Οι Svarti Loghin δεν είναι άλλη μια μπάντα. Είναι 4 αλχημιστές από το σουηδικό Falun, που αποφάσισαν να μετατρέψουν την ακρότητα σε λυρισμό και τον λυρισμό σε ένα ακούραστο πειραματόζωο. Όλα αυτά με εργαλεία το black metal, το rock, την pop και το θράσος.
Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό με το άκουσμα του "Drifting Through The Void" είναι η γαλλική κλίκα των Alcest, Amesoeurs κλπ. Το shoegaze στοιχείο είναι υπαρκτό σε όλο το δίσκο, αλλά δεν κυριαρχεί όπως συμβαίνει με τους Γάλλους. Δεν ξέρουμε καν, αν οι 4 Σουηδοί επηρεάστηκαν από τους πειραματισμούς του Neige και αυτό κάνει το όλο θέμα πολύ πιο ενδιαφέρον, απλά γιατί, παρ’ όλες τις προφανείς επιρροές, οι Svarti Loghin κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό.
Τα suicidal μέρη μεταλλάσσονται σε ευχάριστα rock ακόρντα και τούμπαλιν, γραμμένα μάλλον στο Texas των Η.Π.Α, παρά στο Falun της σκανδιναβικής χερσονήσου. Από εκεί που διασχίζεις τον Route 66, ξαφνικά βρίσκεσαι περιστοιχισμένος από πυκνά ομιχλώδη δάση και καταλήγεις να αποσαθρώνεις (ή να διασκευάζεις) το "Planet Caravan" των Black Sabbath. Δεν ξέρω αν οι ηχητικές αυτές παλινδρομήσεις μπορούν να αξιολογηθούν αντικειμενικά, εμένα, τουλάχιστον, η κυκλοθυμία αυτή με τρελαίνει.
Χωρίς φλυαρίες, ακούστε το ομώνυμο κομμάτι που απλά αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα του είδους. Μιλάμε για southern rock μπαλαντοειδείς αποχρώσεις, καθαρά φωνητικά και shoegaze κιθάρες μέσα σε ένα suicidal/depressive black metal πλαίσιο. Μέχρι και φυσαρμόνικα βρίσκεις σε αυτό το αληθινά διεστραμμένο δημιούργημα.
Με το πολύ καλό "Empty World" έθεσαν τον πήχη αρκετά υψηλά, αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό εδώ. Δεν ξέρω τι άλλο χρειάζεται μια μπάντα για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντικρίζουμε ένα μάτσο από χορδές πριν τις αγγίξουμε, οι Svarti Loghin πάντως το καταφέρνουν.
Το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό με το άκουσμα του "Drifting Through The Void" είναι η γαλλική κλίκα των Alcest, Amesoeurs κλπ. Το shoegaze στοιχείο είναι υπαρκτό σε όλο το δίσκο, αλλά δεν κυριαρχεί όπως συμβαίνει με τους Γάλλους. Δεν ξέρουμε καν, αν οι 4 Σουηδοί επηρεάστηκαν από τους πειραματισμούς του Neige και αυτό κάνει το όλο θέμα πολύ πιο ενδιαφέρον, απλά γιατί, παρ’ όλες τις προφανείς επιρροές, οι Svarti Loghin κάνουν κάτι τελείως διαφορετικό.
Τα suicidal μέρη μεταλλάσσονται σε ευχάριστα rock ακόρντα και τούμπαλιν, γραμμένα μάλλον στο Texas των Η.Π.Α, παρά στο Falun της σκανδιναβικής χερσονήσου. Από εκεί που διασχίζεις τον Route 66, ξαφνικά βρίσκεσαι περιστοιχισμένος από πυκνά ομιχλώδη δάση και καταλήγεις να αποσαθρώνεις (ή να διασκευάζεις) το "Planet Caravan" των Black Sabbath. Δεν ξέρω αν οι ηχητικές αυτές παλινδρομήσεις μπορούν να αξιολογηθούν αντικειμενικά, εμένα, τουλάχιστον, η κυκλοθυμία αυτή με τρελαίνει.
Χωρίς φλυαρίες, ακούστε το ομώνυμο κομμάτι που απλά αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα του είδους. Μιλάμε για southern rock μπαλαντοειδείς αποχρώσεις, καθαρά φωνητικά και shoegaze κιθάρες μέσα σε ένα suicidal/depressive black metal πλαίσιο. Μέχρι και φυσαρμόνικα βρίσκεις σε αυτό το αληθινά διεστραμμένο δημιούργημα.
Με το πολύ καλό "Empty World" έθεσαν τον πήχη αρκετά υψηλά, αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό εδώ. Δεν ξέρω τι άλλο χρειάζεται μια μπάντα για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντικρίζουμε ένα μάτσο από χορδές πριν τις αγγίξουμε, οι Svarti Loghin πάντως το καταφέρνουν.
Δρακωνάκης A.
www.myspace.com/svartiloghin
www.atmf.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου