Τόσο η μουσική όσο και η σκηνική παρουσία των God Is An Astronaut έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με το ηλεκτρονικό στοιχείο. Στα live τους κάθε κομμάτι έχει το δικό του ξεχωριστό video, ενώ τα synths και οι λούπες είναι στοιχεία ενδογενή με τον ήχο τους.
Στο νέο τους album οι Ιρλανδοί μετακινούνται λίγο παραπάνω προς την ηλεκτρονική τους φύση. Σε σχέση, λοιπόν, με την προπέρσινη ομώνυμη δουλειά τους, η ατμόσφαιρα είναι σαφώς πιο "ηλεκτρισμένη", ενώ οι συνθέσεις παραμένουν σε αρκετά καλά επίπεδα. Αυτή η φράση όμως είναι και το λυπηρό της όλης ιστορίας, παραμένουν καλοί αλλά μέχρι εκεί. Τουλάχιστον, προσωπικά, περίμενα κάτι παραπάνω.
Δεν ξέρω αν μετά από 4 πολύ καλούς δίσκους ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν και κάτι μέτριο, αν ναι τους συγχωρούμε. Οι συνθέσεις τους πάντως είναι χλιαρές και προβλέψιμες. Ένα δείγμα αξιοπρεπούς post rock από μια μπάντα που έχτισε το δεύτερο κύμα του συγκεκριμένου ιδιώματος, μάλλον δεν μας φτάνει. Τα synths και το πιάνο δομούν, θα λέγαμε, το βασικό άξονα γύρω απο τον οποίο κινούνται τα τύμπανα και οι κιθάρες, που για άλλη μια φορά παραδίδουν κονσέρτα έγχορδου μινιμαλισμού, ενώ ο ήχος τους είναι τόσο καθαρός που, σε στιγμές, αποπνέει αποστείρωση.
Ένα νοσοκομειακό μουσικό υπερπέραν, έτσι θα χαρακτήριζα την μουσική των God Is An Astronaut.
Δεν ξέρω αν μετά από 4 πολύ καλούς δίσκους ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουν και κάτι μέτριο, αν ναι τους συγχωρούμε. Οι συνθέσεις τους πάντως είναι χλιαρές και προβλέψιμες. Ένα δείγμα αξιοπρεπούς post rock από μια μπάντα που έχτισε το δεύτερο κύμα του συγκεκριμένου ιδιώματος, μάλλον δεν μας φτάνει. Τα synths και το πιάνο δομούν, θα λέγαμε, το βασικό άξονα γύρω απο τον οποίο κινούνται τα τύμπανα και οι κιθάρες, που για άλλη μια φορά παραδίδουν κονσέρτα έγχορδου μινιμαλισμού, ενώ ο ήχος τους είναι τόσο καθαρός που, σε στιγμές, αποπνέει αποστείρωση.
Ένα νοσοκομειακό μουσικό υπερπέραν, έτσι θα χαρακτήριζα την μουσική των God Is An Astronaut.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου