αφήσει από το "The Damned the Shamed" (2008) τους γρήγορους ρυθμούς και τα απανωτά breakdowns, αντικαθιστώντας τα με solos και πιο μελωδικά περάσματα. Κίνηση που ναι μεν δίνει μια ογκωδέστερη προοπτική στον δίσκο αλλά ξενίζει αρκετά τον ακροατή. Παρά βέβαια το συγκεκριμένο γεγονός, το συγκρότημα παραμένει στο ορθόδοξο δόγμα της hardcore σκηνής, εκτεθειμένο βέβαια σε μια ευρύτερη γκάμα οπαδών, οι οποίοι προσέρχονται να υποβάλουν τα σέβη τους σε ένα κίνημα που περιγράφει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, μια κάποια ιδεολογία. Αυτό άλλωστε περιγράφει τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά ο "Keepers Of The Faith".
Ο Scott Vogel, κάνει για άλλη μια φορά αισθητή τη παρουσία του, επιβεβαιώνοντας με τον ξεχωριστό τόνο της φωνής του ότι είναι ουσιαστικά η ψυχή του συγκροτήματος, η ψυχοτρόπος ουσία που τσιτώνει τα νεύρα του ακροατή, αυτός που ουσιαστικά έχει δώσει την ταυτότητα που αρμόζει στην μπάντα.
Κλείνοντας, δεν είμαι σίγουρος αν αυτός ο δίσκος είναι πολύ metal για τον hardcore/punk οπαδό ή πολύ απλός για τον μεταλά της εποχής μας, είναι όμως αρκετά Terror και αυτό νομίζω φτάνει και περισσεύει.
Νίκος Ζ.
www.myspace.com/terror
www.pickrset.com/keepersofthefaith
www.centurymedia.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου