Οι Rosetta είναι ένα πολύ οργισμένο συγκρότημα. Από την αρχή μέχρι τώρα, την τρίτη ολοκληρωμένη studio κυκλοφορία τους. Όποιος δεν το έχει πιάσει αυτό, απλά δεν έχει πάρει χαμπάρι το τι συμβαίνει.
Σύμφωνοι, η εκδήλωσή της γίνεται κεκαλυμμένα. Όχι με γρήγορα και παραμορφωμένα riffs, ούτε με blast beats. Με το "Galilean Satellites", το οποίο χαρακτηρίζουν "metal for astronauts", γράφουν μουσική για κάποιον που σωματικά ή πνευματικά βρίσκεται μακριά από την Γη. Φυγή. Με το "Wake/ Lift" γράφουν μουσική για μέρη, αναμνήσεις και ανθρώπους, από την οπτική του προηγούμενου πρωταγωνιστή. Μας δείχνουν γιατί να θέλει να βρεθεί σε μία μοναχική διαδρομή στο αχανές διάστημα. Με το τρίτο τους δίσκο, το "A Determinism Of Morality", η οργή τους εξαπολύεται στην post - ότι ναναι σκηνή, μέτοχοι της οποίας κατέληξαν να χαρακτηρίζονται.Η οργή πλέον επικεντρώνεται στην ανάγκη τους για αποξένωση από το μουσικό αυτό χώρο. Να πάψουν να στιγματίζονται όπως οι ίδιοι νιώθουν από τη νοοτροπία του λοιπού post metal ιδιώματος, το οποίο πότε δεν ασπάστηκαν. Δίχως να στρέφουν την προσοχή τους εκεί και κρατώντας τα DIY πιστεύω τους, βρίσκουν τους εαυτούς τους περικυκλωμένους από μπάντες και συγκρίσεις. Οι μουσικές επιρροές της σκηνής εμφανίζονταν πάνω τους σε ένα πιο αφηρημένο αισθητικά επίπεδο το οποίο οι ίδιοι, ενώ αναγνωρίζουν, δεν θέλησαν ποτέ ουσιαστικά να τους καθορίσει. Ένα πρόβλημα περισσότερο ιδεολογικό, μα δείχνει να πνίγει την μπάντα.
Το στιλιστικό ιδεώδες λοιπόν που οριοθετεί τον δίσκο αυτόν συνδυάζει τον κλασικό και γνώριμο ήχο της μπάντας με νέες προεκτάσεις, οι οποίες βασίστηκαν στην ιδέα του να παίξουν γρηγορότερα. Τα χαρακτηριστικά της μουσικής τους τα βλέπεις ακόμα, μα πλέον οι εκπλήξεις δίνουν και παίρνουν. Το εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου, "Ayil", "σώζεται" από τον χαρακτηρισμό hardcore λόγω ηχητικής αισθητικής και παραγωγής. Κοφτά drums, στακάτο riffing, breakdowns είναι στοιχεία που παρατηρούνται σε περισσότερο από ένα τραγούδια του δίσκου. Το μπάσο διατηρεί την αρχική του ιδεολογία, right in your face χωρίς εφέ, η τελειότερη συνοδεία και γέφυρα για να συνδέει τα drums με το απλωμένο κιθαριστικό παίξιμο του Weed, τρανό γνώρισμα της μπάντας, συνδυασμένο πλέον με πιο ευθύβολο επιθετικό metal riffing, σφιχταγκαλιασμένο με τις παθιασμένες φωνητικές ερμηνείες του Armine. Μονάχα τα "Blue Day For Croatoa" και "A Determinism Of Morality" είναι κομμάτια που διατηρούν σε πρωτεύων βαθμό τις συνήθεις μουσικές βλέψεις της μπάντας και παρατηρώντας τα μεμονωμένα δεν θα φανταζόμουν για την κατεύθυνση που επέλεξαν για το δίσκο. Απότομη εξέλιξη και αλλαγή μα οι Rosetta κοίταξαν την πρόκληση στα μάτια και ανταπεξήλθαν.
Τρεις full length κυκλοφορίες, 2 splits και το αδύνατο σημείο μου για αυτή την μπάντα δεν έχει καταφέρει να σκληρύνει.
Γιώργος Κουφαλάς
www.rosettaband.com
www.translationloss.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου