Φορμαρισμένοι το '90, οι Αμερικανοί δεν είναι και από τα πιο παραγωγικά συγκροτήματα και αυτό γιατί το "Distorting Τhe Mortal Visage" είναι μόλις το τρίτο τους άλμπουμ, μέσα σε διάστημα 19 χρόνων. Το ότι είναι τεμπέληδες, όμως, μόνο θετικό μπορεί να είναι στην περίπτωσή τους, αφού κάθε φορά που αποφασίζουν να μπουν στούντιο είναι βέβαιο ότι μια μπουνιά, που ζυγίζει 17 τόνους, πλησιάζει το σαγόνι σου.
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Descend Into Sickness" και η μπάντα δίνει το στίγμα του δίσκου από τα πρώτα λεπτά: βάρβαρο death metal, άρρωστο και πωρωτικό, χωρίς νεωτερισμούς, χωρίς προσμίξεις. Απαλλαγμένοι από τον σιχαμένο και εκνευριστικό ήχο του παρελθόντος, όπου άκουγες μόνο πρίμα και μπάσα, παρουσιάζουν μια δουλειά που μεταφέρει τον ακροατή κατευθείαν στα τέλη των 90's όταν οι Suffocation έβγαζαν το "Despise The Sun", οι Malevolent Creation το "In Cold Blood" και οι Cryptopsy το "None So Vile". Ο δίσκος βρωμάει "αμερικανίλα" και όσο "μοδάτο" και αν ακούγεται αυτό σήμερα, ουδεμία σχέση υπάρχει μεταξύ των Sepsism και οποιασδήποτε άλλης deathcore πιτσιρικαρίας που σκάει μύτη αυτό τον καιρό. Η "αμερικανίλα", στην οποία αναφερόμαστε εδώ, δεν πάσχει ούτε από επιδειξιομανία ούτε από σνομπισμό. Αντίθετα, το death metal των παλικαράδων μας στοχεύει στην ουσία: με ανθρώπινο και έξυπνο παίξιμο, με γερές δόσεις blast beats που ζυγίζουν όσο μια πενταόροφη πολυκατοικία από χάλυβα και κολληματικά mid tempos που σε κάνουν να θες βγάλεις το beatbox που έκρυβες μέσα σου, η μπάντα δείχνει ότι γουστάρει με 1000 να πωρώνει τον κόσμο της. Όλα τα κομμάτια σου γεμίζουν τη μούρη λάσπη και σε προκαλούν να κάνεις το κεφάλι σου ελικόπτερο, ειδικά αν ακούς το δίσκο τέρμα ένταση (πόσο μάλλον να δεις τη μπάντα live)! Και επιτέλους μετά από καιρό ακούς νέο δίσκο, στον οποίο τραγουδάει ένας γνήσιος "βόθρος", πλάθωντας τις γκαρίκλες του ανάλογα με την περίπτωση και όχι άλλο ένα επιληπτικό πιθίκι, που άλλοτε προσπαθεί να μιμηθεί γορίλα και άλλοτε μαϊμού.
Brutal death metal "μετρημένο" και αποτελεσματικό...δεν ξέρω για σένα φίλε σάπιε αναγνώστη, αλλά για μένα αυτή είναι η ουσία!
Ο δίσκος ξεκινάει με το "Descend Into Sickness" και η μπάντα δίνει το στίγμα του δίσκου από τα πρώτα λεπτά: βάρβαρο death metal, άρρωστο και πωρωτικό, χωρίς νεωτερισμούς, χωρίς προσμίξεις. Απαλλαγμένοι από τον σιχαμένο και εκνευριστικό ήχο του παρελθόντος, όπου άκουγες μόνο πρίμα και μπάσα, παρουσιάζουν μια δουλειά που μεταφέρει τον ακροατή κατευθείαν στα τέλη των 90's όταν οι Suffocation έβγαζαν το "Despise The Sun", οι Malevolent Creation το "In Cold Blood" και οι Cryptopsy το "None So Vile". Ο δίσκος βρωμάει "αμερικανίλα" και όσο "μοδάτο" και αν ακούγεται αυτό σήμερα, ουδεμία σχέση υπάρχει μεταξύ των Sepsism και οποιασδήποτε άλλης deathcore πιτσιρικαρίας που σκάει μύτη αυτό τον καιρό. Η "αμερικανίλα", στην οποία αναφερόμαστε εδώ, δεν πάσχει ούτε από επιδειξιομανία ούτε από σνομπισμό. Αντίθετα, το death metal των παλικαράδων μας στοχεύει στην ουσία: με ανθρώπινο και έξυπνο παίξιμο, με γερές δόσεις blast beats που ζυγίζουν όσο μια πενταόροφη πολυκατοικία από χάλυβα και κολληματικά mid tempos που σε κάνουν να θες βγάλεις το beatbox που έκρυβες μέσα σου, η μπάντα δείχνει ότι γουστάρει με 1000 να πωρώνει τον κόσμο της. Όλα τα κομμάτια σου γεμίζουν τη μούρη λάσπη και σε προκαλούν να κάνεις το κεφάλι σου ελικόπτερο, ειδικά αν ακούς το δίσκο τέρμα ένταση (πόσο μάλλον να δεις τη μπάντα live)! Και επιτέλους μετά από καιρό ακούς νέο δίσκο, στον οποίο τραγουδάει ένας γνήσιος "βόθρος", πλάθωντας τις γκαρίκλες του ανάλογα με την περίπτωση και όχι άλλο ένα επιληπτικό πιθίκι, που άλλοτε προσπαθεί να μιμηθεί γορίλα και άλλοτε μαϊμού. Brutal death metal "μετρημένο" και αποτελεσματικό...δεν ξέρω για σένα φίλε σάπιε αναγνώστη, αλλά για μένα αυτή είναι η ουσία!
Γεράσιμος Βιτωράτος
http://www.myspace.com/sepsism1
http://www.sevared.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου