Δεν περίμενα εκπλήξεις από τους Σουηδούς Avsky στην τρίτη full κυκλοφορία τους. Με απτές αποδείξεις για την μονόχνοτη συνθετική τους πορεία και ευτυχώς μπλέκοντας πιο αποστασιοποιημένα black metal τρουισμό, προχωρούν ακολουθώντας κατά πόδας παλιάς σχολής αντιλήψεις.
Raw black metal με λογική που καταναλώνεται αποκλειστικά σε μία ξεροκέφαλη ευθύγραμμη ρότα, η οποία δεν λοξοδρομεί στιγμή. Αναγνωρίζοντας και τα όρια αλλά και τον τρόπο έκφρασης τους, πυροδοτούν riffs, blast beats, παραγωγή και δομές όλα στραμμένα προς τον ένα και μοναδικό σκοπό: Κακόηθες και τραχύ black metal. Ογκώδεις κιθάρες, επιτρεπτά groovy drumming και συνθέσεις που εύκολα χτίζουν το μίσος και την απέχθεια που δείχνουν τόσο έντονα πως θέλουν να προβάλλουν, χωρίς κυκλοθυμίες ή συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα.
Αποφασίζοντας κατά συνείδηση θα πρέπει να χαντακώσω το δίσκο εξαιτίας της νοοτροπίας του, αφού τέτοια μουσική το 2010 δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Συναισθηματικά όμως τόσο η προσέγγιση και η ανάπτυξη όσο και η παραγωγή έρχονται και δένουν. Μίσος, χολή και αηδία. Όλα αυτά εκφράζονται έντονα μα τελικά μουσικά αυτό που τους αρέσει να κάνουν σίγουρα δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε πως λίγες πόλεις δίπλα υπάρχουν μπάντες όπως οι Svarti Loghin. Έτσι, παρότι συνθετικά ισχυρός και αξιόλογος, ο δίσκος δεν θα καταφέρει να ξεμυτίσει αρκετά ώστε να αντέξει τις συγκρίσεις με λοιπές black metal κυκλοφορίες της χρονιάς και οι ικανοποιητικές συνθετικές στιγμές του τον κάνουν διασκεδαστικό μα κατ’ ουσία αδιάφορο.
Raw black metal με λογική που καταναλώνεται αποκλειστικά σε μία ξεροκέφαλη ευθύγραμμη ρότα, η οποία δεν λοξοδρομεί στιγμή. Αναγνωρίζοντας και τα όρια αλλά και τον τρόπο έκφρασης τους, πυροδοτούν riffs, blast beats, παραγωγή και δομές όλα στραμμένα προς τον ένα και μοναδικό σκοπό: Κακόηθες και τραχύ black metal. Ογκώδεις κιθάρες, επιτρεπτά groovy drumming και συνθέσεις που εύκολα χτίζουν το μίσος και την απέχθεια που δείχνουν τόσο έντονα πως θέλουν να προβάλλουν, χωρίς κυκλοθυμίες ή συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα.
Αποφασίζοντας κατά συνείδηση θα πρέπει να χαντακώσω το δίσκο εξαιτίας της νοοτροπίας του, αφού τέτοια μουσική το 2010 δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Συναισθηματικά όμως τόσο η προσέγγιση και η ανάπτυξη όσο και η παραγωγή έρχονται και δένουν. Μίσος, χολή και αηδία. Όλα αυτά εκφράζονται έντονα μα τελικά μουσικά αυτό που τους αρέσει να κάνουν σίγουρα δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε πως λίγες πόλεις δίπλα υπάρχουν μπάντες όπως οι Svarti Loghin. Έτσι, παρότι συνθετικά ισχυρός και αξιόλογος, ο δίσκος δεν θα καταφέρει να ξεμυτίσει αρκετά ώστε να αντέξει τις συγκρίσεις με λοιπές black metal κυκλοφορίες της χρονιάς και οι ικανοποιητικές συνθετικές στιγμές του τον κάνουν διασκεδαστικό μα κατ’ ουσία αδιάφορο.
Γιώργος Κ.
www.myspace.com/avskyband
www.moribundcult.com/index.html
1 σχόλιο:
o diskos gamaei kai dernei !
Δημοσίευση σχολίου